Hemopeksin

(Preusmjereno sa Beta-1B-glikoprotein)

Hemopeksin (Hpx; Hx), znan i kao beta-1B-glikoprotein, jest glikoprotein koji je kod ljudi kodiran genom HPX sa hromosoma 11.[5][6][7] i pripada porodici hemopleksinskih proteina.[8] Hemopexin is the plasma protein with the highest binding affinity for heme.[9]

HPX
Identifikatori
AliasiHPX
Vanjski ID-jeviOMIM: 142290 MGI: 105112 HomoloGene: 511 GeneCards: HPX
Lokacija gena (čovjek)
Hromosom 11 (čovjek)
Hrom.Hromosom 11 (čovjek)[1]
Hromosom 11 (čovjek)
Genomska lokacija za HPX
Genomska lokacija za HPX
Bend11p15.4Početak6,431,049 bp[1]
Kraj6,442,617 bp[1]
Lokacija gena (miš)
Hromosom 7 (miš)
Hrom.Hromosom 7 (miš)[2]
Hromosom 7 (miš)
Genomska lokacija za HPX
Genomska lokacija za HPX
Bend7|7 E3Početak105,240,820 bp[2]
Kraj105,249,344 bp[2]
Obrazac RNK ekspresije


Više referentnih podataka o ekspresiji
Ontologija gena
Molekularna funkcija heme transmembrane transporter activity
GO:0001948, GO:0016582 vezivanje za proteine
vezivanje iona metala
metallopeptidase activity
Ćelijska komponenta extracellular region
endocytic vesicle lumen
Egzosom
blood microparticle
Vanćelijsko
collagen-containing extracellular matrix
Biološki proces regulation of protein metabolic process
positive regulation of immunoglobulin production
positive regulation of interferon-gamma-mediated signaling pathway
positive regulation of humoral immune response mediated by circulating immunoglobulin
GO:0022415 viral process
positive regulation of response to interferon-gamma
receptor-mediated endocytosis
hemoglobin metabolic process
heme transport
cellular iron ion homeostasis
heme metabolic process
positive regulation of tyrosine phosphorylation of STAT protein
GO:0015915 transport
Proteoliza
Izvori:Amigo / QuickGO
Ortolozi
VrsteČovjekMiš
Entrez
Ensembl
UniProt
RefSeq (mRNK)

NM_000613

NM_017371

RefSeq (bjelančevina)

NP_000604

NP_059067

Lokacija (UCSC)Chr 11: 6.43 – 6.44 MbChr 7: 105.24 – 105.25 Mb
PubMed pretraga[3][4]
Wikipodaci
Pogledaj/uredi – čovjekPogledaj/uredi – miš

„Sami“ hemoglobin koji cirkuliše „sam“ u krvnoj plazmi (koji se naziva „slobodni hemoglobin“, za razliku od hemoglobina koji se nalazi u crvenim krvnim zrncima i cirkuliše sa njima.) uskoro će se oksidirati u met-hemoglobin koji se zatim dalje razdvaja u „slobodni“ hem, zajedno sa globinskim lancem. Slobodni hem će se tada oksidirati u slobodni methem i prije ili kasnije će hemopeksin doći da veže slobodni met-hem zajedno, formirajući kompleks met-hema i hemopeksina, nastavljajući svoje putovanje u cirkulaciji sve dok ne stigne do receptora, npr. kao što je CD91, na hepatocitima ili makrofagima unutar slezene, jetre i koštane srži.

Dolazak hemopeksina i naknadno vezivanje za slobodni hem, ne samo da sprečava prooksidantne i proupalne efekte hema, već i podstiče detoksikaciju slobodnog hema.

Hemopeksin se razlikuje od haptoglobina, potonji se uvijek vezuje za "slobodni" hemoglobin.[10][11]

Mapiranje hemopeksinskog gena

uredi

Cai i Law (1986) pripremili su cDNA klon za hemopeksin, analizom Southern blot hibrida čovjeka/hrčka koji sadrže različite kombinacije ljudskih hromosoma, dodelili su HPX gen ljudskom hromosomu 11. Law et. al. (1988) dodelili su HPX gen 11p15.5-p15.4, istoj lokaciji kao i kompleks gena beta-globina pomoću in situ hibridizacije.[12]

Aminokiselinska sekvenca

uredi

Dužina polipeptidnog lanca je 462 aminokiseline, a molekulska težina 51.676 Da.[5]

1020304050
MARVLGAPVALGLWSLCWSLAIATPLPPTSAHGNVAEGETKPDPDVTERC
SDGWSFDATTLDDNGTMLFFKGEFVWKSHKWDRELISERWKNFPSPVDAA
FRQGHNSVFLIKGDKVWVYPPEKKEKGYPKLLQDEFPGIPSPLDAAVECH
RGECQAEGVLFFQGDREWFWDLATGTMKERSWPAVGNCSSALRWLGRYYC
FQGNQFLRFDPVRGEVPPRYPRDVRDYFMPCPGRGHGHRNGTGHGNSTHH
GPEYMRCSPHLVLSALTSDNHGATYAFSGTHYWRLDTSRDGWHSWPIAHQ
WPQGPSAVDAAFSWEEKLYLVQGTQVYVFLTKGGYTLVSGYPKRLEKEVG
TPHGIILDSVDAAFICPGSSRLHIMAGRRLWWLDLKSGAQATWTELPWPH
EKVDGALCMEKSLGPNSCSANGPGLYLIHGPNLYCYSDVEKLNAAKALPQ
PQNVTSLLGCTH

Funkcija

uredi

Hemopeksin veže hem sa najvećim afinitetom od bilo kojeg poznatog proteina. Njegova glavna funkcija je čišćenje hema koji se oslobađa ili gubi putem prometa hemskih proteini kao što je hemoglobin i tako štiti tijelo od oksidacijskog oštećenja koje slobodni hem može uzrokovati. Osim toga, hemopeksin oslobađa svoju ligandsku vezu za internalizaciju nakon interakcije sa CD91.[13] Hemopexin čuva tjelesno gvožđe.[9] Hemopeksin-ovisni unos vanćelijskog hema može dovesti do deaktivacije represije Bach1, što dovodi do transkripcijske aktivacije antioksidantnog hemskog gena oksigenaze-1. Hemoglobin, haptoglobin (Hp) i Hx se povezuju s lipoproteinom visoke gustine (HDL) i utiču na upalna svojstva HDL-a.[14] Hemopeksin može smanjiti regulaciju angiotenzina II tipa 1 receptora (AT1-R) in vitro[].[15]

Klinički značaj

uredi

Prevladavajući izvor cirkulirajućeg hemopeksina je jetra s koncentracijom u plazmi od 1–2 mg/ml.[16] Nivo hemopeksina u serumu odražava koliko je hema prisutno u krvi. Stoga, nizak nivo hemopeksina ukazuje da je došlo do značajne degradacije spojeva koje sadrže hem. Nizak nivo hemopeksina je jedna od dijagnostičkih karakteristika unutarvaskularne hemolitske anemije.[17] Hemopeksin je uključen u kardiovaskularnu bolest, sepsni šok, ishemijsku ozljedu mozga i eksperimentalni autoimunski encefalomijelitis.[18] The circulating level of hemopexin is associated with prognosis in patients with septic shock.[18]

HPX se proizvodi u mozgu.[19] Delecija gena HPX može pogoršati ozljedu mozga praćenu hemoglobinom bez strome i unutarcerebralno krvarenje.[20] Visok nivo hemopeksina u moždanomoždinskojoj tečnosti povezan je sa lošim ishodom nakon subarahnoidnog krvarenja.[19]

Cirkulirajući hemopeksin može modulirati kod pacijenata i kod miševa antraciklinom izazvanu kardiotoksičnost (npr. srčana insuficijencija).[21]

Reference

uredi
  1. ^ a b c GRCh38: Ensembl release 89: ENSG00000110169 - Ensembl, maj 2017
  2. ^ a b c GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000030895 - Ensembl, maj 2017
  3. ^ "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  4. ^ "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  5. ^ a b "Entrez Gene: HPX hemopexin".
  6. ^ Altruda F, Poli V, Restagno G, Silengo L (1988). "Structure of the human hemopexin gene and evidence for intron-mediated evolution". Journal of Molecular Evolution. 27 (2): 102–8. Bibcode:1988JMolE..27..102A. doi:10.1007/BF02138368. PMID 2842511. S2CID 11271490.
  7. ^ Altruda F, Poli V, Restagno G, Argos P, Cortese R, Silengo L (juni 1985). "The primary structure of human hemopexin deduced from cDNA sequence: evidence for internal, repeating homology". Nucleic Acids Research. 13 (11): 3841–59. doi:10.1093/nar/13.11.3841. PMC 341281. PMID 2989777.
  8. ^ Bode W (juni 1995). "A helping hand for collagenases: the haemopexin-like domain". Structure. 3 (6): 527–30. doi:10.1016/s0969-2126(01)00185-x. PMID 8590012.
  9. ^ a b Tolosano E, Altruda F (april 2002). "Hemopexin: structure, function, and regulation". DNA and Cell Biology. 21 (4): 297–306. doi:10.1089/104454902753759717. PMID 12042069.
  10. ^ "Bilirubin and hemolytic anemia". eClinpath. Pristupljeno 8. 5. 2019.
  11. ^ "Intravascular hemolysis". eClinpath. Pristupljeno 8. 5. 2019.
  12. ^ OMIM: Hemopexin -142290
  13. ^ Hvidberg V, Maniecki MB, Jacobsen C, Højrup P, Møller HJ, Moestrup SK (oktobar 2005). "Identification of the receptor scavenging hemopexin-heme complexes". Blood. 106 (7): 2572–9. doi:10.1182/blood-2005-03-1185. PMID 15947085.
  14. ^ Watanabe J, Grijalva V, Hama S, Barbour K, Berger FG, Navab M, Fogelman AM, Reddy ST (juli 2009). "Hemoglobin and its scavenger protein haptoglobin associate with apoA-1-containing particles and influence the inflammatory properties and function of high density lipoprotein". The Journal of Biological Chemistry. 284 (27): 18292–301. doi:10.1074/jbc.m109.017202. PMC 2709397. PMID 19433579.
  15. ^ Krikken JA, Lely AT, Bakker SJ, Borghuis T, Faas MM, van Goor H, Navis G, Bakker WW (mart 2013). "Hemopexin activity is associated with angiotensin II responsiveness in humans". Journal of Hypertension. 31 (3): 537–41, discussion 542. doi:10.1097/HJH.0b013e32835c1727. PMID 23254305. S2CID 23501030.
  16. ^ Muller-Eberhard U, Javid J, Liem HH, Hanstein A, Hanna M (novembar 1968). "Plasma concentrations of hemopexin, haptoglobin and heme in patients with various hemolytic diseases". Blood. 32 (5): 811–5. doi:10.1182/blood.V32.5.811.811. PMID 5687939.
  17. ^ Hoffbrand A, Moss P, Pettit J (2006). Essential Haematology (5th izd.). Oxford: Blackwell Publishing. str. 60. ISBN 978-1-4051-3649-5.
  18. ^ a b Mehta NU, Reddy ST (oktobar 2015). "Role of hemoglobin/heme scavenger protein hemopexin in atherosclerosis and inflammatory diseases". Current Opinion in Lipidology. 26 (5): 384–7. doi:10.1097/MOL.0000000000000208. PMC 4826275. PMID 26339767.
  19. ^ a b Garland P, Durnford AJ, Okemefuna AI, Dunbar J, Nicoll JA, Galea J, Boche D, Bulters DO, Galea I (mart 2016). "Heme-Hemopexin Scavenging Is Active in the Brain and Associates With Outcome After Subarachnoid Hemorrhage" (PDF). Stroke. 47 (3): 872–6. doi:10.1161/strokeaha.115.011956. PMID 26768209. S2CID 11532383.
  20. ^ Ma B, Day JP, Phillips H, Slootsky B, Tolosano E, Doré S (februar 2016). "Deletion of the hemopexin or heme oxygenase-2 gene aggravates brain injury following stroma-free hemoglobin-induced intracerebral hemorrhage". Journal of Neuroinflammation. 13: 26. doi:10.1186/s12974-016-0490-1. PMC 4736638. PMID 26831741.
  21. ^ Liu J, Lane S, Lall R, Russo M, Farrell L, Debreli Coskun M, et al. (decembar 2022). "Circulating hemopexin modulates anthracycline cardiac toxicity in patients and in mice". Science Advances. 8 (51): eadc9245. doi:10.1126/sciadv.adc9245. PMC 9788780 Provjerite vrijednost parametra |pmc= (pomoć). PMID 36563141 Provjerite vrijednost parametra |pmid= (pomoć).

Dopunska literatura

uredi


Također pogledajte

uredi

Vanjski linkovi

uredi
 
N-vezana proteinska glikozilacija (N-glikozilacija N glikana) na Asn ostatku (Asn-x-Ser/Thr motivi) u glikoproteinima

Glikoproteini su složene bjelančevine koje, uz proteinsku komponentu, sadrže i oligosaharidne lance (glikane). Šećerna komponenta se kovalentno veže za bočne polipeptidne lance. Ta veza se ostvaruje tokom kotranslacijskih ili posttranslacijskih modifikacija. Ovaj proces se označava terminom glikozilacija, kroz koju često prolaze izlučevinski ekstracelularni proteini. Vanjski segmenti proteina čiji su segmenti u ekstracelularnom prostoru su također glikozirani.

N-glikolizacija i O-glikolizacija

uredi

Postoje dva tipa glikolizacije:

Monosaharidi

uredi
 
Osam uobičajenih šećera u glikoproteinima

Monosaharidi koji se obično nalaze u eukariotskim glikoproteinima:[1]

Glavni šećeri u glikoproteinima čovjeka[2]
Šećer Tip Skraćenica
β-D-Glukoza Heksoza Glc
β-D-Galaktoza Heksoza Gal
β-D-Manoza Heksoza Man
α-L-Fukoza Deoksiheksoza Fuc
N-Acetilgalaktozamin Aminoheksoza GalNAc
N-Acetilglukozamin Aminoheksoza GlcNAc
N-Acetilneuraminska kiselina Aminononulosonska kiselina
(Sijalinska kiselina)
NeuNAc
Ksiloza Pentoza Xyl

Šećerna grupa ili grupe pomažu savijanje ili održavanje stabilnosti proteina.

Glikoproteini su široko rasprostranjeni u žjezdanim tkivima životinja koja sintetiziraju sekrete i ekskrete.[3] Osobito značajne integracijske membranski komponente, koje učestvuju u međućelijskim interakcijama. Formiraju se i u citosolu, ali su njihove funkcije i način formiraja, kao i moguće modifikacije manje poznati. Komponente su mnogih tkivnih antigen]a ((krvnih grupa, npr.)

Reference

uredi
  1. ^ Murray R. K., Granner D. K., Rodwell V. W. (2006): Harper's Illustrated Biochemistry 27th Ed. McGraw–Hill, New York.
  2. ^ Glycan classification Arhivirano 27. 10. 2012. na Wayback Machine SIGMA
  3. ^ Sofradžija A., Šoljan D., Hadžiselimović R. (1996): Biologija 1, Svjetlost, Sarajevo, ISBN 9958-10-686-8.

Također pogledajte

uredi