Salih Hadžialić

Salih Hadžialić (1914. Donje Moštre, Visoko, 15. 7. 1997. Zenica) bio je bosanskohercegovački alim, koji je prevodio i obrađivao arapske rukopise, pisao komparativne studije religija, te druge teme vezane za svjetsku politiku i religije.

Salih Hadžialić
Bosanskohercegovački alim i pisac
Rođenje	1914 Donje Moštre, Visoko
Smrt	15. juli 1997(1997-07-15) (82–83 godine) Zenica, BIH
Zanimanje	Islamski učenjak

Biografija

Gazi Husrev-begovu medresu je zaavršio 1933. godine, nakon čega odlazi u Bosanski Brod za vjeroučitelja. Ubrzo zatim, dobio je stipendiju za Univerzitet Al-Azha u Kairu. Oktobra 1934. godine zajedno sa Ibrahimom Trebinjcem i Abdulahom Derviševićem odlazi u Kairo i upisuje se na odsjek za studije arapskog jezika. U Kairu je upoznao neke ličnosti egipatskog kulturnog života, kao što je Mahmud Šakir i Ahmed Hasan Zejjad, stilista i urednik Er-Risale. Tada je objavio članak o muslimanima u Jugoslaviji. Godine 1938. vratio se iz Egipta i otišao u vojsku u Novi Sad. Pred sam Drugi svjetski rat obavljao je posao zamjenika profesora na ženskom odjelu Gazi Husrev-begove medrese u Sarajevu, gdje je predavao predmete arapski jezik i ahlak.

U Medresi je tokom 1930-ih godina bio je učenik kod profesora i alima Hamdije Kreševljakovića, Ahmeda Bureka i Mehmeda Handžića.

Odlukom Ulema-medžlisa, augusta 1941. godine odlazi u Njemačku, boraveći u Hamburgu, Kölnu, Essenu i Berlinu u svojstvu izaslanika. U Berlinu se upisuje na postdiplomske studije i sluša turkologa Gottfrieda Jeschkea, koji mu je predložio temu "Pitanje hilafeta i moderna Turska". Međutim, on se opredjeljuje za temu "Pitanje bogomila i islama u Bosni". U Berlinu je odslušao četiri semestra i 1943. godine prelazi u Beč kod turkologa, Herberta Dude.

Bio je prevodilac za nacističkog ideologa i pripadnika SS-a Amina al-Husseinija tokom njegove posjete vojnicima 13. SS "Handžar divizije" u Neuhameru.

Mohammed Amin al-Husseini, uz pomoć Saliha Hadžialića, s pripadnikom 13. SS divizije.

Nakon 1945. godine, pod pritiskom izbjeglica iz Sovjetskog Saveza, povlači se na zapad i oktobra mjeseca iste godine nastanjuje se u Insbrucku. Odatle 1948. prelazi u Rim gdje je nastavio studije i obilazeći biblioteke prikupio je materijale o bogumilima u Bosni i Hercegovini. Tu je upoznao i Antu Ciligu iz Hrvatske. Ubrzo, 1951. prelazi u Claremont u južnoj Kaliforniji i na Univerzitetu u Los Angelesu drži predavanja o diplomatskim problemima na Bliskom istoku, kolonijalizmu i imperijalizmu. Na ovom univerzitetu piše novu disertaciju o krstaškim ratovima, ali kasnije odustaje od nje. Tih godina radi u Časopisu za historiju filozofije i Međunarodnom udruženju za historiju religija.

Godine 1965. na kongresu pomenutog udruženja izabran je za člana redakcije za izradu međunarodne bibliografije za historiju religija pri UNESCO-u, koja svake godine sprema po jedan svezak. U Los Angelesu je obradio više od 1.000 arapskih rukopisa.

U Jugoslaviju se vraća 1969. godine i nastavlja rad na pomenutoj bibliografiji odlazeći povremeno u Nizozemsku. Na Orijentalnom institutu u Sarajevu 1970. godine je primljen za višeg stručnog saradnika, a 1976. postaje urednik "Priloga za orijentalnu filologiju" i 1983. odlazi u Nizozemsku u Leiden, gdje nastavlja svoj rad. U Brillu je izdao 13 svezaka bibliografije komparativnih studija religija.