Dragoljub Đuričić

Dragoljub Đuričić bio je jugoslavenski rock muzičar rođen 1953. godine u Cetinju, Crna Gora. Živio i radio je u Srbiji. Poznat je po tome što je svirao bubnjeve u svojim solo muzičkim projektima i kao "session" muzičar. Također, nastupao je i sa raznim rock grupađma i solistima u bivšoj Jugoslaviji poput: YU Grupa, Leb i Sol, Kerber, kao član prateċe grupe Zdravka Čoliċa, Nikole Čuturila i Đorđa Balaševića. Dobitnik je brojnih pozorišnih i muzičkih nagrada za svoje dugogodišnje umjetničko stvaralaštvo. Preminuo je 15. 3. 2021. godine u bolnici "Dragiša Mišović" u Beogradu od posljedica koronavirusa.

Dragoljub Đuričić
Osnovne informacije
Rođenje	(1953-02-10) 10. februar 1953. Cetinje, SR Crna Gora, SFR Jugoslavija
Smrt	15. mart 2021(2021-03-15) (68 godina) Beograd, Republika Srbija
Žanrovi	Narodna muzika, progresivni rock, hard rock, folk rock, instrumentalni rock, pop rock, jazz
Zanimanje	Muzičar, kompozitor
Instrumenti	Bubnjevi
Karijera	1970 - 2021
Izdavači	PGP-RTB, Jugoton, UFA Media, Atelje 212, Metropolis Records, PGP-RTS, Energia, City Records
Povezani umjetnici	Zdravko Čolić, YU Grupa, Leb i Sol, Kerber, Rambo Amadeus, Nikola Čuturilo, Đorđe Balašević, Dejan Cukić, Jugosloveni, Nebojša Krstić i Srđan Šaper
Veb-sajt	www.dragoljubdjuricic.com

Biografija i muzička karijera

Tokom ranih 1970-ih u Herceg Novom sa svojim školskim drugovima osnovao je prvu grupu pod nazivom "The End", a zatim grupe "Kruna" u 1972. Poslije toga se pridružio grupi "Exodus", a krajem iste godine je osnovao svoju grupu "Veritas", sa kojom je ubrzo postao poznat u lokalnim muzičkim krugovima. Napravio je prve studijske snimke kao član grupe Bokelji, s kojom je snimio album sa tradicionalnim pjesmama iz Dalmacije. Godine 1975. preselio se u Beograd u pokušaju da dalje napreduje u muzičkoj karijeri. Tu se susretao se beogradskim muzičarima koji su se okupljali u kafani Šumatovac. Ubrzo zatim je otišao na koncertnu turneju po Sovjetskom Savezu kao član prateċe muzičke grupe za nekoliko jugoslavenskih pop pjevača. Godine 1976. pridružuje se grupi "Ribelli" s kojom nastupa širom Jugoslavije, prateċi gotovo sve popularne pjevače pop i rock muzike tog vremena poput: (Zlatko Pejaković, Dušan Prelević, Kemal Monteno, Arsen Dedić, Gabi Novak, Lola Novaković, Bisera Veletanić i mnogi drugi). Godine 1977. grupi se pridružio pjevač Dado Topić nakon čega mijenjaju ime grupe u "Mama-Coco" na čelu sa Vladom Nikodijevićem. Godine 1978. grupa "Mama-Coco" prati Zdravka Čolića na do tada najvećoj muzičkoj turneji u Jugoslaviji pod nazivom "Putujući zemljotres". Povodom te turneje snimljen je i prvi muzički film u tadašnjoj Jugoslaviji pod istoimenim nazivom.

Krajem 1978. postao je član YU grupe, sa kojima je naredne godine snimio album Samo napred.... Zatim 1981. prebacuje se u Leb i Sol sa kojima je snimio tri studijska albuma: Sledovanje (1982), Kalabalak (1983), Tangenta (1984) i jedan koncertni album Akustična trauma (1982). Sa grupo Leb i sol je proveo dva i po mjeseca na turneji po SAD sa KPGT pozorištem. Pozorištna grupa KPGT je izvodila predstavu pod nazivom Oslobođenje Skoplja, u režiji Ljubiše Ristića, u kojoj je Đuričić odigrao ulogu ludog Vane. Nakon toga je tri godine svirao u hard rock grupi Kerber sa kojima je snimio tri stufijska albuma: "Seobe" (1986), "Ljudi i bogovi" (1988), "Peta strana sveta" (1990) i koncertni album "121288" (1989). Tokom vremena provedenog sa grupom Kerber, Đuričić je radio i sa drugim umjetnicima različitih profila. Jedan od njih je bio i Rambo Amadeus, alternativni rock muzičar sa kojim je Đuričiċ svirao 1986. godine, a koji je u to vrijeme započeo svoju muzičku karijeru. Dragoljub Đuričić je na njihovim nastupima uživo svirao na bubnjevima, a Rambo Amadeus gitaru i pjevanje. Na ovim koncertima Rambo Amadeus je umjesto mikrofona koristio megafon. Godine 1990. se opet vratio u Leb i Sol sa kojima je naredne godine ponovo svirao u SAD, jedan od njihovih koncertnih nastupa u muzičkom klubu CBGB u New York City-u zabilježen je na uživo albumu Live in New York iz 1991. Tokom ovog perioda je radio i sa pjevačem tekstopiscem Đorđem Balaševićem, svirajući bubnjeve na njegovom albumu Jedan od onih života ... i postajući član njegove prateće grupe. Snimio je preko 70 albuma, kao studijski muzičar, kao član raznih grupa u kojima je svirao. U njegovoj muzičkoj karijeri svirao je više od 6000 koncerata kako širom bivše Jugoslavije, tako i Evrope i SAD. Od 1997. godine bio je vođa orkestra koji je pratio najpopularnijeg pjevača na Balkanu Zdravka Čoliċa. Njegov prepoznatljiv način sviranja u kojem je uvijek postojala ravnoteža između emocija i tehnike učinile su ga vrlo uglednim među samim muzičarima kao i ljubiteljima kvalitetne muzike. Njegova osobna komunikativna priroda pomogla mu je da postane jedan od najpopularnijih jugoslavenskih muzičara u cjelini. Dragoljub Đuričić je jedan od rijetkih bubnjara u bivšoj Jugoslaviji koji je bubnjeve stavio u prvi plan svrstavajuċi ih time u grupu vodećih solo muzičkih instrumenata.

Jednom prilikom je izjavio da:

Muzika je bazirana na ritmu, a život se zasniva na njemu. Ako srce ne otkuca tri puta u ritmu, četvrti put neće ni otkucati.

O njegovoj izvođačkoj muzičkoj vještini najbolje govori članak koji se pojavio u britanskom listu "The Independent":

Iako je moćan i vrstan rock bubnjar, Dragoljub Đuričić se specijalizovao u sviranju nepravilnih ritmova na bubnjevima što na neki način podsjeća na Edwarda Vesala.

Krajem 1997. počeo je da održava koncerte na kojima je svirao sa bubnjarom beogradske alternativne rock grupe Darkwood Dub Lavom Bratušom, perkusionistom Urošom Šećerovim i poznatim glumcem i bubnjarom Bogdanom Diklićem. Početkom 1998. osnovao je grupu "Two Drums & Percussion" koja do kraja iste godine prerasta u grupu "The Drums Company". Grupa doživljava veliki uspjeh tokom koncertne turneje po Srbiji i Crnoj Gori, nakon čega su uslijedili pozivi sa raznih svjetskih festivala. Tokom 1998. godine Đuričić je još jednom svirao na koncertnoj turneji Zdravka Čolića kao član njegove prateċe grupe. Sa holandskim kompozitorom Laurensom van Rooyenom sudjelovao je 2006. godine u spektaklu pod nazivom "Dance-Opera" u Amsterdamu koji je organizovala izdavačka kuċa ORFEO. Trenutno priprema operetu za bubnjeve, trubu i glas pod nazivom "Balkan Avalanche".

Muzika za balet

Komponirao je muziku za balet "Dr. Jekyll i Mr. Hyde" izveden u Narodnom pozorištu u Beogradu, koji je bio nagrađen kao najbolja pozorišna predstava.

Muzika za pozorište

Napisao je muziku za pozorišne predstave:

• Zapali me
• Alisa u zemlji čuda
• Anitina čarobna soba
• Art (sve četiri predstave u režiji Alise Stojanović)
• Cyrano de Bergerac (režija Bule Goncić )
• Reservoir Dogs (režija Omar Abu El Rub)
• Policajci (režija Darijan Mihajlović)
• Djetinjarije (režija Dušan Petrović)
• "Popcorn" i "Bliže" (u obje predstave koautor muzike sa Kokijem Dimuševskim).
• Kao bubnjar nastupao je u pozorišnoj predstavi "Kako je divan taj prizor" u režiji Ljubivoja Tadića.

DJ muzika

Nastupao je sa italijanskim D.J. Spankox (Agostino Karollo) i holandskim D.J. Jeroene Post.

Dadaizam

Na Festivalu Evropske Radiodifuzije Trans Dada (Dada), koji se direktno prenosio na oko 50 radio stanica u svijetu, Dragoljub Đuričić je nastupao sa dna rimskog bunara na Kalemegdanu sa pozorišnim rediteljem i multimedijalnim umjetnikom Arsenijem Jovanoviċem, i dobijaju veoma dobre kritike iz svijeta dadaizma.

Politički angažman

Tokom demonstracija u Srbiji 1996/1997. predvodio je grupu od 30 bubnjara koja je dala tempo maršu demonstranata. Svirao je na središnjem trgu pred oko milion ljudi koji su u znak protesta protiv tadašnje vlasti izašli na ulice Beograda. Krajem februara 1998. godine Đuričić je u beogradskom Sava Centru održao koncert sa: bubnjarima Urošem Šećerovim, Lavom Bratušom, St. George String Orchestra, kompozitorom Zoranom Erićem, horom i dvadeset mladih bubnjara. Sa predstavom, hodanjem u sali i na sceni, izvođači su podsjetili publiku na proteste iz 1996-1997. Krajem 1999. godine Đuričić se pridružio grupi ekonomista političke stranke G17 Plus kao savjetnik za kulturu i učestvovao je u izbornoj kampanji Demokratske opozicije Srbije 2000. godine. U organizaciji Narodnog pokreta Otpor, svirao je na koncertu pripremljenom u čast 2000. pravoslavne Nove godine pred oko 200.000 ljudi, što je zapravo bio početak kraja režima Slobodana Miloševiċa.

Nakon svrgavanja Slobodana Miloševića, Đuričić je nastupao sa grupom mladih bubnjara, otvarajući pozorišni spektakl u Cirihu i Ljetnji jazz festival u Kumanovu. Snimio je svoj drugi solo album za bubnjeve, "Ritam slobode" sa svojom grupom Drum Company, koju čine: Maša Božović, Lav Bratuša i Ivan Dimitrijević. Na albumu su svirali brojni gosti: flutista Bora Dugić, Gudački kvartet Belotti, violinista Dobrica Vasić i drugi. Na albumu Đuričić se predstavio kao autor raznovrsnog muzičkog materijala.

Nagrade

• 1982 godina, "Vilage Voys" - prestižna nagrada za najbolju muziku za predstavu Off Broadway;
• Estradna nagrada Jugoslavije (dvostruki dobitnik);
• Nagrada Narodnog pokreta Otpor - "Najtraženiji umjetnik".

Vanjski linkovi

• Službena web stranica