Wikipedia

Afera Agrokomerc

Afera Agrokomerc je slučaj u bivšoj SFRJ koji je znatno uzdrmao tadašnje političko rukovodstvo u SR BiH . Nakon izbijanja požara 25. januara 1987 u tvornici, pokreće se istraga u kojoj služba državne bezbjednosti (SDB) preuzima kontrolu nad svim postrojenjima Agrokomerca. Počelo je ispitivanje finansijskog stanja kombinata i otkriveno je 5 falsifikovanih teleks naloga u visini oko 16 milijardi dinara. Agrokomerc je poslovao s mjenicama bez pokrića. Podignuta je tužba zbog "kontrarevoluciornog djelovanja" protiv Fikreta Abdića, tada predsjednika PO SOUR Agrokomerca, kao i njegovih bližih saradnika. S političke scene uklonjen je Hamdija Pozderac, a poslije i njegova braća Hakija i Sakib. Sakib Pozderac je bio general TO BiH u periodu 1986 i 1988.[1]

Poslovanje s mjenicama

uredi

Mjenica je uvedena u bivšoj SFRJ kao legalno sredstvo plaćanja. S posebnim vrstama mjenica moglo se je raditi 90 dana, nakon isteka morale su biti likvidirane, odnosno obrnute.[1]

DPES plan

uredi

1983. formirana je Krajgerova komisija koja je ponudila Dugoročni plan ekonomske stabilzacije (DPES) za SFRJ. Predviđano je smanjivanje investicija . Komisija je taj zaključak donijela neovisno od toga što je u SFRJ vladala netržišna ekonomija. Pod tim okolnostima mnoga preduzeća koriste pojačano mjenice za nabavku sredstava.[1]

Tok događaja

uredi

Službe državne bezbjednosti (SDB) preuzima kontrolu

uredi

25. januara 1987 izbija požar u tvornici. Pokreće se istraga u kojoj Služba državne bezbjednosti (SDB) preuzima kontrolu nad svim postrojenjima Agrokomerca. Tokom istrage se pronalazi da je napravljen propust kod instalacije protivpožarnog sistema. Počelo je ispitivanje finansijskog stanja kombinata i otkriveno je 5 falsifikovanih teleks naloga u visini oko 16 milijardi dinara.[1]

Iako su ti nalozi adresirani iz Prištine, Beograda i Novog Sada SDB nije pažnju na to obraćao. Agrokomercu se predbacuje da je poslovao s mjenicama bez pokrića, u iznosu od 400 miliona dolara.[2] Prva informacija koja je pokrenula talas kritika na račun Agrokomerca objavljena je u lokalnim novinama Borba iz SR Srbije. Dotični novinar je kasnije počinio samoubistvo.[3] Beogradski odnosno mediji iz SR Srbije posebno obraćaju pažnju na tok događaja dok je to u drugim republikama, s izuzetkom SR Slovenije, nije bio slučaj. U medijima je ovaj slučaj poređen sa aferom Watergate te je imao i naziv Agrogate.[4]

Duško Zgonjanin, republički sekretar za unutrašnje poslove, pokrenuo je akciju "Una", koja je imala za cilj da se slučaj rasvijetli do kraja.[5]

Uključivanje jugoslovenskog tržišta novca (JTN) i banaka

uredi

Na području SFRJ je 1987. stopa inflacije iznosila 123% što je već otežalo situaciju, dok je spoljni dug iznosio ukupno 20 milijardi dolara.[4]

U julu u Sarajevo dolazi delegacija JTN, koja je pristala na to da se mjenice Agrokomerca pretvore u trogodišnji kredit. Taj kredit bi garantovala Privredna banka Sarajevo (PBS). Kamate su bile toliko visoke da bi to praktično značilo bankrot PBS-a. Kao alternativu je ponuđena tužba Agrokomerca.

Nakon što je rukovodstvo SR BiH prihvatilo rješenje JTN-a, javilo se rukovodstvo SR Srbije, koje je obrazložilo da je potez JTN-a brzoplet. Na sjednici Izvršnog vijeća SR Srbije, održane 26. augusta donijeta je odluka da se "pitanje Agrokomerca" može riješiti samo sudskim putem. Prema Vukašinu Markoviću, vicepredsjedniku Narodne banke Jugoslavije, po zakonu mjenice nije moguće pretvoriti u kredit. No Pomoravlje - prometu iz Ćuprije je u sličnom slučaju bio kredit odobren, s relativno niskom kamatama.

1987. je niz jugoslavenskih banaka plasiralo sredstva za Agrokomerc i to pretežno od: Ljubljanska banka Novi Sad, Jugobanka Beograd, Jugopetrol banka Beograd, Osnovna banka Priština. Branko Mikulić predsjednik SIV-a, insistirao je na povezanosti banaka u finansijske malverzacije, ali da se u biti nije radilo o Agrokomercu.

Ne treba biti naivan i misliti da je "Agrokomerc" glavna stvar već su vrlo ozbiljna pitanja na dnevnom redu.[1]

– Branko Mikulić 8. septembra 1987 na sjednici CK SKJ

Podizanje optužbe i uklanjanje braće Pozderac

uredi

8. septembra 1987. Fikretu Abdiću se oduzima poslanički imunitet. Pokrenuta je tužba prema članu 114. Krivičnog zakona SFRJ. Predsjedništvo SK BiH donosi zaključak na sjednici da je Hakija Pozderac imao političku odgovornost za slučaj Agrokomerc. Istog dana Hamdija Pozderac podnosi ostavku.

23. septembra 1987. na sjednici Septembarskog plenuma gube vlast Ivan Stambolić, Dragiša Pavlović i još neki drugi. Stambolić se zauzimao za Agrokomerc jer je Zapadna Bosna igrala posebnu ulogu u koncepciji Opštenarodne odbrane i društvene samozaštite (ONO i DSZ).

29. februara 1988. Više javno tužilaštvo u Bihaću podiže optužnicu "kontrarevolucionarnog djelovanja" protiv Fikreta Abdića, Hakije Pozderca, Ibrahima Mujića, Alije Aleševića i drugih, slijede hapšenja. Sudija je bio Rifat Konjić iz Tuzle. Hakija se pušta iz zatvora a mjesec dana nakon podizanja optužnice, pod nerazjašnenim okolnostima, umire Hamdija Pozderac. Sakib Pozderac general TO BiH u periodu 1986. i 1988, nakon što su mu braća izgubila politički utjecaj, uklonjen je također s položaja. Nakon toga, 1989. je Slobodan Milošević, tada direktor Jugobanke Beograd, ponudio rješenje za Agrokomerc. Tim potezom i samo JTN oprašta 80% duga Agrokomercu.

Aferom Agrokomerc Milošević je mudro ostvario 3– 4 stvari. Pod broj jedan, smetao mu je Hamdija kao predsjednik ustavno-pravne komisije koji ne bi dozvolio promjene ustava da se onako desi sa pokrajinama. Hamdija to nebi dozvolio. A prvi korak je bio veća Srbija, znači da Srbija bude bez pokrajina. Drugi korak je bio da napravi prostor za ove radikale u Bosni, znači ove je trebalo ukloniti. Treću stvar, i najopasniju koju je htio postići je kada, u biti, država radi protiv države. Dolazi do likvidacije Bihaćke banke, kao regionalne banke. Znači, odjednom hiljade privatnih računa i firmi.[1]

– Alija Alešević bivši direktor "Interna banke" Agrokomerc

Posljedice

uredi

Nastanak afere i zaustavljanje rada Agrokomerca znatno je pogodilo lokalno stanovništvo. Cijeli kraj je znatno privredno oslabio.[5]

Analize

uredi

Postoji tumačenje da je afera bila namještena u sklopu antibirokratskih revolucija da bi se uklonilo nepodobno rukovodstvo.[6][7] Nenad Pejić novinar i urednik Radija Slobodna Evropa navodi nekoliko elemenata afere[8]:

  1. Afera je objavljena u lokalnom listu (Borba) u SR Srbiji.[9]
  2. Posljedice su uklonile Hamdiju Pozderca, jednog od najutjecajnijih političara u Jugoslaviji
  3. Mjenice su bile zakonito sredstvo plaćanja, veliki broj jugoslovenskih preduzeća (na vrhuncu afere oko 750) sprovodio je istu praksu s manjim novčanim iznosima, no sudski postupci u tim slučajevima nisu pokrenuti.
  4. Pripadnici KOS-a su još prije izbijanja afere bili ubačeni u preduzeće Agrokomerc. Jedan od njih je bio Slobodan Lazarević, radio je na zadatku od 1984. u Agrokomercu, isto je potvrdio na svjedočenju u Hagu.[10]
  5. Savez komunista Jugoslavije nije pružio nikakvu podršku rukovodstvu SRBiH.
  6. Izjave raznih političara iz tog vremena pokazuju da Fikret Abdić nije bio pravi cilj afere nego političko rukovodstvo SRBiH.

Smatra se da je Nikola Ljubičić bio jedan od glavnih koji se planirali i orkestrirali aferu.[11]

Također pogledajte

uredi

Literatura

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b c d e f Admir Mulaosmanović, Institut za istoriju, Sarajevo, 2010 BIHAĆKA KRAJINA 1971. – 1991 ISBN 978-9958-649-05-9 (bs)
  2. ^ Nenad Pejić, 29 septembar 2012 Afera Agrokomerc 1. dio iz Arhivirano 8. 11. 2013. na Wayback Machine Yutimes učitano 2.5.2014 (bs)
  3. ^ Branka Magaš, Some Simple Facts Arhivirano 5. 3. 2016. na Wayback Machine sa Bosnian Institut UK pristupljeno 12.4.2015 (en)
  4. ^ a b Paula Butturini, Big Bank Scandal Stuns Yugoslavia Arhivirano 6. 3. 2015. na Wayback Machine sa Chicago Tribune, 29. 8.1987, pristupljeno 7. 2.2015 (en)
  5. ^ a b Eliminacija Abdića: Kako je afera Agrokomerc uzdrmala BiH Arhivirano 16. 7. 2015. na Wayback Machineseebiz.eu, objavljeno 30. 3.2013, pristupljeno 5.12.2014
  6. ^ Pročitajte pravu istinu o aferi “Agrokomerc – Velika Kladuša” Arhivirano 9. 11. 2013. na Wayback Machinekrajina.ba;objavljeno 11. 7.2012, pristupljeno 22.11.2014
  7. ^ Sabina Čabaravdić, Nijaz Duraković: Milošević je bio rigidni boljševik operiran od nacionalizmaslobodnaevropa.org,objavljeno 27. 2.2008;pristupljeno: 21.11.2014 (bs)
  8. ^ Radio Slobodna Evropa, Da li je afera Agrokomerc bila namještena? (2. dio) iz Nezavisne novine,objavljeno 13. 3.2012, pristupljeno 5.12.2014
  9. ^ Agrokomerc Arhivirano 7. 3. 2016. na Wayback Machineinfobiro.ba, pristupljeno 10. 2.2015
  10. ^ "Transcripts Slobodan Lazarević The Trial of Slobodan Milosevic (IT-02-54)". ICTY (jezik: engleski). 29. 10. 2002. Pristupljeno 9. 8. 2016.
  11. ^ ETNONACIONALIZAM ZA POČETNIKE (11-dio) Arhivirano 6. 3. 2016. na Wayback Machineorbus.ba, 4. 2.2015

Vanjski linkovi

uredi
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Afera_Agrokomerc&oldid=3669758"