Blagoje Govedarica
Blagoje Govedarica , jugoslavenski i bosanskohercegovački arheolog rođen 18. novembra 1949. godine u mjestu Bačko Dobro Polje, Jugoslavija (danas Srbija).
Biografija
urediDiplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1973. godine, studij arheologije i ilirologije, gdje je i magistrirao 1980. godine. Na istom fakultetu je doktorirao 1988. godine, a habilitaciju je odbranio na Univerzitetu u Heidelbergu 2000. godine.[1]
Od 1973. godine počinje raditi u Centru za balkanološka ispitivanja u Sarajevu u oblastima arheologije, zaštite i očuvanja spomenika kulture, gdje je i danas naučni savjetnik. Predmet njegovih istraživanja su periodi eneolita, bronzanog i željeznog doba. Od 1992. godine djeluje u SR Njemačkoj, gdje se pored naučnoistraživačkog bavi i pedagoškim radom na univerzitetima u Heidelbergu i Berlinu. Od 2001. godine obavlja dužnost odgovornog urednika časopisa Godišnjak u Sarajevu. Dopisni je član ANUBiH od 2018. i Njemačkog arheološkog instituta.[2]
Istraživačka djelatnost
urediObavio je arheološka iskopavanja na više od 50 arheoloških lokaliteta u Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj, SR Njemačkoj, Moldaviji i Ukrajini.
- Praistorijsko naselje (gradina) Klisura u Kadića Brdu kod Sokoca;[3]
- Reviziona istraživanja tumula na Glasincu (Kusače, Podilijak);[4]
- Sistematska istraživanja gradina u jugozapadnoj Bosni (Glamočko polje, Livanjsko polje i Duvanjsko polje) zajedno s Alojzom Bencem. Rezultati sa ovih istraživanja će doprinijeti definisanju Dinarske kulture (Posuška kultura po B. Čoviću);[5]
- Praistorijske grobne humke (tumuli) u Kupreškom polju;
- Praistorijska gradinska naselja u Sinjskom polju (Hrvatska);
- Praistorijsko naselje i nekropola Waltersdorf kod Berlina (Njemačka);
- Praistorijsko naselje Rathsdorf kod Prenzlaua (Njemačka);
- Praistorijsko naselje Cealic, Oblast Taraclia (Moldavija);
- Praistorijska nekropola Košary, Oblast Odesa (Ukrajina);
- Višeslojno naselje Orlovka-Kartal, Oblast Odesa (Ukrajina).
Publikovani radovi
urediGovedarica je do sada objavio preko 100 naučnih radova i dvije monografije, te priredio i izdao veći broj časopisa, zbornika i drugih naučnih izdanja.
- Rano bronzano doba na području istočnog Jadrana, Sarajevo, 1989.[5]
- Prilozi kulturnoj stratigrafiji praistorijskih gradina u jugozapadnoj Bosni.[6]
- Zepterträger–Herrscher der Steppen (Les porteurs de sceptre - les seigneurs des Steppes). Mainz 2004.
- Oscilacije nivoa Crnog Mora i kulturni razvoj jugoistočne Evrope u vrijeme srednjeg holocena (ca. 6000-• 3000 BC). Starinar, Beograd, 53-54/2004, 9-21.
- Finds of the Cetina type in the western Balkans hinterland and the issue of cultural and historical interpretation in the prehistoric archaeology. Vjesnik za Arheologiju i Povijest Dalmatinsku 99. Split 2006, 27-41.
- Ideološki značaj grobnih tumula i sakralna simbolika kruga, Godišnjak/Jahrbuch 39, Sarajevo 2010, 5-22.
- Zentrum und Peripherie im 5. Jt. v. Chr.: zur Entstehung und Ausbreitung der europäischen Kupferzeit. Prähistorische Archäologie in Südosteuropa 25. Rahden/Westf.: Leidorf 2009, 60-73.
- Das Phänomen der balkanischen Kupferzeit.(Prähistorische Archäologie in Südosteuropa 30. Rahden/Westf.: Leidorf 2016, 11-22.
- The stratigraphy of Tumulus 6 in Shtoj and the appearance of violin idols in the south Adriatic region. Godišnjak/Jahrbuch 45. Sarajevo 2016, 32-51.
Reference
uredi- ^ "Govedarica". Arheološki leksikon -Zemaljski muzej, Sarajevo. Pristupljeno 9. 2. 2017.
- ^ Blagoje Govedarica[mrtav link]
- ^ "Blagoje Govedarica: Otkriće Glasinačke kulture- Gradine" (PDF). Filozofski fakultet Sarajevo – Freie Univerzitat Berlin [. Arhivirano s originala, 8. 6. 2019. Pristupljeno 9. 2. 2016. no-break space character u
|work=na mjestu 57 (pomoć) - ^ "Blagoje Govedarica: Glasinac i Glasinačka kultura -Tumuli" (PDF). Filozofski fakultet Sarajevo – Freie Univerzitat Berlin. Arhivirano s originala (PDF), 15. 4. 2021. Pristupljeno 9. 2. 2016.
- ^ "PRILOZI KULTURNOJ STRATOGRAFIJI PRAHISTORIJSKIH GRADINA U JUGOZAPADNOJ BOSNI" (PDF). ANUBIH, Godišnjak 1982. Arhivirano s originala (PDF), 12. 2. 2018. Pristupljeno 9. 2. 2017.