LW sistem antigena
LW sistem krvnih grupa opisali su prvi Landsteiner i Wiener, 1940.[5] Često se brkao sa Rh sistemom, postajući zasebni sistem antigena tek 1982. LW i RhD antigeni su genetički neovisni, iako su fenotipski povezani i LW antigen se snažnije izražava na RhD pozitivnim nego na RhD negativnim ćelijama. U većini populacija antigeni LW, LWa i LWb prisutni su kao vrlo visokim, odnosno vrlo niskim frekvencijama.[5][6][7]
| ICAM4 | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Identifikatori | |||||||||||||||||||||||||
| Aliasi | ICAM4 | ||||||||||||||||||||||||
| Vanjski ID-jevi | OMIM: 614088 MGI: 1925619 HomoloGene: 74401 GeneCards: ICAM4 | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Ortolozi | |||||||||||||||||||||||||
| Vrste | Čovjek | Miš | |||||||||||||||||||||||
| Entrez | |||||||||||||||||||||||||
| Ensembl | |||||||||||||||||||||||||
| UniProt | |||||||||||||||||||||||||
| RefSeq (mRNK) | |||||||||||||||||||||||||
| RefSeq (bjelančevina) | |||||||||||||||||||||||||
| Lokacija (UCSC) | Chr 19: 10.29 – 10.29 Mb | Chr 9: 20.94 – 20.94 Mb | |||||||||||||||||||||||
| PubMed pretraga | [3] | [4] | |||||||||||||||||||||||
| Wikipodaci | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Molekula-4 međućelijske adhezije (Landsteiner-Wienerov sistem krvnih grupa) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Identifikatori | |||||||
| Simbol | ICAM-4 | ||||||
| Alt. simboli | LW | ||||||
| NCBI gen | 3386 | ||||||
| HGNC | 5347 | ||||||
| OMIM | 111250 | ||||||
| RefSeq | NM_001039132 | ||||||
| UniProt | Q14773 | ||||||
| Ostali podaci | |||||||
| Lokus | Hrom. 19 p13.2-cen | ||||||
| |||||||
Genomika
urediLokus LW nalazi se na kratkom kraku hromosoma 19 (19p13.3).[5]
Molekulska biologija
urediLW antigeni su sa 40 do 42 kb aaltona, na membrani crvenih krvnih ćelija, kao glikoproteini pod nazivom CD242.[6] LW glikoprotein je nedavno preimenovan u ICAM-4 zbog svoje sličnosti sa molekulom međućelijske addhezije, iako je tačnost podatka koji integrin je vezan za ICAM-4 predmet polemike.
Funkcija ICAM-4 nije potpuno razumljiva, ali čini se da je ograničena na eritroidne ćelije. Tokom in vitro eritropoeze, LW se pojavljuje ili u fazi formiranja eritroidne kolonije ili kasnije u fazi proeritroblasta. Vitalni dio eritropoeze je nakupljanje eritroblasta oko makrofaga koštane srži, da bi se stvorili eritroblastični otoci. Eritroblast je tada u stanju ukloniti svoje jedro, koje makrofagi zauzvrat unose i razgrađuju, da bi postao zreo eritrocit. Tokom ovog procesa ICAM-4 se veže za VLA-4, mjesto vezanja eritroblasta, na susjednim eritroblastima i za αv integrine na makrofazima, kako bi pomogao stabilizaciji eritroblastnih ostrva. Vezanje crvenih krvnih zrnaca za makrofage u slezeni, pomoću ICAM-4 također bi moglo imati ulogu u uklanjanju zastarjelih crvenih krvnih zrnaca.[5][6][7] Uprkos funkcionalnim aspektima ICAM-4, čini se da njegovo očigledno odsustvo u fenotipovima LW (a–b–) i Rhnull ne dovodi do očiglednih patoloških efekata. Ekspresija ICAM-4 je povišena na srpastim crvenim ćelijama i njegovo vezanje za αv integrine na endotelnim ćelijama može uzrokovati bol, povezan sa krizama anemije srpastih ćelija.[5][6]
Auto anti-LW nije neuobičajen kao autoantitijelo, ali obično se javlja sa privremenom supresijom LW antigena kod genetički LW+ osoba, pa se čini da je aloantitijelo. Pravi aloanti-LW vrlo je rijetka pojava, sa samo dva poznata primjera aloanti-LWab, kojeg imaju pacijenti sa fenotipom LW (a–b–). Anti-LW može biti prisutan kao klinički beznačajno autoantitijelo i ne mora biti povezan sa povećanim uništenjem crvenih krvnih zrnaca. Anti-LW je također povezan sa slučajevima toplog tipa autoimunske hemolitske anemije; Philip Levine sugerirao je da je to najčešće antitijelo u slučajevima AIHA sa pozitivnim Coombsovim testom.[5][8][9]
Transfuzijska medicina
urediHemolitska bolest novorođenčeta (HDFN) zbog aloanti-LW opisuje se kao blaga i vrlo rijetka, čak i sa vrlo snažnim anti-LWab jedne poznate pacijentice, uzrokovali su minimalne dokaze o HDFN u njene tri trudnoće.[10] To date auto anti-LW has only been implicated as the cause of one case of HDFN.[11]
References
uredi- ^ a b c GRCh38: Ensembl release 89: ENSG00000105371 - Ensembl, maj 2017
- ^ a b c GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000001014 - Ensembl, maj 2017
- ^ "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
- ^ "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
- ^ a b c d e f Daniels G (2002). Human Blood Groups (2nd izd.). Malden, Mass.: Blackwell Science. ISBN 978-0-632-05646-0. OCLC 48435824.
- ^ a b c d Klein HG, Mollison PL, Anstee DJ (2005). Mollison's Blood Transfusion in Clinical Medicine (11th izd.). Oxford: Blackwell. ISBN 978-0-632-06454-0. OCLC 60348837.
- ^ a b Hoffbrand AV, Pettit JE, Moss PA (31. 10. 2006). Essential Haematology (5th izd.). Oxford: Wiley-Blackwell. ISBN 978-1-4051-3649-5. OCLC 70402356.
- ^ Gorst DW, Rawlinson VI, Merry AH, Stratton F (februar 1980). "Positive direct antiglobulin test in normal individuals". Vox Sanguinis. 38 (2): 99–105. doi:10.1111/j.1423-0410.1980.tb02337.x. OCLC 1769301. PMID 6967653.
- ^ Vos GH, Petz LD, Garratty G, Fudenberg HH (septembar 1973). "Autoantibodies in acquired hemolytic anemia with special reference to the LW system". Blood. 42 (3): 445–53. doi:10.1182/blood.V42.3.445.445. OCLC 1536582. PMID 4737659.
- ^ Daniels G, Poole J, de Silva M, Callaghan T, MacLennan S, Smith N (oktobar 2002). "The clinical significance of blood group antibodies". Transfusion Medicine. 12 (5): 287–95. doi:10.1046/j.1365-3148.2002.00399.x. OCLC 26133630. PMID 12383334.
- ^ Davies J, Day S, Milne A, Roy A, Simpson S (august 2009). "Haemolytic disease of the foetus and newborn caused by auto anti-LW". Transfusion Medicine. 19 (4): 218–9. doi:10.1111/j.1365-3148.2009.00936.x. OCLC 26133630. PMID 19706140.