Miričina
Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Miričina je naseljeno mjesto u gradu Gračanici, Bosna i Hercegovina.
Miričina | |
---|---|
Naseljeno mjesto | |
Lokacija u Bosni i Hercegovini | |
Koordinate: 44°38′06″N 18°25′08″E / 44.635°N 18.4189°E | |
Država | Bosna i Hercegovina |
Entitet | Federacija Bosne i Hercegovine |
Kanton | Tuzlanski |
Grad | Gračanica |
Nadmorska visina | 590 m |
Najveća nadmorska visina (Utrine Ratiš) | 590 m |
Stanovništvo (2013) | |
• Naseljeno mjesto | 2.266 |
Vremenska zona | CET (UTC+1) |
• Ljeti (DST) | CEST (UTC+2) |
Poštanski broj | 75329 |
Pozivni broj | (+387) 35 |
Matični broj | 120235[1] |
Matični broj grada | 11479 |
Geografija
urediMiričina je granično naselje grada Gračanice prema istoku, s općinom Lukavac. Obuhvata desnu stranu doline rijeke Spreče i prostor južnih ekspozicija planine Ratiš. Miričina na istoku graniči sa Berkovicom, na sjeveru i zapadu sa Rašljevom, a na jugu sa Porječinom i Bosanskim Petrovim Selom. Ukupna dužina granice teritorije Miričina iznosi 16,35 km, od toga 5,2 km je granica sa općinom Lukavac, 5,85 km sa Rašljevom i 5,3 km sa općinom Bosansko Petrovo Selo.
Historija
urediIme Miričina je prilično nepoznatog porijekla i ne zna se kojoj vrsti toponima pripada. Također se sa sigurnošću ne zna od kada tačno datira i kako je nastalo. Od nekoliko predanja, ono koje bi se moglo uzeti kao mjerodavno, je to da je nastalo od imena izvjesnog čovjeka zvanog Mirčin. Na jednoj historijskoj karti iz turskog perioda, na lokalitetu na prostoru današnje Gornje Miričine prema Berkovici se nalazi naziv "Mirčinova kosa". Ime Miričina se pominje i u prvom popisu stanovništva koji je rađen po dolasku turaka na ove prostore, 1528. godine. Tu se ono prvi put pominje, kao naselje Miričina. Par decenija ranije, prije dolaska Osmanlija, Miričina je imala katoličku župu. Njeni ostaci nalaze se na planini Ratiš. Za vrijeme Austrougarskog perioda Miričina je bila u sastavu Gračaničkog kotara, a bila je podijeljena na mahale ili zaseoke. Po popisu iz 1895. u naselju Miričina navode se sljedeći zaseoci: Bešići, Durakovići, Miričina Gornja, Suljići i Štacija. Do 1886. godine i izgradnje željezničke pruge uskog kolosijeka Doboj-Tuzla-Simin Han, naselje Miričina se nalazilo na području današnjih zaselaka Nukići, Okanovići, Štilići i dr., zapravo to je bio prostor današnje Gornje Miričine. Ipak ni izgradnja ove željezničke pruge nije doprinijela masovnijem spuštanju stanovništva i širenju naselja koji jesu u današnjim okvirima. Tek poslije II s.r. i izgradnjom pruge širokog kolosijeka počinje nešto intenzivnije spuštanje, ali i doseljavanje stanovništva sa drugih opština i drugih naselja iste opštine na današnje područje Miričine Polje. Nakon II svjetskog rata Miričina konačno ulazi u sastav opštine Gračanica. Po popisu iz 1961 g. došlo je do grupisanja naselja po tipu na: gradska, mješovita i seoska. Miričina je tada brojala skoro 2000 stanovnika i uz postojeći razvoj infrastrukture počela je prerastati iz tipičnog seoskog naselja u naselje koje se bližilo gradskoj morfologiji i morfostrukturi. Po tadašnjoj najnovijoj podjeli na tipove naselja Miričina je uz Bosansko Petrovo Selo bila svrstana u tip mješovitog naselja na opštini Gračanica. Masovniji priliv stanovništva i izgradnja naselja bilježi se 60-ih, a naročito 70-ih godina prošlog vijeka, nakon izgradnje magistralnog puta Doboj-Tuzla (1975/76) i intenzivnije industrijalizacije tuzlanskog bazena.
Hidrografija
urediPodručje Miričine veoma je bogato i površinskim i podzemnim vodama. Svi vodotoci na ovom području naravno pripadaju slivu Spreče. Spreča je rijeka koja je bogata vodom. Prosječni protok na vodomjernoj stanici Karanovac je 25-27 m3/sec. Najviši srednji mjesečni vodostaj Spreče je u februaru i iznosi 160 cm, a najniži je u avgustu 89 cm. Rijeka Spreča kroz Miričinu protiče u dužini od 5,3 km i odlikuje se brojnim meandrima, posebno na samom ulazu u Miričinu, gdje je i ušće Miričke rijeke, koje je takođe doprinijelo nastanku meandra akumulacijom erodiranog materijala kojeg ova rijeka prenosi u većim količinama, zbog same podloge kroz koju protiče (gline, pješčari, pijesci itd.) i njenog izrazito bujičnog karaktera. Zbog pojave meandriranja evidentne su pojave mrtvaja na lokalitetu ˝Lužanci˝ i ˝Rastoke˝ na strani koja pripada opštini Petrovo (RS).
Od pritoka Spreče, na teritoriji Miričine ulijevaju se: Budimski potok (1250 m), Mujačićki potok (510 m) i Mirička rijeka (5,1 km) koja čini ujedno i jedini veći tok na prostoru Miričine. Ostali tokovi koji se ulijevaju u Miričku rijeku na brojnim sastavcima su: Kasova rijeka (Cerički potok) – 2550 m; Lipovački potok – 1100 m; Dolovski potok – 705 m; Muminovića potok – 670 m i Kovačica potok – 460 m.
Sport
urediOd 1960-ih godina u ovom mjestu egzistirao je jedan fudbalski klub (Lokomotiva).
Kultura i tradicija
urediPočetkom 1980-ih, u Miričini je otvoreno Kulturno-umjetničko društvo, pod nazivom "Sloga". To društvo postojalo je do raspada SFRJ.
Obrazovanje
urediPodručna škola Miričina u Gornjoj Miričini, otvorena je 1964. godine. Nedugo nakon nje otvorena je i škola u Donjoj Miričini. U tim školama, pohađali su se razredi od prvog do četvrtog. Obje su bile područne škole u sastavu JUOŠ "Radovan Radovanović" Donja Orahovica. U toj školi učenici iz Miričine su završavali osnovno obrazovanje. Iz godine u godinu, broj đaka je rastao, tako da je 1980-ih godina, škola odvojena od orahovačke. Tu dobija naziv po prvom učitelju, Salihu Žiliću. U njenom sastavu se od tada pa do danas, nalazi Područna škola "Rašljeva" iz susjednog sela Rašljeve. Početkom rata u BiH, obje škole su bile zatvorene, a đaci su prebačeni u škole u Rašljevi, Gornjoj Orahovici i drugim mjestima, čije su škole udaljene od rijeke Spreče. 1995. godine škola u Gornjoj Miričini je i službeno zatvorena, a kabineti pretvoreni u stanove za porodice u potrebi i porodice žrtava rata. 2008. godine, JUOŠ "Miričina" ponijela je titulu najmodernije škole u Tuzlanskom kantonu.
Privreda
urediMiričina je, do kraja prošlog vijeka, bila naselje poljoprivrednika. Mali broj ljudi je radio u fabrikama i zanatskim radnjama. 1997. godine počinju se otvarati proizvodni pogoni firme Euro Prost. Od 2005. godine, u Miričini je počeo nagli skok u razvoju i prelaz iz nerazvijenog u razvijena sela (otvaranje trgovina, kafića, automehaničarskih i autoelektričarskih radnji, proizvodnje ALU i PVC stolarije, itd.). Danas je Miričina jedna od najrazvijenijih mjesnih zajednica u sastavu Opštine Gračanica.
Stanovništvo
urediSastav stanovništva – naselje Miričina | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
2013.[2] | 1991.[3] | 1981.[4] | 1971.[5] | ||||
Osoba | 2 266 (100,0%) | 2 517 (100,0%) | 2 272 (100,0%) | 1 982 (100,0%) | |||
Žene | 1 200 (52,96%) | – | – | – | |||
Muškarci | 1 066 (47,04%) | – | – | – | |||
Bošnjaci | 2 237 (98,72%) | 2 391 (94,99%)1 | 2 137 (94,06%)1 | 1 961 (98,94%)1 | |||
Bosanci | 10 (0,441%) | – | – | – | |||
Hrvati | 7 (0,309%) | 8 (0,318%) | 5 (0,220%) | 3 (0,151%) | |||
Muslimani | 5 (0,221%) | – | – | – | |||
Bosanci i Hercegovci | 2 (0,088%) | – | – | – | |||
Nepoznato | 2 (0,088%) | – | – | – | |||
Srbi | 1 (0,044%) | 7 (0,278%) | 12 (0,528%) | 6 (0,303%) | |||
Jugoslaveni | 1 (0,044%) | 56 (2,225%) | 103 (4,533%) | 1 (0,050%) | |||
Nisu se izjasnili | 1 (0,044%) | – | – | – | |||
Ostali | – | 55 (2,185%) | 10 (0,440%) | 11 (0,555%) | |||
Albanci | – | – | 4 (0,176%) | – | |||
Slovenci | – | – | 1 (0,044%) | – |
Reference
uredi- ^ "Sistematski spisak općina i naseljenih mjesta u Bosni i Hercegovini" (PDF). fzs.ba. Arhivirano s originala (PDF), 5. 3. 2016. Pristupljeno 23. 1. 2016.
- ^ "Popis 2013 BiH – Stanovništvo prema etničkoj/nacionalnoj pripadnosti i spolu, po naseljenim mjestima". popis.gov.ba. Arhivirano s originala, 19. 9. 2017. Pristupljeno 19. 9. 2017.
- ^ "Nacionalni sastav stanovništva Republike Bosne i Hercegovine 1991. (str. 51)" (PDF). fzs.ba. Pristupljeno 23. 1. 2016.
- ^ "Nacionalni sastav stanovništva SFR Jugoslavije 1981" (PDF). stat.gov.rs. Pristupljeno 23. 1. 2016.
- ^ "Nacionalni sastav stanovništva SFR Jugoslavije 1971" (PDF). stat.gov.rs. Pristupljeno 23. 1. 2016.