Radomir Babić

Radomir Babić (Sige, kod Danilovgrada, 2. septembar 1909 — Beograd, 1. decembar 1996) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Radomir Babić
Rođenje	(1909-09-02) 2. septembar 1909. Sige, kod Danilovgrada Kraljevina Srbija
Smrt	1. decembar 1996(1996-12-01) (87 godina) Beograd, Srbija
Čin	General potpukovnik
Ratovi	Drugi svjetski rat
Vojska	JNA
Odlikovanja

Biografija

Rođen je 2. septembra 1909. godine u selu Sige, kod Danilovgrada. Potiče iz siromašne seljačke porodice Sima Babića, koji je, zbog lošeg materijalnog stanja, otišao na rad u Sjedinjene Američke Države, a potom se u vreme Prvog svjetskog rata vratio u zemlju i kao dobrovoljac učestvovao na Solunskom frontu.

Nakon osnovne škole, u Podgorici je završio nižu gimnaziju i Trgovačku akademiju, 1931. godine, i zaposlio se u Zetskoj finansijskoj direkciji. Vanredno je studirao u Zagrebu, na Ekonomsko-komercijalnoj visokoj školi. Tokom odsluženja vojnog roka, završio je Školu rezervnih oficira, nakon čega je radio kao državni činovnik u Zagrebu. Vrlo rano je pristupio revolucionarnom omladinskom pokretu. Već 1931. godine postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Aktivno je učestvovao u akcijama koje je organizovala revolucionarna omladina. Godine 1933, postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Bio je posle toga član Sreskog komiteta KPJ i sekretar Pokrajinskog komiteta „Crvene pomoći“ za Crnu Goru, Boku i Sandžak, 1938. godine.

Narodnooslobodilačka borba

U ljeto 1941. godine aktivno je učestvovao u pripremanju i organizovanju oružanog narodnog ustanka u Crnoj Gori. Već u prvim akcijama crnogorskih ustanika bio je komandir Podgoričke čete, s kojom dejstvuje u Piperima, zatim komandant bataljona na istom području i komandant odreda „Bijeli Pavle“, sa kojim je oslobodio teritoriju na potezu Spuž–Danilovgrad–Ostrog. U isto vreme, bio je član Sreskog komiteta KPJ za Danilovgrad i pomagao je organizovanje i osnivanje narodne vlasti.

Aprila 1942. godine postaje komandant Zetskog partizanskog odreda, i učestvuje u borbama oko Nikšića i Pive. Juna 1942. godine postao je politički komesar Pete proleterske crnogorske brigade. Učestvovao je u svim njenim bitkama tokom pohoda na Bosansku krajinu. Nakon formiranja prvih divizija i korpusa u okviru NOVJ, postavljen je na dužnost političkog komesara Treće udarne divizije NOVJ, a onda, nakon Pete neprijateljske ofanzive, postavljen na mjesto zamjenika komandanta Druge proleterske divizije. Bio je i komandant Primorske operativne grupe i komandant Pete krajiške divizije, sa kojom učestvuje na Sremskom frontu i u završnim operacijama za oslobođenje zemlje.

Poslijeratni period

Poslije oslobođenja Jugoslavije, bio je neko vreme načelnik Kabineta Vrhovnog komandanta Oružanih snaga FNRJ Josipa Broza Tita, potom načelnik Štaba Četvrte armije, komandant korpusa, a zatim i načelnik Ratne škole Više vojne akademije Jugoslovenske narodne armije (JNA). Završio je Višu vojnu akademiju JNA. Bio je biran za poslanika Savezne narodne skupštine. Penzionisan je u činu general-potpukovnika JNA, 1962. godine.

Umro je 1. decembra 1996. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941 i ostalih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden partizanske zvijezde sa zlatnim vijencem, Orden partizanske zvijezde sa srebrnim vijencem i Orden za hrabrost. Od inostranih se ističe Grunvaldov krst drugog stepena NR Poljske. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 10. jula 1953. godine.