Brankovići

Za druga značenja, pogledajte Brankovići (višeznačna odrednica).

Brankovići su bili srpska vlastelinska i vladarska porodica iz 14. i 15. stoljeća.

Historijat dinastije

Rodonačelnik dinastije bio je sevastokrator Branko Mladenović. On je imao dva sina, Nikolu Radonju (umro 1399. godine) i Vuka Brankovića (umro 1397. godine). Nikola Radonja se nakon tragične smrti žene i dvije kćeri zamonašio i živio na Svetoj gori. Vuk Branković je bio oženjen Marom, kćerkom Lazara Hrebljanovića i Milice Nemanjić.

Vuk i Mara Branković imali su tri sina: Grgura, Đurđa i Lazara. Grgur se zamonašio i kao monah Gerasim umro u Hilandaru 1408. godine, a Lazar je ubijen tokom bitke 1410. godine. Pošto njegov dajdža, despot Stefan Lazarević nije imao djece, Đurđa je proglasio svojim nasljednikom. Đurađ je od 1427. do 1456. godine vladao kao despot Srbije.

Đurađ se ženio dva puta. Ime prve supruge nije sačuvano. Njegova druga supruga je bila Jerina Kantakuzin, praunuka bizantijskog cara Ivana VI Kantakuzina. Iz ta dva braka je imao četiri sina i tri kćeri. Kćerka Mara (1412-1487) poslana je 1435. godine u harem turskog sultana Murata II. Sinovi Grgur i Stefan su osljepljeni 1441. godine naredbom turskog sultana Murata II. Grgur se pred smrt zamonašio i kao redovnik German umro 1459. godine u Hilandaru. Iz izvanbračni veze imao je sina Vuka.

Lazar je bio najmlađi sin despota Đurđa Brankovića i jedini koji nije bio osljepljen. Bio je vladajući despot Srbije od 1456. do svoje iznenadne smrti 1458. godine. Bio je oženjen bizantijskom princezom Jelenom Paleolog, kćerkom despota Tomaša Paleologa. Imali su tri kćeri: Jelenu Branković, Jerinu i Milicu. Najstarija, Jelena, bila je udata za bosanskog kralja Stjepana Tomaševića u aprilu 1459. godine, a kao bosanska kraljica nosila je ime Marija.

Kada su Osmanlije osvojile Srbiju 1459. godine, Brankovići su izgubili vlast. Dinastija je izumrla smrću trojice unuka Đurđa Brankovića, njegovih posljednjih potomaka u muškoj liniji.

Također pogledajte

• Nemanjići