Hlorit

Hlorit
Hlorit
	;
Općenito
Hemijski spoj	Hlorit
Molekularna formula	ClO2–
CAS registarski broj	14998-27-7
SMILES	[O-][Cl+][O-]
InChI	1S/ClHO2/c2-1-3/h(H,2,3)/p-1
Osobine1
Molarna masa	67,452
Rizičnost
NFPA 704
	1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Hloritni ion ili hlor-dioksidni anion je halit sa hemijskom formulom ClO₂^–. Hloritni spoj koji sadrži ovu grupu, s hlorom u oksidacijskom stanju od +3. Hloriti su poznati i kao soli hlorne kiseline.

Spojevi

Slobodna hlorna hiselina HClO₂ je najmanje je stabilna oksokiselina hlora i primijećena je samo kao vodena otopina u malim koncentracijama. Kako se ne može koncentrirati, to nije komercijalni proizvod. Alkalni i zemnoalkalijski metali su bezbojni ili blijedožuti spojevi, s tim što je natrij-hlorit (NaClO₂) jedini komercijalno važan hlorit. Hloriti teških metala (Ag⁺, Hg⁺, Tl⁺, Pb²⁺, kao i Cu²⁺ i NH₄⁺) su nestabilni i razlažu se eksplozivno na toploti ili pri šoku.^[1] Natrij-hlorit se dobija indirektno iz natrij-hlorata, NaClO₃. Prvo nastaje eksplozivno nestabilni plin hlor-dioksid, ClO₂, redukcijom natrij-hlorata u jakoj kiselinskoj otopini s pogodnim redukcijskim sredstvom (naprimjer, natrij-hloridom, sumpor-dioksidom ili hlorovodičnom kiselinom).

Struktura i svojstva

Hloritni ion ima savijenu molekulsku geometriju, usled dejstva usamljenog para na atomu hlora, sa uglom veze O–Cl–O od 111° i dužinama veze Cl–O od 156 pm.^[1] Hlorit je najjači oksidant hlornih oksianiona na osnovu standardnih polućelijskih potencijala.

Ion	Kiselinska reakcija	E° (V)	Neutrala/bazna reakcija	E° (V)
Hipohlorit	H⁺ + HOCl + e⁻ → 1/2 Cl₂(g) + H₂O	1,63	ClO⁻ + H₂O + 2 e⁻ → Cl⁻ + 2 OH⁻	0,89
Hlorit	3 H⁺ + HOClO + 3 e⁻ → 1/2 Cl₂(g) + 2 H₂O	1.64	ClO₂⁻ + 2 H₂O + 4 e⁻ → Cl⁻ + 4 OH⁻	0,78
Hlorat	6 H⁺ + ClO₃⁻ + 5 e⁻ → 1/2 Cl₂(g) + 3 H₂O	1,47	ClO₃⁻ + 3 H₂O + 6 e⁻ → Cl⁻ + 6 OH⁻	0,63
Perhlorat	8 H⁺ + ClO₄⁻ + 7 e⁻ → 1/2 Cl₂(g) + 4 H₂O	1,42	ClO₄⁻+ 4 H₂O + 8 e⁻ → Cl⁻ + 8 OH⁻	0,56

Upotreba

Najvažniji hlorit je natrij-hlorit (NaClO₂); upotrebljava se za izbjeljivanje tekstila, celuloze i papira, ali unatoč snažnoj oksidirajućoj prirodi, često se ne koristi direktno, već se upotrebljava za stvaranje neutralne vrste hlor-dioksida (ClO₂), obično reakcijom sa HCl:

5 NaClO₂ + 4 HCl → 5 NaCl + 4 ClO₂ + 2 H₂O

Ostali oksianioni

Postoji nekoliko oksianiona hlora u kojima može pretpostaviti oksidacijsko stanje −1, +1, +3, +5 ili +7 unutar odgovarajućih aniona Cl⁻, ClO⁻, ClO₂^–, ClO₃sup>– ili ClO₄sup>–, poznata uobičajeno i respektivno kao hlorid, hipoklorit, hlorit, hlorat i perhlorat. Oni su dio veće porodice drugih hlor-oksida.

Oksidacijsko stanje	−1	+1	+3	+5	+7
Imenovani anion	Hlorid	Hpohlorit	Hlorit	Hlorat	Perhlorat
Formula	Cl⁻	ClO⁻	ClO₂⁻	ClO₃⁻	ClO₄⁻
Struktura

Također pogledajte

Reference

^ ^a ^b Greenwood, N.N.; Earnshaw, A. (2006). Chemistry of the elements (2nd izd.). Oxford: Butterworth-Heinemann. str. 861. ISBN 0750633654.

Kirk-Othmer Concise Encyclopedia of Chemistry, Martin Grayson, Editor, John Wiley & Sons, Inc., 1985

[Greenwood-1] Greenwood, N.N.; Earnshaw, A. (2006). Chemistry of the elements (2nd izd.). Oxford: Butterworth-Heinemann. str. 861. ISBN 0750633654.

[1]