828.

godina
(Preusmjereno sa 828)
Godine:

◄◄ | | 824. | 825. | 826. | 827. | 828. | 829. | 830. | 831. | 832. |  | ►►

Decenije:

| 790-e | 800-e | 810-e | 820-e | 830-e | 840-e | 850-e |

Vijekovi:

| 8. vijek | 9. vijek | 10. vijek |

Godina 828. (DCCCXXVIII) bila je prijestupna godina koja počinje u srijedu u julijanskom kalendaru. Oznaka 828. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.

Događaji

uredi

Bizantijsko carstvo

uredi
  • Opsada Sirakuze: Muslimani pod Asadom ibn al-Furatom pobjeđuju bizantijsku pomoćnu vojsku poslanu iz Palerma, koju podržava venecijanska flota koju predvodi Giustiniano Participazio. Al-Furat odlučuje prekinuti opsadu Sirakuze, jer njegove snage u velikoj mjeri pate zbog nedostatka hrane. Kasnije umire tokom izbijanja epidemije.
  • Ljeto – Eufemija, bizantijskog admirala, ubijaju izaslanici iz bizantijskog garnizona u Castrogiovanniju, koji je opsjednut od strane muslimana. Ugroženi bizantijskim pojačanjima koja su stigla iz Konstantinopolja, preživjeli spaljuju svoje brodove i povlače se kopnom na zapad u Mazara del Vallo [1].

Evropa

uredi
  • El-Andaluz: Grad Merida (moderna Španija) dva puta u jednoj godini podiže ustanak protiv Emvevijskog Emirata [2]. Stanovnici Meride, predvođeni Berberom Mahmudom ibn al-Djabarom i muladijem Sulejmanom ibn Martînom, pobunili su se protiv emira Kordobe Abd al-Rahmana II. Ubili su guvernera Marwana al-Djillîqîja i oduprli se dvije emirove opsade 829. prije nego što su se pokorili 830. godine, a zatim nakon nove konačne pobune 834.[3] godine.
  • Kidoniju, na sjeverozapadnoj obali Krita, uništili su Saracenski pirati (približan datum).
  • Alcamo na Siciliji je osnovao muslimanski komandant al-Kamuk (približan datum).
  • Nakon sloma hrvatske pobune Ljudevita Posavskog (819-822) i suočenog s bugarskom prijetnjom, bavarski kralj Ludovik Njemački odlučuje podijeliti slovensku teritoriju na četiri administrativne regije: Furlanija i južne regije dolaze pod kontrolu Italija (Évrard de Frioul), buduća Kranjska, Karantanija i dio Panonije ostali su pod franačkom kontrolom [4].
  • Pretendent na tron ​​Danske Harald Klak, nedavno preobraćeni (826), poražen je od svojih sunarodnika, pristalica Gotfridovih nasljednika. Horik, Gotfridov posljednji živi sin, postaje jedini kralj Danske. Harald se povukao u Rüstringen, u Friziju [5], gdje se još spominje u Annals of Fulda 852.
  • U glavnom gradu Chang'ana, moćni sudski evnuh naređuje pedesetorici "hrvača" da uhapse 300 običnih građana zbog spora oko zemljišne imovine u sjeverozapadnom Chang'anu, nakon čega na ulicama izbijaju neredi.

Sjeverna Amerika

uredi

828. u temama

uredi

Religija

uredi
  • Mošti Marka Evanđeliste su ukrali iz Aleksandrije (koju je kontrolisao Abasidski halifat) od strane dva mletačka trgovca i donijeli su ih u Veneciju [6].
  • Na poticaj Adalrama, nadbiskupa Salzburga, u Nitri, u Panoniji, izgrađena je prva kršćanska crkva u srednjoj i istočnoj Evropi.
  • Koptska pobuna izbija u Egiptu (približan datum).
  • Ali al-Hadi, šiitski imam
  • Al-Dinawari, astronom i gramatičar (um. 889.)
  • Karloman Bavarski, franački kralj (ili 830.)
  • Ibn Qutaybah, muslimanski učenjak (um. 889.)
  • Yantou Quanhuo, kineski majstor Chan (um. 887.)
  • Asad ibn al-Furat, muslimanski pravnik i teolog (r. 759.)
  • Eufemije, bizantijski admiral i uzurpator
  • Ibn Hišam, muslimanski historičar (ili 833.)
  • Idris II, muslimanski emir Maroka (r. 791.) [7]
  • Nikifor I, konstantinopolski patrijarh
  • Talha ibn Tahir, muslimanski guverner

Reference

uredi
  1. ^ Treadgold (1988), pp. 253–254.
  2. ^ Rucquoi, Adeline (1993). Histoire médiévale de la Péninsule ibérique. Paris: Seuil. p. 86. ISBN 2-02-012935-3.
  3. ^ Philippe Sénac Les carolingiens et al-Andalus: VIIIe – IXe siècles Maisonneuve & Larose, 2002 (ISBN 978-2-7068-1659-8)
  4. ^ Antonia Bernard Petite histoire de la Slovénie Institut d'études slaves, 1996 (ISBN 978-2-7204-0316-3)
  5. ^ Peter Sawyer The Oxford illustrated history of the Vikings Oxford University Press, 2001 (ISBN 978-0-19-285434-6)
  6. ^ Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), p. 24.
  7. ^ Gilbert Meynier (2010) L'Algérie cœur du Maghreb classique. De l'ouverture islamo-arabe au repli (658-1518). Paris: La Découverte; p. 28.