Popovo
Popovo je bila župa u Hercegovini tokom srednjeg vijeka. Pripadala je Humskoj zemlji. U sastav Bosanske banovine ulazi 1326. godine u doba bana Stjepana II Kotromanića.
Župa Popovo obuhvata Popovo polje u toku rijeke ponornice Trebišnjice, sjeverni dio područje Ljubinja i južni dio područje Bobana. Graniči na jugu sa područjem Dubrovačke republike, (ranija župa Primorje), na istoku područjem Trebinja, na sjeveru sa župama Dabar i Dubrave i na zapadu župom Žaba. U 15. vijeku sjeverno područje župe Popovo imalo je na području Ljubinja zasebnu, izdvojenu cjelinu, tako da se samo Popovo polje ubrajalo u župu Popovo.
Na području župe Popovo najvažnija vlastela bili su Nikolići i njihovi vazali Brlići, Ivanovići i Krasomirići. Nije ubiciran lokalitet na kojem se nalazila glavna utvrda koju izvori navode pod imenom Popovski. Kultni centar župe je bio u Zavali. Najvažnija naselja u župi Popovo su Dračevo, Žakovo, Čvaljina, Velja Međa, Ravno, Orahov Do, Sedlari, Poljice, Golubinac, Drijenjani, Grepci, Vršće, Dubljani, Površ, Kotezi i Veličani. Osnovna zanimanja stanovništva su zemljoradnja i stočarstvo. Blizina Dubrovnika omogućavala je razvoj trgovine i trajniju orijentaciju domaće radne snage u primorju.
Literatura
uredi- Pavao Anđelić, Srednjovjekovna župa Popovo, Tribunia 7, Trebinje 1983, 61-79.
- Mihailo Dinić, Хумско-требињска властела, Српска академија наука и уметности, Посебна издања 397, Одељење друштвених наука 54, Београд 1967.
- Milenko S. Filipović – Ljubo Mićević, Попово у Херцеговини, Научно друштво Народне Републике Босне и Херцеговине, Дјела 15, Одјељење историско-филолошких наука 11, Сарајево 1959.
- Siniša Mišić, Хумска земља у средњем веку, Београд 1996.