Izlučeni protein

Izlučeni protein ili sekretorni protein je bilo koji protein, bilo da je endokrini ili egzokrini, koga luči ćelija. Sekretorni proteini uključuju mnoge hormone, enzime, toksine i antimikrobne peptide. Sekretorni proteini se sintetiziraju u endoplazmatskom retikulumu.^[1]

Proizvodnja

Proizvodnja sekretornog proteina započinje kao i bilo kojeg drugog proteina. iRNK se proizvodi i transportuje do citosola, gde djeluje u interakciji sa slobodnim citosolnim ribosomima. Prvi dio koji se proizvodi, N-terminal, sadrži signalnu sekvencu koja se sastoji od šest do 12 aminokiselina s hidrofobnim bočnim lancima. Ovu sekvencu prepoznaje citosolni protein, čestica za prepoznavanje signala (SRP) , koja zaustavlja translaciji i pomaže u transportu kompleksa iRNK-ribosom do SRP receptora u membrani endoplazmatskog retikuluma. Kad stigne do ER, signalna sekvenca se prenosi u translokon, kanal koji provodeći protein u membrani omogućava translokaciju novosintetizovanog polipeptida u lumen ER.

Modifikacija

Nakon završetka proizvodnje datog proteina, on stupa u interakciju s nekoliko drugih proteina, kako bi stekao svoje konačno stanje.

Endoplazmatski retikulum

Nakon translacije, proteini unutar ER osiguravaju da se protein [savijanje proteina|[pravilno savije]]. Ako je presavijanje nakon prvog pokušaja neuspješno, pokušava se ponovno presavijanje. Ako i to ne uspije, protein se iznosi u citosol i obilježava za uništavanje. Osim nabora, proteinima se dodaje i lanac šećera.

Nakon ovih promjena, protein se transportuje u Golgijev aparat, presvučen vezikulom pomoću obloženog proteina COPII.

Golgijev aparat

U Golgijevom aparatu lanci šećera se modificiraju dodavanjem ili uklanjanjem određenih šećera.

Sekretorni protein napušta Golgijev aparat neprevučenim vezikulom.

Sekrecija

Membranski proteini s funkcionalnim područjima na citosolnoj strani i vezikule i ćelijske membrane osiguravaju da se vezikula poveže s membranom. Vezilulska membrana spaja se sa ćelijskom membranom i tako protein napušta ćeliju.

Neke vezikule se ne spajaju odmah, do a prije početka fuzije. To se vidi kod vezikula koji nose neurotransmiter u pretsinapsnim ćelijama. Ovaj proces predstavlja učinkovit signalni mehanizam ćelija putem prometa vezikulskih membrana sekretorne ćelije do ciljnih ćelija u ljudskom ili životinjskom tijelu. Nedavno je proces proširen na interfejs domaćin-patogen, pri čemu gram negativni mikrobi izlučuju bakterijske vezikule vanjske membrane koji sadrže potpuno konformirane signalne proteine i faktore virulencije putem egzocitoze vezikule nano veličine, kako bi se kontrolirale aktivnosti domaćina ili ciljne ćelije i iskoristilo njihovo okruženje.

Podaci o sekvencama i srodne baze podataka

UniProt sadrži ručno kurirane sekretorne proteine. Postoje i računski predviđene baze podataka o sekretornim proteinima, koje su navedene u odjeljku sekretom.

Također pogledajte

Reference

^ Lodish, H; Berk, A.; Zipursky, SL; Matsudaira, P; Baltimore, D; Darnell, James (2000). Overview of the Secretory Pathway. W. H. Freeman. str. Section 17.3.

Vanjski linkovi

3D structures of secreted peptides and proteins that interact with lipid bilayer

[1] Lodish, H; Berk, A.; Zipursky, SL; Matsudaira, P; Baltimore, D; Darnell, James (2000). Overview of the Secretory Pathway. W. H. Freeman. str. Section 17.3.

[1]