Nikola Kont Orahovički (Iločki)
Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
| Nikola Kont Orahovički (Iločki) | |
|---|---|
| hrvatsko-ugarski vlastelin | |
| Država | Hrvatsko Kraljevstvo u personalnoj uniji s Ugarskom |
| Etničko porijeklo | hrvatsko |
| Matična kuća | Orahovički (kasnije Iločki) |
| Titule | župan, glavni peharnik, vojvoda, palatin |
| Rođenje | poč. 14. vijeka |
| Smrt | prije 16. aprila 1367. |
| Otac | Lovro Tót - Sclavus (Slaven) |
| Majka | ? |
| Supruga | Klara Žamboki |
| Djeca | Bartol, Nikola II., Katarina |
Nikola Kont Orahovički (mađar.: Raholcai Kont Miklós; *? – † prije 16. aprila 1367), hrvatsko-ugarski vlastelin, moćan i uticajan na dvoru kralja Ludovika Anžuvinca, vršeći funkciju palatina, praotac i osnivač ugledne i bogate slavonske porodice Iločki.
Biografija
urediNikola je bio potomak vlastelinske porodice koja je vukla porijeklo s područja srednjovjekovne Dubičke županije u tadašnjoj „donjoj Slavoniji“. U periodu dok je učestvovao u vojnim pohodima u Italiji prozvan je Kont (prema italijanskoj riječi conte = grof). Nosio je nadimak Orahovički, jer je njegov otac Lovro, u Ugarskoj zvan Tót (na latinskom: Sclavus = Slaven), dobio od kralja posjed Orahovicu s utvrdom Ružica grad. Rođen je najvjerovatnije početkom 14. vijeka, a imao je dva brata, Bartola i Lenkusa, koji su također obavljali funkcije na kraljevskom dvoru (glavni peharnik, glavni trpeznik), međutim nisu stekli njegovu slavu.
Sredinom 14. vijeka Nikola je postao jedan od najvažnijih Ludovikovih vlastelina, kontinuirano dobivajući nove imetke i titule. Godine 1343. pominje se u izvorima kao udvarski vitez, od 1345. do 1351. vršio je dužnost kraljevskog peharnika, 1351. postaje transilvanijski vojvoda, a 1356. ugarski palatin, najviši kraljev državni funkcioner. U međuvremenu je bio i župan u više hrvatskih i ugarskih županija, među kojima i varaždinske (od 1349).
U vojničkoj karijeri, Kont se istakao naročito u nekim bitkama u Italiji. U ratu 1347-1348. komandovao je, zajedno s Ivanom Gorjanskim (amidžom Nikole I Gorjanskog, mačvanskog bana i ugarskog palatina) vojnom jedinicom koja je osvojila grad L'Aquilu, a 1350. je, prilikom opsade grada Averse, sjeverno od Napulja, postavljen od strane kralja za glavnog komandanta, nakon što je smijenjen Stjepan Lacković. Učestvovao je je i u Ludovikovom pohodu na Bosnu (kojom je tada vladao ban Tvrtko Kotromanić) godine 1363., te na Bugarsku (1365), gdje je kao palatin imao komandujuću funkciju. Iako je bosanski ban Tvrtko tada formalno bio vazal kralja Ludovika, rat u Bosni je vođen pod izgovorom akcije protiv bosanskih heretika - krstjana, a završio je neuspjehom kraljeve vojske.
Godine 1364. izumrla je iločka grana ugarske plemićke porodice Csák, pa je kralj 1365. grad Ilok i pripadajuće vlastelinstvo dodijelio Nikoli i njegovom nećaku Ladislavu, Lenkusovom sinu. Sam Nikola nije se od tada potpisivao kao Iločki, nego su to uradili tek njegovi potomci, koji su strateški važan i dobro utvrđeni grad nad Dunavom i sjedište svoje familije još više izgradili i bolje utvrdili.
Nikola Kont Orahovički umro je 1367. godine, a naslijedili su ga sinovi Nikola II (umro 1397.) i Bartol II (umro 1393.), koji nisu stekli takvu slavu kao njihov otac. Tek je Bartolov unuk Nikola V Iločki (koji je bio mačvanski, slavonski i usorski ban, transilvanijski vojvoda, i bosanski kralj), doveo moć porodice do vrhunca.
Zamkovi i tvrđave Nikole Konta
uredi Ružica grad kod |
 |
 |
 Utvrđeni grad Ilok, |