Jim Clark
James ("Jim" ili "Jimmy") Clark (4. mart 1936. – 7. april 1968.), je britanski vozač i dvostruki svjetski prvak Formule 1 u sezonama 1963. i 1965. Bio je svestran vozač i takmičio se u različitim takmičenjima i kategorijama, između ostalog i u 500 milja Indianapolisa koje je i osvojio 1965. godine. Do svoje smrti, bio je vozač sa najviše osvojenih utrka (25) i treći vozač u historiji Formule 1 po osvojenom broju pole-pozicija, iza Schumachera i Senne (33). U 2009. godini, The Times je izabrao Jamesa Clarka u sami vrh liste najvećih vozača Formula 1 ikada. Poginuo je 1968. godine u utrci Formule 2[1] na stazi u njemačkom Hockenheimu.
| Jim Clark | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 4. mart 1936 Kilmany, Fife, UK, |
| Smrt | 7. april 1968 Hockenheimring, Baden-Württemberg, Njemačka |
| Nacionalnost |  britansko |
| Početak karijere | 1960. |
| Kraj karijere | 1968. |
| Formula 1 karijera | |
| Trke | 73 (72 starta) |
| Prvenstva | 2 (1963. i 1965. |
| Pobjede | 25 |
| Podiji | 32 |
| Bodovi | 255 (274) |
| Prve startne pozicije | 33 |
| Najbrži krug | 28 |
| Prva trka | Velika nagrada Holandije, 1960. godine |
| Prva pobjeda | Velika nagrada Belgije, 1962. godine |
| Posljednja pobjeda | Velika nagrada Južne Afrike, 1968. godine |
| Posljednja trka | Velika nagrada Južne Afrike, 1968. godine |
| Posljednja sezona | 1968. |
Biografija
urediJames Clark je rođen 4. marta 1936. godine u mjestu Kilmany, u škotskoj historijskoj regiji Fife. Odrastao je u porodici koja se bavila poloprivredom, kao najmlađe od 5 djece i kao jedini sin. Iako su se njegovi roditelji protivili toj ideji, Clark je započeo sa utrkama u lokalnom reliju te se pokazao kao zastrašujući konkurent.
Formula 1
urediSvoj debi u takmičenju F1 ostvario je 6. juna 1960. godine na stazi Zandvoort za VN Holandije. Tim Lotusa je izgubio Surteesa, kao što je otišao na Isle of Man pa je Jim Clark imenovan kao prihvatljiva zamjena.[2] U svojoj prvoj utrci odustao je u 49. krugu zbog kvara na bolidu. Rano u svojoj karijeri, odmah u svojoj drugoj utrci za VN Belgije 1960. godine, voženoj na izuzetno brzoj i opasnoj stazi Spa-Francorchamps, Jim Clark je uvidio stvarnost svog poziva jer su se dogodile dvije fatalne nesreće (Chris Bristow i Alan Stacey). Naredne godine, Jim Clark je bio uključen u jednu od najgorih nesreća u historiji F1. Naime 1961. godine na stazi Monza, za VN Italije, Wolfgang von Tripsov bolid Ferrari je zakačio Clarkov bolid nakon čega je odetjeo u zrak i udario u bočnu pregradu. Pored Wolfganga von Tripsa poginulo je još 15 gledalaca.[3] Svoju prvu pobjedu ostvario je 1962. godine na VN Belgije. Slijedeće godine je osvojio prvo od dva osvojena prvenstva F1 vozeći Lotus 25. 1965. godine osvaja po drugi put prvenstvo F1 a iste godine pobjeđuje i na 500 milja Indianapolisa.
Smrt
uredi
Jim Clark je poginuo 7. aprila 1968. godine na utrci Formule 2 na stazi Hockenheimring, u Njemačkoj. Prvobitno je trebao da učestvuje u utrci 1000 km Brands Hatcha ali je umjesto toga izabrao da vozi za Nagradu Njemačke, za tim lotusa u Formuli 2, prvenstveno zbog ugovornih obaveza prema Firestoneu. U 5. krugu utrke Clark je sa svojim Lotusom 48 skrenuo sa staze i udario u stabla. U udaru je slomio vrat i zadobio frakturu lobanje te je preminuo prije dolaska u bolnicu. Uzrok nesreće nikada nije definitivno identifikovan, ali istražioci su zaključili da je najvjerovatniji uzrok nesreće ispuhivanje zadnjeg pneumatika. Smrt Jima Clarka je teško pogodila njegove kolege i bliske prijatelje kao što su Graham Hill, Jackie Stewart, Dan Gurney, John Surtees, Chris Amon i Jack Brabham kao i općenito javnost.
Reference
uredi- ^ https://login.thetimes.co.uk/?gotoUrl=http%3A%2F%2Fwww.thetimes.co.uk%2Ftto%2Fsport%2Fformulaone%2F
- ^ Denis Jenkinson, Motor Sport, juli 1960., str 568.
- ^ The Motorsport Memorial Team, info@motorsportmemorial.org. "Motorsport Memorial". Motorsport Memorial. Pristupljeno 20. 7. 2012.
