Branko Ćopić
Branko Ćopić (Hašani, Bosanska Krupa, 1. januar 1915 – Beograd, 26. mart 1984), bio je jugoslavenski, srpski i bosanskohercegovački književnik.
Branko Ćopić | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 1. januar 1915. Hašani, Austro-ugarska |
| Smrt | 26. mart 1984 (69 godina) |
| Nacionalnost | Srbin |
| Zanimanje | knjizevnik |
Biografija
Osnovnu školu završava u rodnom mjestu, nižu gimnaziju u Bihaću, a učiteljsku školu pohađa u Banjoj Luci i Sarajevu, te je završava u Karlovcu. Na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu diplomira 1940, na pedagoško-filozofskoj grupi. Odmah nakon podizanja ustanka u Bosanskoj krajini, 1941. godine, pristupio je partizanskim jedinicama, u čijim je redovima ostao do završetka rata. Cijelo vrijeme boravka u partizanima radio je na organiziranju kulturno-prosvjetnih aktivnosti, a jedno vrijeme bio je i politički komesar združenih odreda Krupa-Sana. Taj period imat će veliki utjecaj na tematiku njegovog kasnijeg književnog stvaralaštva. Po završetku rata vraća se u Beograd, gdje je do 1949. bio urednik dječijeg časopisa "Pioniri". Od 1951. pa sve do smrti profesionalno se bavio književnošću. U periodu od 1950. do 1960. napisao je nekoliko pripovijetki (Jeretička priča, Večera za sekretara, Odumiranje nogu i dr.) čiji je sadržaj kritikovao dio tadašnjeg političkog rukovodstva. Prvu priču objavljuje 1928, a prvu pripovijetku 1936. Ukupno mu je objavljeno oko 150 djela, bez ponovljenih izdanja i naslova u sabranim djelima, pa se ubraja u red najplodnijih i najčitanijih pisaca druge polovine 20. vijeka u bivšoj Jugoslaviji. Autor je scenarija za film Major Bauk. Djela su mu prevođena na albanski, bugarski, češki, engleski, esperanto, francuski, holandski, italijanski, kineski, mađarski, njemački, poljski, rumunski, ruski, slovački i turski jezik. Bio je član SANU-a i ANUBiH. Nosilac je Partizanske spomenice 1941, Ordena zasluga za narod I i II reda, Ordena bratstva i jedinstva I reda, Ordena Republike i dr. Izvršio je samoubistvo skokom sa Brankovog mosta na Savi u Beogradu 26. marta 1984.[1]
Bibliografija
- Pod Grmečom, pripovijetke, Beograd, 1938.
- Borci i bjegunci, pripovijetke, Beograd, 1939.
- Ognjeno rađanje domovine, poezija, Sarajevo, 1944.
- Priče partizanke, Sarajevo, 1944.
- Bojna lira pionira, poezija, Zagreb, 1945.
- Sveti magarac i druge priče, Beograd, 1946.
- U svijetu medvjeda i leptirova. Doživljaji mačka Toše, Zagreb, 1946.
- Ratnikovo proljeće, poezija, Sarajevo, 1947.
- Sunčana republika, pjesme, Sarajevo, 1948.
- Rudar i mjesec, pjesme, Beograd, 1948.
- Ježeva kućica, poezija, Beograd, 1949.
- Šest vukova i jedan rep, pjesme, Zagreb, 1949.
- Prolom, roman, Beograd, 1952.
- Priče ispod zmajevih krila, Sarajevo, 1953.
- Stari nevjernik, priče, Sarajevo, 1953.
- Doživljaji Nikoletine Bursaća, priče, Sarajevo, 1956.
- Orlovi rano lete, roman, Sarajevo, 1957.
- Lalaj Bao, Čarobna šuma, poezija, Sarajevo, 1957.
|
Filmografija
|
|
Nagrade
|
|
Također pogledajte
Reference
- ^ Biografija: književnik Branko Ćopić [1] Arhivirano 19. 8. 2015. na Wayback Machine; Branko Ćopić, [2] Arhivirano 31. 12. 2014. na Wayback Machine; Tri decenije bez Branka Ćopića, [3]
Vanjski linkovi
- Branko Ćopić na IMDb-ju
- "Uspomena na Branka Ćopića: Jeste li čitali pismo bratu Ziji?", Jasmin Agić, Al Jazeera Balkans, 9. 9. 2018.