Samostalni bataljon "Šargan"
Samostalni bataljon "Šargan" vojna je jedinica koja je tokom rata u Bosni i Hercegovini djelovala u sastavu Četvrtog korpusa Armije RBiH. Sastav jedinice činili su borci sa područja općine Gacko.
| Samostalni bataljon "Šargan" | |
|---|---|
 | |
| Aktivna | 26. august 1992. – juni 1994. |
| Država | Republika Bosna i Hercegovina |
| Grana | Kopnena vojska Armije Republike Bosne i Hercegovine |
| Vrsta | pješadija |
| Dio | Četvrtog korpusa Armije RBiH |
| Glavno sjedište | Mostar (Južni logor) |
| Komandanti | |
| Suad Džanković | |
Organizacija i brojno stanje
urediBataljon "Šargan" nije bio prva jedinica formirana od gatačkih boraca. Već 19. augusta 1991. godine ustrojio se bataljon na području Fazlagića Kule. Braneći bošnjačka sela gatačkog područja, u prvim mjesecima rata poginula su 64 pripadnika ove jedinice.[1]
Samostalni bataljon "Šargan" formiran je 26. augusta 1992. godine, naredbom Štaba Vrhovne komande. Tada je brojao oko 70 boraca i na početku je bio u sastavu 1. mostarske brigade.[2] Mahom se radilo o ljudstvu koje se preko planinskih predjela probilo do Mostara pošto se Gacko nalazilo duboko unutar teritorije pod kontrolom Vojske Republike Srpske. Ime je dobio po šarganu, najmanjoj evropskoj zmiji otrovnici. Komandno mjesto bataljona bilo je u Južnom logoru u južnom dijelu grada Mostara i na istočnoj obali rijeke Neretve.
Bataljonom je komandovao Suad Džanković. Sastojao se od tri čete, Minobacačkog voda, Logističkog voda, Izviđačke desetine i Desetine veze. Dana 19. januara 1994. godine imao je brojno stanje od 311 boraca.[3] U junu 1994. godine ušao je u sastav 49. istočnohercegovačke brigade. Gatački borci činili su 1. bataljon te brigade; 2. bataljon je okupljao Nevesinjce, 3. bataljon Bjelopoljce, a 4. bataljon Drežnjake.[4]
Borbena dejstva
urediGrupa od 40 boraca iz Bataljona "Šargan" krenula je 5. novembra 1992. godine na zadatak da se vrati na područje Gacka i izvodi diverzantske akcije, ali je vraćena naredbom više komande.[2] U istom mjesecu angažuju se u borbenim dejstvima na području Blagaja i Podveležja. Novac koji su slali radnici iz inostranstva omogućio je nabavku naoružanja i opreme.[1]
Do 30. juna 1993. godine bataljon se upotrebljavao po naredbi komandanta korpusa. Tada je dobio zonu odgovornosti nasuprot Hrvatskom vijeću odbrane na području grada Mostara: lijevo željeznička pruga - objekti "Velmos"; desno rijeka Neretva, iza objekata Vinarije "Hepok".[3]
Bataljon je bio izrazito aktivan u borbenim dejstvima protiv HVO-a. Učestvovao je u odbrani Cernice i Bulevara na desnoj obali Neretve, u uspješnoj operaciji deblokade istočnog dijela grada koja je započela 30. juna 1993. godine (na području Vrapčića, Bijelog polja, Raštana i Potoka), u zauzimanju prostora "Velmosa" i punkta u Bišća polju, u borbama u rejonu Rodoča, Avijatičarskog mosta i mostarskog aerodroma, u rejonu Blagaja 15. jula 1993. godine itd.[1]
Gubici
urediDo 19. januara 1994. godine bataljon je imao gubitke: 49 poginulih, 30 teže i 56 lakše ranjenih.[3] U borbama protiv HVO-a živote je izgubilo 29, a ranjeno 50 boraca bataljona.[1]
Reference
uredi- ^ a b c d Borović i Kovač 2001, str. 43.
- ^ a b Borović i Kovač 2001, str. 42.
- ^ a b c Dreković 2004, str. 457.
- ^ Hodžić 2007, str. 182.
Literatura
uredi- Borović, Mustafa; Kovač, Fuad (2001). Godine opstanka: ratni zapisi od Une do Drine. Sarajevo: TZU. ISBN 9958-9332-4-1.
- Dreković, Ramiz (2004). U obruču: Krajišnici i Hercegovci u borbi na dva fronta. Zenica: Dom štampe. ISBN 9958-42-102-X.
- Hodžić, Šefko (2007). Operacija Jesen 94. Sarajevo: DES. ISBN 978-9958-728-90-7.