Alma (opera)

Opera Alma, je muzičko djelo bosanskohercegovačkog kompozitora Jasmina Osmanagića. Prvi put je izvedena 09.novembra 2012. godine u Sarajevu na sceni narodnog pozorišta. Opera "Alma" je sedmo operno ostvarenje u historiji bosanskohercegovačke muzičke umjetnosti.

Scena iz opere Alma

Radnja

Ova opera jednočinka satkana je na priči o Alibegu i njegovoj kćerki Almi, koji su živjeli na sarajevskoj Baščaršiji, tačnije u ulici Abdesthana, nedaleko od Alibegove zanatske radnje, smještene u ulici Kazandžiluk.

Kazandžiluk je jedna od najstarijih ulica na Baščaršiji, u kojoj se izrađuju i prodaju tradicionalni predmeti od bakra, uz primjenu posebne tehnike pod nazivom filigran. Zanat se od 16. vijeka prenosi sa generacije na generaciju, a ulice u starom dijelu grada nose nazive zanata. Prenoseći tradiciju s koljena na koljeno, otac Alibeg je naumio kćer jedinicu izučiti kazandžijskom zanatu, koji je umjetnost bez granica. Opera govori i o ljubavi između oca i kćerke te o jednom komšijskom, čaršijskom bitisanju, koje traje u tom okruženju. Uvertira se odvija uz pisak ćire i zvonjavu tramvaja, a opera uz žubor sarajevskih voda i slapova Miljacke.

Glumačka ekipa i saradnici

• Kompozitor i libretist opere "Alma" Jasmin Osmanagić izjavio je da je ovu operu počeo komponovati još 2008. godine uporedo sa simfonijom "Sarajevo".
• Uloge u ovoj operi tumačili su: Aida Čorbadžić, Melisa Hajrulahović, Denis Isaković, Marko Kalajanović, Adema Pljevljak Krehić, Ivan Šarić, Leonardo Šarić i gošća balerina u dramskom sastavu Jovana Milosavljević. U operi su učestvovali i hor Narodnog pozorišta.
• Minimalističku scenografiju potpisuje Osman Arslanagić, a njegovo rješenje temelji se na dva kružna elementa - okrugloj pozornici koja predstavlja stilizaciju kazandžijski urađene tacne, te vertikalnom krugu iste veličine unutar kojeg su projicirani stari crno-bijeli filmovi i fotografije. Ovako ogoljena glavna scena imala je i svoj kontrapunkt u niši uređenoj poput kazandžijske radnje.
• Zanimljivo je tretiranje hora od strane režisera - uprkos čestom pojavljivanju u partituri, hor najčešće pjeva iza scene. Međutim to ne znači da članove hora ne vidimo - naprotiv, oni imaju važne scenske uloge kao nijemi svjedoci proticanja vremena. Taj je režiserski pristup članovima hora zadao poprilične teškoće, s obzirom da su u pjevačkim dijelovima komunikaciju sa dirigentom Dariom Vučićem morali ostvariti putem monitora. U konačnici to je rezultiralo zanimljivom scenskom radnjom.
• Kostimi Vanje Popović prate prvu polovinu desetljeća 20. vijeka, a višestrukost odijevnih stilova naglašava proticanje dekada, ali i multikulturalnost Sarajeva - konteksta u kojem se dešava radnja opere.
• Režija Ferida Karajice je posebna, u skladu sa modernošću muzičkog djela, a odlikuje se lišenošću suvišnih detalja, vještom stilizacijom tradicije uz izbjegavanje svakog dekora i ulaženjem u domen vizualnog pozorišta. U njegovoj režiji od velike su važnosti scenski pokret, svjetlo, sjena, oblik, kontrast boja, ali pritom je zadržana veza sa kontekstom u kojem se opera dešava - sa Sarajevom između dva svjetska rata.
• Direktorica Opere Narodnog pozorišta Sarajevo Amila Bakšić rekla je da je riječ o modernom muzičkom izrazu sa elementima tradicionalne sevdalinke.

Ova opera predstavlja značajan događaj za cjelokupnu historiju muzičke umjetnosti u Bosni i Hercegovini.

Također pogledajte

"Opera Hasanaginica"