Johann Christoph Friedrich Bach

Johann Christoph Friedrich Bach (21. juna 1732. - 26. januara 1795.) bio je virtuozo na čembalu i kompozitor, peti sin Johanna Sebastiana Bacha, kojeg su ponekad nazivali i "Bückeburg Bach".

Johann Christoph Friedrich Bach
Portret uradio Georg David Matthieu 1774. godine
Rođenje	(1732-06-21) 21. juni 1732. Leipzig
Smrt	26. januar 1795(1795-01-26) (62 godine) Bückeburg
Era	Klasicizam i prosvjetiteljstvo

Biografija i muzičko stvaralaštvo

Rođen je u Leipzigu u izbornoj kneževini Saksoniji. Od ranih godina otac ga je podučavao muzici, a podučavao ga je i njegov daleki rođak Johann Elias Bach [de]. Studirao je u Školi svetog Tome, a neki vjeruju da je studirao pravo na tamošnjem univerzitetu, ali o tome nema podataka. Godine 1750. William I, grof od Schaumburg-Lippea imenovao je Johanna Christopha čembalistom u Bückeburgu, a 1759. postao je koncertnim majstorom. Dok je bio tamo, Bach je sarađivao s Johannom Gottfriedom Herderom, koji je dao tekstove za šest pjevačkih djela. Sačuvana je muzika za samo četiri pjevačka djela od ukupno šest.

Johann Christoph Friedrich Bach je tokom svoje muzičke karijere napisao: sonate za klavijature, simfonije, oratorijume, liturgijske pjesme i motete, opere i pjesme. Zbog sklonosti grofa Wilhelma prema italijanskoj muzici, Bach je morao prilagoditi svoj stil u skladu s tim, ali je zadržao stilske crte muzike svog oca i brata Carla Philippa Emanuela Bacha.

Oženio se 1755. pjevačicom Lucijom Elisabeth Münchhausen (1728–1803), a grof je kumovao sinu Wilhelmu Friedrichu Ernstu Bachu. Johann Cristoph Friedrich Bach je svog sina školovao u muzici kao što je njega je podučavao njegov otac, a Wilhelm Friedrich Ernst postao je muzički direktor na dvoru Fridrika Wilima II, kralja Pruske.

U aprilu 1778. on i Wilhelm otputovali su u Englesku u posjetu Johannu Christianu Bachu. Johann Christoph Friedrich Bach umro je 1795. u Bückeburgu, u 62. godini života.

Britanska enciklopedija iz 1911. kaže za njega da je:

"Bio je marljiv kompozitor, ... čiji rad ne odražava nikakvu diskreditaciju prezimena porodice Bach." Bio je izvanredan virtuoz na klavijaturi, s prilično širokim repertoarom preživjelih djela, među kojima dvadeset simfonija, kasnijih pod utjecajem Haydna i Mozarta; teško da je zanemario i žanr pjevačke muzike.

Značajan dio njegovog muzičkog stvaralaštvata izgubljen je u razaranju (tokom Drugog svjetskog rata) Instituta Staatliches für Musikforschung (Državnog instituta za istraživanje muzike) u Berlinu, gdje su partiture bile na čuvanju od 1917. godine. Muzikolozi Hansdieter Wohlfahrth, koji je katalogizirao njegova djela, i Ulrich Leisinger smatraju Bacha prelaznom muzičkom figurom po uzoru na njegovog polubrata Carla Philippa Emanuela Bacha, njegovog brata Johanna Christiana Bacha, braće Graun (Carl Heinrich Graun i Johann Gottlieb Graun) i Georga Philippa Telemanna. Neka muzička djela koja je komponirao bila su u stilu visokog baroka, a neka u galantnom muzičkom stilu, a u drugim djelima kombinirao je elemente oba, zajedno sa osobinama novonastalog klasičnog stila.