Organela
Organela je specijalizovana jedinica unutar ćelije koja posjeduje specifičnu funkciju i najčešće je odvojena od ostatka ćelije lipidnom membranom.
Naziv organela dolazi od ideje da su ove srukture za ćeliju isto što i organi za organizam, pa otud deminutiv od riječi organ.
Postoji više vrsta organela, pretežno u eukariotskim ćelijama, ali postoje dokazi da se nalaze i u nekim prokariotskim ćelijama.[1]
Historija i terminologija
urediNaziv organela je nastao po analogiji sa ćelijskim struktura s tjelesnim organima, o čemu svedoče najraniji radovi u kojima se spominje isključivo latinski naziv organum. Prvi koji je upotrebio deminutivni oblik „organulum“ bio je njemački zoolog Karl August Mobijus (1884.). Iz konteksta njegovog saopćenja vidljivo je da se u izboru ovog naziva ograničio na reprodukcijske strukture jednoćelijskih organizama.[2][3][4][5]
Termin organela se ustalio tek nekoliko godina kasnije kada je obuhvatio i ćelijske strukture višećelijskih organizama, o čemu svjedoči djelo „Organi ili organele“ Bengta Lidforsa iz 1915. Dvadesetih godina 19. stoljeća, organele su zadobile razna značenja, od pokretnih ćelijskih cjelina, do vanćelijskih i unutarćelijskih skeletnih sastava. Unatoč prijedlogu Alberta Frej-Vislinga (1978.) da se naziv odnosi samo na strukture koje pretvaraju energiju (centrosom, ribosom, jedarce), i tvrdnjama zagovornika endosimbiotske teorije, prema kojoj organela mora sadržavati sopstvene samoobnovljive strukture (mitohondrija, hloroplast), do danas se zadržala ranije prihvaćena definicija.
Organele su vidljive isključivo pomoču mikroskopa. Najraznovrsnije strukture organela nađene su kod eukariotskih ćelija viših organizama, iako su nedavno podneseni i dokazi o njihovom prisustvu i kod prokariota.[6] Uz već pomenute organele postoje i ćelijske strukture sastavljene od nakupina makromolekula, koje imaju određenu specifičnu funkciju, a za koje se ne može upotrijebiti isti naziv.
Organele eukariota
urediEukarioti imaju strukturno najsloženiji tip ćelija. Po definiciji, organizirani su u manje odjeljke zatvorene lipidnim membranama, koje su slične ćelijskog membrani. Veće organele, kao što su npr. jedro i vakuole, raspoznaju se već pod svjetlosnim mikroskopom, pa se ubrajaju među prva otkrića nakon izuma mikroskopa.
Organela | Glavna funkcija | Građa | Organizmi | |
---|---|---|---|---|
Hloroplast (Plastid) | Fotosinteza | Dvomembranski | Biljke, Protisti | Sadrži neke gene |
Endoplazmatski retikulum (ER) | Translacija i savijanje proteina (hrapavi ER), metabolizam lipida (glatki ER) | Jednomembranski | Svi eukarioti | Hrapavi ER je prekriven ribosomima, u obliku je pločastih kesa; glatki ER je cjevast |
Golđijev aparat | Sortiranje i modificiranje proteina | Jednomembranski | Svi eukarioti | Cis-strana najbliža ER-u; Trans-strana najdalje od ER-a |
Mitohondrija | Proizvodnja energije | Dvomembranski | Većina eukariota | Sadrži neke gene |
Vakuola | Pohranjivanje raznih supstanci, Homeostaza | Jednomembranski | Eukarioti | |
Jedra | Održavanje DNK, Transkripcija iRNK | Jednomembranski | Svi eukarioti | Sadrži genom |
Organela / Makromolekul | Glavna funkcija | Građa | Organizmi |
---|---|---|---|
Akrosom | Pomaže fuziju spermatozoida s jajetom | Jednomembranski | Većina životinja |
Autofagosom | Odvaja citoplazmatski materijal pred razgradnju | Dvomembranski | Svi eukarioti |
Centriol | Polazište citoskeleta | Cjevasti proteini | Životinje |
Treplja (cilija) | Kretanje u vanjskom mediju | Tubularni protein | Životinje, protisti, neke biljke |
Glikosom | Provodi glikolizu | Jednomembranski | Protozoa |
Gliokzisom | Pretvaranje masti u šećere | Jednomembranski | Biljke |
Hidrogenosom | Proizvodnja energije i vodika | Dvomembranski | Neki jednoćelijski eukarioti |
Lizosom | Razgradnja makromolekula | Jednomembranski | Većina eukariota |
Melanosom | Skladištenje pigmenta | Jednomembranski | Životinje |
Mitosom | Nepoznato | Dvomembranski | Neki jednoćelijski eukarioti |
Miofibril | Kontrakcija mišića | Filamenti (niti) | Životinje |
Jedarce | Proizvodnja ribosoma | Protein-DNK-RNK | Većina eukariota |
Parentesom | Nepoznato | Nepoznato | Gljive |
Peroksisom | Razgradnja vodik-peroksida | Jednomembranski | Svi eukarioti |
Ribosom | Translacia | tRNK-protein | Eukarioti, Prokarioti |
Vezikula (mjehurič) | Transport tvari | Jednomembranski | Svi eukarioti |
Ostale strukture:
Organele prokariota
urediProkarioti nemaju eukariotsku složenosti, pa se ranije smatralo da imaju jako oskudnu unutrašnju organizaciju, tj. da nemaju unutrašnje strukture sa membranama. Te su tvrdnje u pitanje dovela nedavna otkrića proteinskih mikroodeljaka i lipidnih magnetozoma.
Organela / Makromolekula | Glavna funkcija | Građa | Organizmi |
---|---|---|---|
Karboksisom | Fiksiranje ugljika | Proteinski omotač | Neke bakterije |
Hlorosom | Fotosinteza | Iskorištavanje svjetlosne energije | Zelene sumporne bakterije |
Bič | Kretanje u vanjskom mediju | Proteinsko vlakno | Neki prokarioti i eukarioti |
Magnetosom | Magnetna orijentacija | Neorganski kristal, lipidna membrana | Magnetotaksne bakterije |
Nukleoid | Održavanje DNK transkripcije u iRNK | DNK-protein | Prokarioti |
Plazmid | Mijenjanje DNK | Kružna DNK | Neke bakterije |
Ribosom | Translacija | RNK-protein | Eukarioti, Prokarioti |
Tilakoid | Fotosinteza | Proteini fotostrukture i pigmenti | Uglavnom cijanobakterije |
Dodatne slike
uredi-
Akrosom
-
Mikrotubuli
Također pogledajte
urediReference
uredi- ^ Kerfeld, Ca; Sawaya, Mr; Tanaka, S; Nguyen, Cv; Phillips, M; Beeby, M; Yeates, To (August 2005). "Protein structures forming the shell of primitive bacterial organelles.". Science (New York, N.Y.) 309 (5736): 936–8. doi:10.1126/science.1113397. PMID 16081736.
- ^ Bütschli, O. (1888). Dr. H. G. Bronn's Klassen u. Ordnungen des Thier-Reichs wissenschaftlich dargestellt in Wort und Bild. Erster Band. Protozoa. Dritte Abtheilung: Infusoria und System der Radiolaria. str. 1412.
- ^ -{Amer. Naturalist. 23, 1889, S. 183}-
- ^ "Journal de l'anatomie et de la physiologie normales et pathologiques de l'homme et des animaux".
- ^ Möbius, K. (1884). "Das Sterben der einzelligen und der vielzelligen Tiere. Vergleichend betrachtet". Biologisches Centralblatt. 4 (13, 14): 389–392, 448. Arhivirano s originala, 18. 7. 2011. Pristupljeno 29. 2. 2016. Nepoznati parametar
|month=
zanemaren (pomoć); Referenca sadrži prazan nepoznati parametar:|coauthors=
(pomoć) - ^ Kerfeld, Ca; Sawaya, Mr; Tanaka, S; Nguyen, Cv; Phillips, M; Beeby, M; Yeates, To (2005). "Protein structures forming the shell of primitive bacterial organelles". Science. 309 (5736): 936–8. doi:10.1126/science.1113397. PMID 16081736. Nepoznati parametar
|month=
zanemaren (pomoć)CS1 održavanje: više imena: authors list (link) - ^ Sofradžija A., Šoljan D., Hadžiselimović R. (2000): Biologija 1, Svjetlost, Sarajevo, ISBN 9958-16-8 pogrešan ISBN.
- ^ Međedović S., Maslić E., Hadžiselimović R. (2000): Biologija 2. Svjetlost, Sarajevo, ISBN 9958-10-222-6.
- ^ Hadžiselimović R., Maslić E. (1999): Osnovi etologije – Biologija ponašanja životinja i ljudi. Sarajevo Publishing, Sarajevo, ISBN 9958-21-091-6.
- ^ Mader S. S. (2000): Human biology. McGraw-Hill, New York, ISBN 0-07-290584-0; ISBN 0-07-117940-2.
- ^ Ibrulj S., Haverić S., Haverić A. (2008): Citogenetičke metode – Primjena u medicini . Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo,ISBN 978-9958-9344-5-2.
- ^ Hadžiselimović R., Pojskić N. (2005): Uvod u humanu imunogenetiku. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-3-4.
- ^ Hall J. E., Guyton A. C. (2006): Textbook of medical physiology, 11th edition. Elsevier Saunders, St. Louis, Mo, ISBN 0-7216-0240-1.
- ^ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Ed. (2005): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-1-8.
Vanjski linkovi
uredi- Drvo života eurkariota Arhivirano 29. 1. 2012. na Wayback Machine