Olena Bilosjuk
Olena Mihajlivna Bilosjuk, (ukrajinski: Олена Михайлівна Білосюк ) rođena 9. januara 1987. u Legnici, Donjošlesko vojvodstvo u Poljskoj, kao Olena Mihajlivna Pidhrušna (ukrajinski: Олена Михайлівна Підгрушна) nekadašnja je ukrajinska biatlonka, olimpijska pobjednica, svjetska prvakinja i osvajačica dviju srebrnih i triju bronzanih medalja na Svjetskim prvenstvima u biatlonu.
Olena Bilosjuk | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lični podaci | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Puno ime | Olena Mihajlivna Bilosjuk | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Državljanstvo | Ukrajina | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rođenje | Legnica, Donjošlesko vojvodstvo, Poljska | 9. januar 1987|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Karijera | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub | Kolos Ternopil | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener | Ihor Počinok | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Status | neaktivna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kraj karijere | 2022. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Olimpijske igre | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nastupi (b.) | 3 (2010, 2014, 2022) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Medalje (b.) | 1 (1 zlatna) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Svjetska prvenstva | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nastupi (b.) | 9 (2009, 2011, 2012, 2013, 2016, 2017, 2020, 2021, 2023) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Medalje (b.) | 6 (1 zlatna) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Svjetski kup | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Prvi nastup (b.) | 2006/07 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pojedinačne pobjede (b.)[I] | 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Timske pobjede[II] | 4 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Plasman (b.)[III] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
IBU[IV] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Prvi nastup | 2005/06. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Plasman | 44. (2019/20.) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pojedinačne pobjede | 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Medalje
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nagrade | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ordeni | Orden kneginje Olge I reda Orden kneginje Olge II reda Orden kneginje Olge III reda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fusnote | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Službeni rezultati IBU | Olympedia | FIS |
Karijera
urediOvaj odlomak potrebno je proširiti. |
Olimpijske igre
urediOlimpijske igre | Poj. | Spr. | Pot. | Mas. | Šta. | MŠ. |
---|---|---|---|---|---|---|
Vancouver 2010. (Biatlon) | 32 | 18 | 20 | 11 | 6 | |
Soči 2014. (Biatlon) | 8 | 26 | 21 | 7 | 1 | |
Peking 2022. (Biatlon) | 4 |
Olena Bilosjuk je nastupila na trima Olimpijskim igrama i to na: Zimskim olimpijskim igrama 2010, Zimskim olimpijskim igrama 2014. i Zimskim olimpijskim igrama 2022. U pojedinačnoj konkurenciji najbolji joj je rezultat sedmo mjesto na ZOI 2014. u utrci masovnog starta, kada je bez promašaja i zaostatkom od 1:11.5 min bila sporija od pobjednice Bjeloruskinje Darije Domračeve. U ekipnim disciplinama najbolji joj je rezultat osvojena zlatna medalja na istim igrama u štafeti s Vitom, Valentinom Semerenko i Julijom Džimom, kada su za 26.4 s bili brži, od kasnije, zbog dopinga diskvalifikovane ruske štafete u sastavu: Jana Romanova, Olga Zajceva, Ekaterina Šumilova i Olga Viljuhina. Na Zimskim olimpijskim igrama 2018. bila je nosilac zastave na otvaranju, a na Zimskim olimpijskim igrama 2022. na svečanom zatvaranju Igara.[1][2]
Svjetska prvenstva
urediSvjetsko prvenstvo | Poj. | Spr. | Pot. | Mas. | Šta. | MŠ. |
---|---|---|---|---|---|---|
2009. Pyeongchang | 16 | NZ | ||||
2011. Hanti-Mansijsk | 24 | 31 | 19 | 23 | DIS | |
2012. Ruhpolding | 14 | 6 | ||||
2013. Nové Město na Moravě | 11 | 1 | 3 | 11 | 2 | |
2016. Oslo | NZ | 16 | 5 | 18 | 5 | 4 |
2017. Hochfilzen | 10 | 34 | NS | NS | 2 | 5 |
2020. Antholz | 4 | 13 | 24 | 3 | ||
2021. Pokljuka | 43 | 11 | 7 | 12 | 3 |
Nastupila je na devet Svjetskih prvenstava od SP 2009. do SP 2023. Osvojila je jednu zlatnu, dvije srebrne i tri bronzane medalje. Zlatnu medalju osvojila je na SP 2013. u utrci na 7,5 km, kada je bez promašaja bila 6.4 s brža od norveške biatlonke Tore Berger s jednim promašajem i 22.8 s od Ukrajinke Vite Semerenko, koja je utrku također završila bez promašaja. Prvu srebrnu medalju osvojila je na istom prvenstvu u štafeti s Julijom Džimom, Valentinom Semerenko i Vita Semerenko kada su s 7 s zaostatka bile sporije od norveške štafete u sastavu: Hilde Fenne, Ann Kristin Flatland, Synnøve Solemdal i Tora Berger te na istom prvenstvu prvu bronzanu u utrci potjere, kada je s dva promašaja i zaostatkom od 21.5 s bila iza norveške biatlonke Tore Berger, koja je završila utrku s tri promašaja. Drugu srebrnu medalju osvojila je na SP 2017. u štafeti s Irinom Varvinec, Julijom Džima i Anastasijom Merkušinom, kada su sa 6.4 s zaostatka bile sporije od njemačke štafete u sastavu: Vanessa Hinz, Maren Hammerschmidt, Franziska Hildebrand i Laura Dahlmeier. Ostale dvije bronzane medalje osvojila je na SP 2020. u štafeti s Anastasijom Merkušinom, Julijom Džima i Vitom Semerenko kada su s 18.4 s zaostatka bile sporije od norveške štafete u sastavu: Synnøve Solemdal, Ingrid Landmark Tandrevold, Tiril Eckhoff i Marte Olsbu Røiseland; te na slijedećem prvenstvu u štafeti s Anastasijom Merkušinom, Julijom Džima i Darijom Blaško, kada su s 9.2 s zaostatka bile sporije od norveške štafete u sastavu: Ingrid Landmark Tandrevold, Tiril Eckhoff, Ida Lien i Marte Olsbu Røiseland. Na SP 2011. je nastupila u štafetnoj utrci s Vitom Semerenko, Valentinom Semerenko i Oksanom Hvostenko, kada su osvojile drugo mjesto, ali su, zbog kasnije dokazanog dopinga Oksane Hvostenko, diskvalifikovane, te im je oduzeta srebrna medalja.[3][4]
Svjetski kup
urediPlasman u Svjetskom kupu | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2006/07 | 2007/08 | 2008/09 | 2009/10 | 2010/11 | 2011/12 | 2012/13 | 2013/14 | 2014/15 | 2015/16 | 2016/17 | 2017/18 | 2018/19 | 2019/20 | 2020/21 | 2021/22 | 2022/23 |
52 | 28 | 26 | 32 | 8 | 27 | 7 | 33 | 52 | 44 | 25 | 39 | 46 | 59 |
Prvi nastup Bilosjuk u Svjetskom kupu bio je u sezoni 2006/07. u finskom Lahtiju 2. marta 2007. u utrci na 7,5 km, kada je osvojila 44-o mjesto bez promašaja i zaostatkom od 2:22.3 min bila sporija od njemačke biatlonke Martine Beck, koja je završila utrku bez promašaja. Najbolji rezultati u pojedinačnim utrkama joj je pobjeda u sezoni SK 2015/16. u kanadskom Canmoru 5. septembra 2016. u utrci na 7,5 km bez promašaja i prednošću od 7.5 s u odnosu na poljsku biatlonku Krystynu Guzik, koja je utrku završila bez promašaja; U sezoni SK 2008/09. u norveškom Holmenkollenu 21. marta 2010. u utrci masovnog starta na 12,5 km bez promašaja i zaostatkom od 14.7 s iza pobjednice njemačke biatlonke Simone Hauswald, koja je utrku završila s dva promašaja; te treći put u sezoni SK 2011/12. u russkom Hanti-Mansijsku 16. marta 2012. u utrci sprinta na 7,5 km bez promašaja i zaostatkom od 3.2 s iza pobjednice njemačke biatlonke Magdalene Neuner, koja je utrku završila s dva promašaja. U ekipnim utrkama pobijedila je tri puta: U Oberhofu 3. januara 2013. u sezoni SK 2012/13. s Valentinom Semerenko, Vitom Semerenko i Julijom Džimom; te u austrijskom Hochfilzenu u sezoni SK 2013/14. u istom sastavu. Treću pobjedu ostvarila je u Ruhpoldingu 17. januara 2016. u sezoni SK 2015/16. s Valentinom Semerenko, Julijom Džimom i Irinom Petrenko s 1.2 s prednosti ispres drugoplasirane njemačke štafete u sastavu: Karolin Horchler, Miriam Gössner, Maren Hammerschmidt i Laura Dahlmeier.
Nagrade
uredi- Ukrajinski Orden kneginje Olge III reda. (4. 4. 2003.)[5]
- Ukrajinski Orden kneginje Olge II reda. (23. 8. 2014.)[6]
- Ukrajinski Orden kneginje Olge I reda.[7]
Privatni život
urediZa vrijeme nemira u Ukrajini 2014. godine Bilosjuk je postala zamjenica Ministra za kulturu i sport Ukrajine.[8] Od 2013. do 2016. bila je u braku s Oleksijem Kajidom, bivšim zastupnikom u Vrhovnoj radi Ukrajine iz stranke Sveukrajinsko objedinjenje Sloboda i predsjednikom Oblasnog vijeća Ternopiljske oblasti. Godine 2021. udala se za bivšeg skijaša i servisera ukrajinske biatlonske reprezentacije Ivana Bilosjuka.[9]
Napomene
urediReference
uredi- ^ "Ukraine". Sport-Reference.com (jezik: engleski). Arhivirano s originala 17. 4. 2020. Pristupljeno 25. 10. 2011.CS1 održavanje: bot: nepoznat status originalnog URL-a (link)
- ^ "Flagbearers for Ukraine". olympedia.org (jezik: engleski). Pristupljeno 3. 12. 2023.
- ^ Decision in KBilosjuk case now final, France receives WCH Relay Silver Arhivirano 1. 10. 2011. na Wayback Machine
- ^ "IBU Hearing Panel- Valentina KBilosjuk, UKR, 2011" (PDF) (jezik: engleski). Arhivirano s originala (PDF), 19. 2. 2014. Pristupljeno 8. 5. 2015.
- ^ "У К А З ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ". zakon.rada.gov.ua (jezik: ukrajinski). 23. 3. 2008. Pristupljeno 8. 3. 2024. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
- ^ "УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №676/2014". zakon.rada.gov.ua (jezik: ukrajinski). 23. 8. 2014. Pristupljeno 16. 3. 2024. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
- ^ "УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №676/2014". zakon.rada.gov.ua (jezik: ukrajinski). 17. 3. 2014. Pristupljeno 8. 3. 2024. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
- ^ Arhivirano [Date missing] na: biathlonews.com [Error: unknown archive URL]
- ^ Gromov, Jurij (5. 6. 2021). "Олімпійська чемпіонка Підгрушна вийшла заміж та змінила прізвищ". sport.fakty.ua (jezik: ukrajinski). Arhivirano s originala 22. 1. 2022. Pristupljeno 16. 3. 2024. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link) CS1 održavanje: bot: nepoznat status originalnog URL-a (link)
Vanjski linkovi
uredi- Olena Bilosjuk na Wikimedia Commonsu
- Olena Bilosjuk na firstskisport.com (en)