Protrombinsko vrijeme

Protrombinsko vrijeme (PT) – zajedno sa izvedenim mjerama protrombinskog omjera (PR) i međunarodnog normaliziranog omjera (INR) – je test za procjenu vanjskog i zajedničkog puta koagulacije. Ovaj krvni test se također naziva provrijeme INR i PT/INR. Koristi se za određivanje zgrušavanja krvi, kao što su mjerenje doze varfarin a, oštećenja jetre i statusa vitamina K. PT mjeri sljedeće faktori koagulacije: I (fibrinogen), II (protrombin), V (proakcelerin), VII (prokonvertin) i X (Stuart–Proverov faktor).

Protrombinsko vrijeme
Krvna plazma nakon dodavanja tkivnog faktora. Gelasta struktura je dovoljno jaka da drži čeličnu kuglu.

PT se često koristi zajedno sa aktivirano parcijalno tromboplastinsko vrijeme (aPTT) koje mjeri unutrašnji i uobičajeni put koagulacije.

Laboratorijsko mjerenje

uredi

Referentni raspon za protrombinsko vrijeme ovisi o korištenoj analitičkoj metodi, ali je obično oko 12-13 sekundi (rezultate uvijek treba tumačiti korištenjem referentnog raspona iz laboratorije koja je izvršila test), a INR u odsustvu antikoagulansne terapije je 0,8 –1.2. Ciljni raspon za INR u upotrebi antikoagulansa (npr. varfarina) je 2 do 3. U nekim slučajevima, ako se smatra da je potrebna intenzivnija antikoagulacija, ciljni raspon može biti čak 2,5-3,5 u zavisnosti od indikacije za antikoagulaciju.[1]

Metod

uredi
 
Vakuteiner epruveta koja se koristi za PT i PTT krvne testove

Protrombinsko vrijeme obično analizira laboratorijski tehnolog na automatiziranom instrumentu na 37 °C (kao nominalna aproksimacija normalne temperature ljudskog tijela).

  • Krv se vuče u epruvetu koja sadrži tečnost natrij-citrata, koja deluje kao antikoagulans. tako što vezuje kalcij u uzorku. Krv se miješa, zatim centrifugira da se krvne ćelije odvoje od plazme (pošto se protrombinsko vrijeme najčešće mjeri pomoću krvne plazme). Kod novorođenčadi koristi se uzorak pune kapilarne krvi.[2]
  • Uzorak plazme se ekstrahuje iz epruvete i stavlja u mjernu epruvetu (Napomena: za precizno mjerenje, omjer krvi i citrata mora biti fiksiran i treba ga označiti na strani mjerne epruvete sa proizvodna kompanija; mnoge laboratorije neće izvršiti test ako je epruveta nedovoljno napunjena i sadrži relativno visoku koncentraciju citrata – standardizovano razrjeđivanje 1 dijela antikoagulansa na 9 dijelova pune krvi više nije važeće).
  • Zatim se višak kalcija (u fosfolipidnoj suspenziji) dodaje u epruvetu, čime se poništavaju efekti citrata i omogućava se ponovno zgrušavanje krvi.
  • Konačno, da bi se aktivirao kaskadni put zgrušavanja vanjskog / tkivnog faktora, dodaje se tkivni faktor (također poznat kao faktor III) i optički se mjeri vrijeme potrebno uzorku da se zgruša. Neke laboratorije koriste mehanička mjerenja, koja eliminišu smetnje iz lipemijskih i žutičnih uzoraka.

Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ Health, Ministry of. "BC Guidelines - Province of British Columbia". www2.gov.bc.ca.
  2. ^ Fritsma, George A. (2002). "Evaluation of Hemostasis." Hematology: Clinical Principles and Applications . Ed. Bernadette Rodak. W.B. Saunders Company: Philadelphia, 2002. 719-53. Print

Vanjski linkovi

uredi

Šablon:Mijeloidni krvni testovi