MYO1A
Miozin IA ili MYO1A je protein koji je kodiran istoimenim genom, koji se kod ljudi nalazi na kratkom kraku hromosoma 12. Protein kodiran ovim genom prema funkciji pripada motornim proteinima, miozinima. Protein ima mjesto vezanja za adenozin-trifosfat, nukleotide, molekule aktina i kalmodulina.[5]
D'Adamo et al. (2003.) mapirali su novi lokus autosomno dominantne nesindromske gluhoće, koji su označili kao DFNA48, u hromosom 12, sekvenca q13-q14 , proučavanjem povezanosti u velikoj višegeneracijskoj italijanskoj porodici. Maksimalna ocjena loda od 3,31 postignuta je markerom D12S83.[6]
Klinička obilježja uredi
D'Adamo et al. (2003.) izvijestili su o velikoj višegeneracijskoj italijanskoj porodici sa Sardinije u kojoj je 22 člana, u dobi od osam do 83 godine, imalo nesindromski gubitak sluha. Pacijenti su imali postlingvalno, sporo progresivno, bilateralno i simetrično senzorinervno oštećenje sluha, za koje se činilo da je potpuno penetrantno. Dob na početku varirala je od prve do treće decenije. Stepen gluhoće kretao se od umjerene do teške.
Nasljeđivanje uredi
Obrazac prenošenja nesindromskog gubitka sluha u italijanskoj porodici koji su prijavili D'Adamo et al. (2003) bilo je u skladu s autosomno dominantnim nasljeđivanjem.
Molekulska genetika uredi
Donaudy et al. (2003) pregledali su gen MYO1A , koji se mapira unutar lokusa DFNA48, na mutacije kod pacijenata iz velike italijanske porodice o kojima su izvijestili D'Adamo et al. (2003) i nisu identificirali mutaciju u kodirajućoj regiji ili granici egzonsko-intronskog gena.[7]
Ciljanim slijedećim sekvenciranjem 66 gena gluhoće u 109 pacijenata s autosomno dominantnim nesindromskim gubitkom sluha, Eisenberger et al (2014) identificirali su dvija nove nonsens mutacije i jednu poznatu nonsens varijantu u genu MYO1A, koja je osporila nalaze Donaudyja et al (2003).[8] Varijante su identifikovane u heterozigotnom stanju, ne samo kod indeksnih pacijenata, već i kod neizlečenih srodnika. Čak je otkriveno da je jedna zdrava osoba homozigotna za jednu od nonses mutacija. U potrazi za genomskim bazama podataka, otkrili su da je većina od 10 prijavljenih varijanti MYO1A u pacijenata s nesindromskim gubitkom sluha dokumentirala učestalost alela, pri čemu ih je četiri iznad granične vrijednosti MAF-a od 0,1% u najmanje jednoj bazi podataka. Također su primijetili da Myo1a nokaut-miševa nema nikakvu otvorenu patologiju sluha ili ravnoteže. Autori su predložili da MYO1A nije potreban za pravilnu percepciju zvuka.
Historija uredi
Donaudy et al. (2003) pregledali su gen MYO1A na mutacije u 230 pacijenata sa oštećenim sluhom. Identificirali su nonsens mutaciju, inserciju trinukleotida i šest misens mutacija kod osam nepovezanih pacijenata iz središnje i južne Italije, pogođenih senzorinervnim bilateralnim gubitkom sluha različitog stupnja, obično u rasponu od umjerenog do ozbiljnog, ali nikad dubokog.
Aminokiselinska sekvenca uredi
Dužina polipeptidnog lanca je 1.043 aminokiseline, a molekulska težina 118.401 Da.[9]
| 10 | 20 | 30 | 40 | 50 | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| MPLLEGSVGV | EDLVLLEPLV | EESLLKNLQL | RYENKEIYTY | IGNVVISVNP | ||||
| YQQLPIYGPE | FIAKYQDYTF | YELKPHIYAL | ANVAYQSLRD | RDRDQCILIT | ||||
| GESGSGKTEA | SKLVMSYVAA | VCGKGEQVNS | VKEQLLQSNP | VLEAFGNAKT | ||||
| IRNNNSSRFG | KYMDIEFDFK | GSPLGGVITN | YLLEKSRLVK | QLKGERNFHI | ||||
| FYQLLAGADE | QLLKALKLER | DTTGYAYLNH | EVSRVDGMDD | ASSFRAVQSA | ||||
| MAVIGFSEEE | IRQVLEVTSM | VLKLGNVLVA | DEFQASGIPA | SGIRDGRGVR | ||||
| EIGEMVGLNS | EEVERALCSR | TMETAKEKVV | TALNVMQAQY | ARDALAKNIY | ||||
| SRLFDWIVNR | INESIKVGIG | EKKKVMGVLD | IYGFEILEDN | SFEQFVINYC | ||||
| NEKLQQVFIE | MTLKEEQEEY | KREGIPWTKV | DYFDNGIICK | LIEHNQRGIL | ||||
| AMLDEECLRP | GVVSDSTFLA | KLNQLFSKHG | HYESKVTQNA | QRQYDHTMGL | ||||
| SCFRICHYAG | KVTYNVTSFI | DKNNDLLFRD | LLQAMWKAQH | PLLRSLFPEG | ||||
| NPKQASLKRP | PTAGAQFKSS | VAILMKNLYS | KSPNYIRCIK | PNEHQQRGQF | ||||
| SSDLVATQAR | YLGLLENVRV | RRAGYAHRQG | YGPFLERYRL | LSRSTWPHWN | ||||
| GGDREGVEKV | LGELSMSSGE | LAFGKTKIFI | RSPKTLFYLE | EQRRLRLQQL | ||||
| ATLIQKIYRG | WRCRTHYQLM | RKSQILISSW | FRGNMQKKCY | GKIKASVLLI | ||||
| QAFVRGWKAR | KNYRKYFRSE | AALTLADFIY | KSMVQKFLLG | LKNNLPSTNV | ||||
| LDKTWPAAPY | KCLSTANQEL | QQLFYQWKCK | RFRDQLSPKQ | VEILREKLCA | ||||
| SELFKGKKAS | YPQSVPIPFC | GDYIGLQGNP | KLQKLKGGEE | GPVLMAEAVK | ||||
| KVNRGNGKTS | SRILLLTKGH | VILTDTKKSQ | AKIVIGLDNV | AGVSVTSLKD | ||||
| GLFSLHLSEM | SSVGSKGDFL | LVSEHVIELL | TKMYRAVLDA | TQRQLTVTVT | ||||
| EKFSVRFKEN | SVAVKVVQGP | AGGDNSKLRY | KKKGSHCLEV | TVQ |
- Simboli
Reference uredi
- ^ a b c GRCh38: Ensembl release 89: ENSG00000166866 - Ensembl, maj 2017
- ^ a b c GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000025401 - Ensembl, maj 2017
- ^ "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
- ^ "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
- ^ "HUGO Gene Nomenclature Commitee, HGNC:7595". Pristupljeno 11. 9. 2017.[mrtav link]
- ^ D'Adamo, P., Pinna, M., Capobianco, S., Cesarini, A., D'Eustacchio, A., Fogu, P., Carella, M., Seri, M., Gasparini, P. A novel autosomal dominant non-syndromic deafness locus (DFNA48) maps to 12q13-q14 in a large Italian family. Hum. Genet. 112: 319-320, 2003. PubMed: 12596055
- ^ Donaudy, F., Ferrara, A., Esposito, L., Hertzano, R., Ben-David, O., Bell, R. E., Melchionda, S., Zelante, L., Avraham, K. B., Gasparini, P. Multiple mutations of MYO1A, a cochlear-expressed gene, in sensorineural hearing loss. Am. J. Hum. Genet. 72: 1571-1577, 2003. PubMed: 12736868
- ^ Eisenberger, T., Di Donato, N., Baig, S. M., Neuhaus, C., Beyer, A., Decker, E., Murbe, D., Decker, C., Bergmann, C., Bolz, H. J. Targeted and genomewide NGS data disqualify mutations in mYO1A, the 'DFNA48 gene,' as a cause of deafness. Hum. Mutat. 35: 565-579, 2014. PubMed: 24616153
- ^ "UniProt, Q9UBC5". Pristupljeno 12. 8. 2021.
Dopunska literatura uredi
- Li W., Wang J., Coluccio L.M., Matsudaira P., Grand R.J. (2000). "Brush border myosin I (BBMI): a basally localized transcript in human jejunal enterocytes". J. Histochem. Cytochem. 48: 89–94.CS1 održavanje: upotreba parametra authors (link) PubMed doi:10.1177/002215540004800109
- Skowron J.F., Bement W.M., Mooseker M.S. (1998). "Human brush border myosin-I and myosin-Ic expression in human intestine and Caco-2BBe cells". Cell Motil. Cytoskeleton. 41: 308–324.CS1 održavanje: upotreba parametra authors (link) PubMed doi:10.1002/(SICI)1097-0169(1998)41:4<308::AID-CM4>3.3.CO;2-A
- "The status, quality, and expansion of the NIH full-length cDNA project: the Mammalian Gene Collection (MGC)". Genome Res. 14: 2121–2127. 2004. PubMed doi:10.1101/gr.2596504
