Popravak ekscizijom nukleotida

(Preusmjereno sa NER)

Nukleotidni ekscizijski popravak je mehanizam popravka DNK.[2] Oštećenje DNK nastaje konstantno zbog hemikalija (npr. interkalacijski agensi), zračenje i drugi mutageni. Postoje tri puta ekscizijskog popravka za popravku jednolančanog oštećenja DNK: popravak ekscizijom nukleotida (NER), bazni ekscizijski popravak (BER) i popravak neslaganja DNK (MMR). Dok BER put može prepoznati specifične neglomazne lezije u DNK, može ispraviti samo oštećene baze koje su uklonjene specifične glikozilaze . Slično tome, MMR put cilja samo neusklađene Watson-Crickovr bazne parove.

Dijagram i TC-NER i GG-NER puteva. Ova dva puta se razlikuju samo u početnom prepoznavanju oštećenja DNK.[1]

Nukleotidna eksciziona popravka (NER) je posebno važan mehanizam ekscizije koji uklanja oštećenje DNK izazvano ultraljibičastim svjetlom (UV). UV DNK oštećenje rezultira glomaznim DNK-aduktom – ovi adukti su uglavnom timinski dimeri i 6,4-fotoproizvodi. Prepoznavanje oštećenja dovodi do uklanjanja kratkog jednolančanog segmenta DNK koji sadrži leziju. Neoštećena jednolančana DNK ostaje i DNK-polimeraza je koristi kao šablon za sintetiziranje kratke komplementarnih sekvenci. Konačna ligacija za kompletiranje NER-a i formiranje dvolančane DNK izvodi se pomoću DNK-ligaze. NER se može podijeliti na dva potputa: globalni genomski NER (GG-NER ili GGR) i NER povezan s transkripcijom (TC-NER ili TCR). Dva potputa se razlikuju po tome kako prepoznaju oštećenje DNK, ali dijele isti proces za inciziju, popravak i ligaciju lezija.

O važnosti NER-a svjedoče teške ljudske bolesti koje su rezultat urođenih genetičkih mutacija NER proteina. Xeroderma pigmentosum i Cockayneov sindrom su dva primjera bolesti povezanih s NER-om.

Povezani geni s NER-om

uredi
Ljudski gen (protein) Mišji ortolog Kvaščev ortolog Potput Funkcija u NER-u GeneCards unos
CCNH (Ciklin H) Ccnh CCL1 Oba CDK Aktivator kinaza podjedinica (CAK) CCNH
CDK7 (Ciklin-zavisna kinaza (CDK) 7)) Cdk7 KIN28 Oba CAK podjedinica CDK7
CETN2 (Centrin-2) Cetn2 Nepoznato GGR Prepoznavanje štete; formira kompleks sa XPC CETN2
DDB1 (DDB1) Ddb1 Nepoznato GGR Prepoznavanje štete; formira kompleks sa DDB2 DDB1
DDB2 (DDB2) Ddb2/Xpe Nepoznato GGR Prepoznavanje štete; regrutuje XPC DDB2
ERCC1 (ERCC1) Ercc1 RAD10 Oba Zahvaćen u urezu na 3' strani oštećenja; formira kompleks sa XPF ERCC1
ERCC2 (XPD) Ercc2 RAD3 Oba Aktivnost Atpaze i helikaze; transkripcijski faktor podjedinica II H (TFIIH) ERCC2
ERCC3 (XPB) Ercc3 RAD25 Oba aktivnost ATPaze i helikaze; transkripcijski faktor podjedinica II H (TFIIH) ERCC3
ERCC4 (XPF) Ercc4 RAD1 Oba Zahvaćen u urezu na 3' strani oštećenja; strukturno specifična endonukleaza ERCC4
ERCC5 (XPG) Ercc5 RAD2 Oba Zahvaćen u urezu na 5' strani oštećenja; stabilizira TFIIH; strukturno specifična endonukleaza ERCC5
ERCC6 (CSB) Ercc6 RAD26 TC-NER Faktor elongacije transkripcije; uključeni u spajanje transkripcije i remodeliranje hromatina ERCC6
ERCC8 (CSA) Ercc8 RAD28 TC-NER Kompleks ubikvitin-ligaze; komunicira sa CSB-om i p44 TFIIH-a ERCC8
LIG1 (DNK ligaza I) Lig1 CDC9 Oba Finalna ligacija LIG1
MNAT1 (MNAT1) Mnat1 TFB3 Oba Stabilizira CAK kompleks MNAT1
MMS19 (MMS19) Mms19 MET18 Oba Interagira sa XPD i XPB podjedinicama TFIIH helikaza MMS19
RAD23A (RAD23A) Rad23a RAD23 GGR Prepoznavanje štete; formira kompleks sa XPC RAD23A
RAD23B (RAD23B) Rad23b RAD23 GGR Prepoznavanje oštećenja, formira kompleks sa XPC RAD23B
RPA1 (RPA1) Rpa1 RFA1 Oba Podjedinica kompleksa RFA RPA1
RPA2 (RPA2) Rpa2 RFA2 Oba Podjedinica kompleksa RFA RPA2
TFIIH (Faktor transkripcije II H]]) Gtf2h1-3 Tfb1 Ssl1 Tfb4 Oba Uključen u rez, formira kompleks oko lezija GTF2H1 GTF2H2 [https ://www.genecards.org/cgi-bin/carddisp.pl?gene=GTF2H3 GTF2H3]
XAB2 (XAB2) Xab2 SYF1 TC-NER Prepoznavanje štete; komunicira sa XPA, CSA i CSB XAB2
XPA (XPA) Xpa RAD14 Oba Prepoznavanje štete XPA
XPC (XPC) Xpc RAD4 GGR Prepoznavanje štete XPC

Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ Fuss JO, Cooper PK (juni 2006). "DNA repair: dynamic defenders against cancer and aging". PLOS Biology. 4 (6): e203. doi:10.1371/journal.pbio.0040203. PMC 1475692. PMID 16752948.  
  2. ^ Carroll SB; Wessler SR; Griffiths AJFl; Lewontin RC (2008). Introduction to genetic analysis. New York: W.H. Freeman and Co. str. 534. ISBN 978-0-7167-6887-6.

Dopunska literatura

uredi

Vanjski linkovi

uredi