Mustafa Memić

Mustafa Memić rođen je 24. augusta 1924 godine u Gusinju, gdje je 1935. završio četverogodišnje osnovno školovanje. Od septembra 1935. do kraja marta 1941. godine učio je u Velikoj medresi kralja Aleksandra u Skoplju. Rat ga je zatekao u VI razredu. Pripadao je organizovanoj antifašističkoj omladini (SKOJ). Bio je jedan od organizatora i rukovodilaca učešća učenika ove škole na demonstracijama 26. i manifestacijama 27. marta 1941. godine, kada je škola ukinuta. U posljednjoj školskoj godini bio je izabran za potpredsjednika Kulturno-literarnog đačkog udruženja «Južna vila», kojim je u ime Nastavničkog savjeta škole rukovodio profesor za jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik Vido Latković, kasnije profesor na Univerzitetu u Beogradu.

Mustafa Memić

Od aprila do jula 1941. godine organizovano je radio u ilegalnoj antifašističkoj organizaciji u Gusinju (SKOJ), a od jula 1941. do maja 1945. učesnik je NOB-a (od decembra 1942. do septembra 1943. bio je u političkim zatvorima u Peći, Draču i Tirani). Nosilac je «Partizanske spomenice 1941», više ratnih i poslijeratnih odlikovanja i javnih priznanja. Tokom NOR-a radio je kao rukovodilac antifašističkih organizacija u Gusinju, član i rukovodilac sreskog omladinskog rukovodstva za srez andrijevički (predsjednik Sreskog odbora USAOCG-a i sekretar komiteta SKOJ-a), član okružnog odbora USAOCG-a i Okružnog komiteta SKOJ-a za okrug beranski, član Glavnog odbora USAO Crne Gore i Boke, član Sekretarijata sreskih komiteta KPJ za srez andrijevički, barski i ulcinjski. Učesnik je na prva tri kongresa USAOCG održanih u Kolašinu i na Cetinju. Na II kongresu predstavljao je i Kongres pozdravio u ime omladine srezova: Kolašin, Berane sa Gornjim Bihorom i Rožaje, Andrijevicu, Plav i Gusinje. Kraj rata zatekao ga je na dužnosti organizacionog sekretara SK KPJ Bar.

U državnu službu stupio je jula 1945. godine kao instruktor za izgradnju narodnooslobodilačke vlasti u srezu barskom, a septembra iste godine, nakon prvih poslijeratnih izbora, izabran je za sekretara prvog Narodnooslobodilačkog odbora novoformiranog sreza ulcinjskog, koji je, pored Ulcinja i njegove okoline, zahvatao prostor Zabojane, Vladimira i Skadarsku Krajinu. Februara 1946. premješten je za inspektora u Kontrolnoj komisiji pri Predsjedništvu Vlade NR CG, a potom imenovan za načelnika jednog od inspektorata Komisije državne kontrole. Povremeno je radio i kao pomoćnik Reonskog inspektora u Kotoru i Bijelom Polju. Tokom 1948. godine završio je srednju (jednogodišnju) partijsku školu (prva generacija ove škole). Septembra 1949. godine lišen je slobode jer se posumnjalo da inklinira Rezoluciju IB-a i da se nedovoljno odlučno bori protivu nje. Tri mjeseca je proveo u istražnim zatvorima na Cetinju i Kotoru, a potom interniran na Goli otok, gdje je ostao do juna 1950., a potom ponovo vraćen u Istražni zatvor na Cetinju, sa obrazloženjem «radi obnove istrage», koja je ponovo vršena u cetinjskom i kotorskom zatvoru. Obnova istrage trajala je oko sedam mjeseci, a onda je, početkom februara 1951. godine pušten na slobodu bez definisane (utvrđene) krivice i bez rješenja ili pisanog traga da je bio pod istragom.

Od aprila 1951. do sredine novembra 1953. godine radio je u SNO-u za srez durmitorski na dužnostima šefa Ureda za cijene i referenta za društveno-ekonomsko planiranje u SNO-u. Od novembra 1953. do septembra 1955. godine radio je u srezu vareškom na dužnostima šefa Uprave prihoda i načelnika Sekretarijata za privredu sreza vareškog. Nakon uvođenja novog komunalnog sistema i ukidanja sreza vareškog premješten je za načelnika Sekretarijata za privredu u opštini Ilidža, gdje je ostao do 1961., a potom je prešao na rad u privredu. Radio je kao finansijski direktor u Preduzeću «Standard», kao ekonomski savjetnik u Institutu za organizaciju i ekonomiku (raniji Zavod za produktivnost rada), a potom kao generalni direktor Preduzeća za geološka istraživanja «Geoistrage» Sarajevo, te direktor za Službu ekonomije (planiranje i finansije) u preduzeću FAMOS u Hrasnici. Od aprila 1969. do marta 1972. godine delegiran je kao predstavnik FAMOS-a u zadružno preduzeće FAP-a iz Priboja, FAMOS-a iz Sarajeva, UTVE iz Pančeva, te Autokaroserije «11 oktomvri» iz Skoplja i Autokaroserije Zagreb na dužnost pomoćnika direktora za ekonomska pitanja «Rudnap-Zambija», radeću u Lusaki (Zambija) i Dar es Salamu u Tanzaniji. Po povratku u zemlju imenovan je za direktora Zavoda za društveno-ekonomsko planiranje u Skupštini grada Sarajeva. Sa te dužnosti je penzionisan, na lični zahtjev, novembra 1973. godine. Kao penzioner permanentno je živio u Sarajevu.

Školsku naobrazbu nastavio je da stiče ne prekidajući radni odnos. Tokom 1945. i 1955. godine završio je Ekonomsku školu u Sarajevu, a od 1955. do 1961. Ekonomski fakultet u Beogradu. Prijavio je odbranu doktorske disertacije na temu «Muslimani u Crnoj Gori u oslobodilačkoj borbi 1878-1945». Nije dozvoljavano da se takva tema brani u Sarajevu krajem devete decenije XX vijeka. Odbranu teze prihvatio je Filozofski fakultet u Ljubljani. Ratni uslovi i posebno blokada Sarajeva omogućili su njenu odbranu u maju 1992, pa je autor iz blokiranog Sarajeva uspio preko aerodromske piste i Igmana da stigne do Zagreba, a onda i do Ljubljane. Teza je odbranjena 24. juna 1994. godine pred komisijom kojom je rukovodio dr. Janko Pleterski, profesor Filozofskog fakulteta u Ljubljani i akademik Akademije nauka i umjetnosti Republike Slovenije.

Učestvovao je na oko tridesetak naučnih skupova u Sarajevu, Titogradu (sada Podgorica), Cetinju, Prištini, Skoplju, te okruglim stolovima u Daruvaru, Novom Pazaru, Sjenici, Rožaju i drugim gradovima.

Mustafa Memić je izdao sljedeće knjige:

1. Velika medresa i njeni učenici u revolucionarnom pokretu, Skoplje 1984., recenzenti: dr. Anton Kolendić i Edib Hasanagić,
2. Plav i Gusinje u prošlosti, Beograd 1989., recenzenti: akademik Branko Pavićević i akademik Sima Ćirković,
3. Bošnjaci-Muslimani Sandžaka i Crne Gore, Sarajevo 1996., recenzenti: akademik Avdo Sućeska i prof. dr. Mustafa Imamović,
4. Poznati Bošnjaci Sandžaka i Crne Gore, Sarajevo 1998., recenzenti: prof. dr. Enes Pelidija i prof. dr. Ismet Dizdarević,
5. Kad iz staračkih grudi prikrivena se zavist i zloba probudi, Sarajevo 2001., recenzenti: Ishak Laličić i Fehim Kajević,
6. Korjeni zla i nasilja, Sarajevo 2002., recenzenti: mr. Muharem Kreso i dr. Husnija Kamberović,
7. Bošnjaci (Muslimani) Crne Gore, Sarajevo 2003., recenzenti: prof. dr. Novak Kilibarda i dr. Safet Bandžović,
8. Pojave prozilitizma u plavsko-gusinjskom kraju 1913. i 1919. godine, Sarajevo 2004., recenzenti: akademik Muhamed Filipović i mr. Sefer Halilović.
9. Sjećanje na Dževahiru Memić, rođ. Hot, Sarajevo 2004.

U završnoj fazi je knjiga o zločinu nad Bošnjacima i Albancima koji je počinjen 1919. godine u Plavu i Gusinju.

U stručnim časopisima objavio je više od 40 radova, među kojima su zapaženi radovi objavljeni u: Vojnoistorijskom glasniku Vojnoistorijskog instituta u Beogradu, Ediciji «Ratna prošlost naroda i narodnosti Jugoslavije» Beograd, «Istorijskim zapisima» Istorijskog instituta Crne Gore, «Prilozima» Istorijskog instituta Sarajevo, «Prilozima za orijentalnu filologiju» Orijentalnog instituta Sarajevo, «Pravna misao» Pravnog fakulteta Sarajevo, «Almanahu» časopisu za proučavanje, prezentaciju i zaštitu kulturno-istorijske baštine Muslimana-Bošnjaka u Crnoj Gori, Novopazarskom zborniku, Zborniku Sjenice, Rožajskom zborniku, Prilozima Arhiva Kosova, «Kosovo» Zavoda za istoriju Kosova, kao i u Zborniku radova sa naučnih skupova «Prelomni događaji NOR-a u Crnoj Gori 1943. godine», «Stanovništvo slovenskog porijekla u Albaniji», Titograd 1991. i drugim. Neke radove je objavljivao u formi feljtona («Rilindija» Priština, «Oslobođenje» Sarajevo, «11 oktomvri» Skoplje i dr.). Napisao je prilog za Komisiju za istoriju KPJ i SKJ u Crnoj Gori («Muslimani u Crnoj Gori u NOB-u i revoluciji», rad je prihvaćen, ali još nije objavljen). Ima nekoliko neobjavljenih radova, kao «Tršo i Alija» (odnosi se na životni put i djelo Rifata Burdžovića i Alije Avdovića, porijeklom iz Bijedića, strijeljanog od Gestapoa augusta 1941. u Beogradu), «Komandant Zufer» (o Z. Musiću, zavičajno iz Plava, ratnom komandantu Prve kosovsko-metohijske udarne brigade) i drugi radovi.

Živio je u Sarajevu. Prije penzionisanja bio je angažovan u Društvu ekonomista Sarajevo (predsjednik Gradskog i član Predsjedništva Glavnog odbora BiH), a potom predsjednik Gradskog odbora Saveza penzionera i član Predsjedništva Glavnog odbora, predsjednik Delegacije penzionera Novo Sarajevo, stalni delegat u SIZ-u i PIO BiH i predsjednik Komisije za finansije, predsjednik Opštinskog odbora SUBNOR-a Novo Sarajevo i rukovodilac Redakcije «Mladi antifašisti». Preminuo je 2. jula2007 u 83 godini.

Galerija

• 
  Promocija knjige: Pojave prozelitizma u plavsko-gusinjskom kraju 1913. i 1919. godine
• 
  Promocija knjige: Pojave prozelitizma u plavsko-gusinjskom kraju 1913. i 1919. godine

Reference

1. Knjiga Mustafe Memića: "Bošnjaci (Muslimani) Crne Gore", Sarajevo 2002.