Megalitska kultura
Megalitska kultura označava posebnu ljudsku djelatnost tokom prahistorije koja okarakterisana postavljanjem megalita ili izgradnjom objekata od megalita bez ikakvog veziva poput žbuke ili cementa. Megalit je ustvari veliki kamen koji se koristio u prahistorijskoj gradnji, a koristili su ga ljudi širom svijeta svijeta u različitim vremenskim razdobljima. Većina ovih građevina je izgrađena u neolitu, ali postoje neki stariji primjeri iz mezolita, a nastavili su se graditi u bakarnom i bronzanom dobu. Megalitske strukture su često groblja, spomenici, opservatoriji-monumentalne kamene građevine raznih vrsta. Ove strukture su građene najčešće u religiozne svrhe.
Terminologija
urediTermin megalit je nastao od grčkih riječi μέγας (megas) što prevedeno na bosanski znači velik i λίθος (lithos) što znači kamen.
Historija
urediNajstariji pronađeni primjeri megalitskih spomenika su veliki ceremonijalni kompleksi iz 9. milenija p. n. e. u istočnoj Turskoj, Nevali Cori i Göbekli Tepe, ali nema nikakvih dokaza da su oni povezani s evropskim megalitskim spomenicima[1].
U Evropi se megalitski spomenici javljaju tokom neolita i bronzanog doba (4.500-1500. p. n. e.) iako postoje neke naznake da su kameni megaliti imali prethodnike u mezolitskim spomenicima od drveta (oko 8000. p. n. e. u Stonehengeu ili 5400. p. n. e. u Carroworeu, Irska). Najpoznatiji su Nabta (Egipat, oko 6000. p. n. e.), Évora (Portugal, oko 5000. p. n. e.), Bernanez i Bougon i Carnac (Francuska, oko 4800.-4000. p. n. e.), megalitski malteški hramovi Ġgantija i Mnajdra (Malta, oko 3600. p. n. e.), Brú na Bóinne (Irska, oko 3400. p. n. e.), Neolitski Orkney (Škotska, oko 3000. p. n. e.), te Stonehenge i Avebury u Engleskoj (oko 2800. p. n. e.). Tokom bronzanog doba ovi spomenici su se proširili područjima današnje Španije, Belgije, Danske, Italije, Njemačke (Goseck) i dr. zahvaljujući širenju tzv. Kulture žarnih polja i Kulture pokala do oko 1200. p. n. e. kada su se prestali graditi.
Upravo u to vrijeme započinje gradnja megalitskih spomenika u Aziji koji se javljaju nevezano za evropske spomenike. Najveća koncentracija je na Korejskom poluotoku, ali se mogu naći i u sjevernim pokrajinama Kine, otoku Kjušu u Japanu, južnom Vijetnamu i pojedinim lokacijama u Indiji. Živa megalitska tradicija se može naći na otocima Sumba i Nias u Indoneziji.
Vrste megalitskih spomenika
urediNajčešća podjela ovih spomenika je po tome da li je izgrađen od jedne vrste megalita (monoliti, grčki za jedan kamen) ili kombinacije različitih megalita (poliliti, grč. više kamenih blokova):
Monoliti:
|
Poliliti:
|
Uz megalitske spomenike povezani su i razni veliki spomenici od zemlje različitih oblika (zemljani humci, jarci, terase, kružna svetišta) kao što su:
- Glastonbury Tor i Silbury Hill u Engleskoj
- Monte d’Accoddi u Italiji
- Zmijsko brdo u Ohio-u (SAD)
- Nazca linije u Peruu.
Galerija
uredi-
Megalitna grobniva, Mane Braz, Britanija]]
-
“Cham des Bondons” Lozère, Francuska.
-
Dolmen s otoka Ganghwado, Južna Koreja (850.-550. p. n. e.)
Reference
uredi- ^ S. Mithen, After the Ice - A Global Human History, 20,000-5,000 BC, London, str. 62.-71.
Vanjski linkovi
uredi- Portal o megalitima
- Megaliti u Francuskoj
- Fotografije megalita u Indiji Arhivirano 27. 1. 2006. na Wayback Machine