Muzika je pojam, koji označava vrstu umjetnosti koja kao medij koristi zvuk organizovan u vremenu po određenom planu ili bez njega. Osnovni elementi muzike su ton (koji određuje melodiju i harmoniju), ritam (i njemu pridruženi koncepti: tempo, metrika i artikulacija), dinamika i karakteristike zvuka kao što su boja i punoća. Pojam muzike kroz historiju su pokušali definirati brojni teoretičari, filozofi, leksikografi, kompozitori i sami muzičari, nastojeći pronaći univerzalan i odgovarajući opis pojma muzike. Sama riječ muzika potiče od grčke riječi mousikê, koja je izvedena od riječi mousa (muza), a svijetom se raširila kroz latinski oblik musica, i najčešće služi da opiše ugodne eufonijske zvukove.

Alegorija Muzike

Definicija

uredi

Jedna od mogućih definicija muzike može glasiti ovako: "Muzika je umjetnost stvaranja i kombiniranja zvukova koji, prema određenim zakonima fizike, fiziološke reakcije i formalnih konvencija, izražavaju i izazivaju osjetilni i emotivni stimulus preko slušnog aparata. Prema pravilu, zvuk se može stvarati ljudskim glasom (pjevanje) ili predmetima - instrumentima koji, iskorištavajući akustičke fenomene, uzrokuju slušni doživljaj i emotivno iskustvo na način kako je to zamislio umjetnik - stvaralac. Značenje pojma ipak nije univerzalno definisano i bilo je predmetom mnogih naučnih polemika kroz historiju.

U jednom se gotovo svi slažu(nepotvrđena tvrdnja), a to je da (dobra) muzika oplemenjuje duh. Psihologija osobe diktira vrstu muzike, koju ta osoba sluša.

Vrste muzike

uredi

Muzika se može kvalifikovati na više načina (u zavisnosti od ritma, instrumenata na kojima se izvodi, prilike kojom se izvodi...).

Postoje sljedeći muzički žanrovi:

Gangubai Hangal
Durga
Léonin ili Pérotin
Breves dies hominis
W.A. Mozart
Simfonija 40 g-moll
J. S. Bach
Toccata und Fuge
R. Wagner
Die Walküre

Također pogledajte

uredi


  Nedovršeni članak Muzika koji govori o muzici treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.