Vlado Šegrt
Vlado Šegrt (18. decembar 1907, Aranđelovo, Trebinje, - 1991. Aranđelovo, Trebinje, SR Bosna i Hercegovina), bosanskohercegovački partizan i narodni heroj.
Vlado Šegrt | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rođenje | Aranđelovo, Trebinje, Austro-Ugarska | 18. decembar 1907.|||||||||||
Smrt | 1. august 1991 Trebinje, SFR Jugoslavija | (83 godine)|||||||||||
Nacionalnost | Srbin | |||||||||||
Služba | 1941. | |||||||||||
Ratovi | Drugi svjetski rat | |||||||||||
Vojska | Narodnooslobodilačka vojska Jugoslavije | |||||||||||
Jedinice | komandant 1. hercegovačko-crnogorskog udarnog partizanskog bataljona; komandant Sjeverno-hercegovačkog NOP odreda; komandant Hercegovačkog NOP odreda; komandant 10. hercegovačke brigade; zamjenik komandanta 3. udarne divizije NOV i komandant 29. hercegovačke udarne divizije | |||||||||||
Odlikovanja |
|
Osnovnu školu završio je u Lastvi, i do 1941. bavio se zemljoradnjom, a često je radio i kao sezonski radnik gdje se upoznao sa revolucionarnim radničkim pokretom. Član SKOJ-a postao je 1928, a KPJ 1931, nakon čega učestvovuje u raznim akcijama. Kao stari komunista, postao je poslije aprilske ratne okupacije zemlje jedan od glavnih organizatora oružanog ustanka. U svom selu organizovao je prvu partizansku četu i s njom izveo prve akcije protiv neprijatelja. Bio je neobično hrabar i postao čuven zbog svog junaštva. Sa Savom Kovačevićem izvodio je napade na italijanske kolone na granici Hercegovine i Crne Gore. Ostale su upamćene pobjede partizana koje je Šegrt predvodio na Italijane i četnike u Gacku i Nevesinju.
U teškoj i slavnoj borbi za Prozor izveo je niz podviga. Šegrtova Deseta hercegovačka brigada i njen mostarski bataljon prvi su prodrli u grad. Prošao je gotovo sve veće bitke NOB-a, od rodnog Trebinja, do Bosne, Hrvatske i Slovenije. O hrabrosti i vojničkoj umješnosti ovog slavnog Hercegovca, jedne od najlegendarnijih ličnosti u BiH iz Drugog svjetskog rata, pisali su, između ostalih, Vladimir Dedijer i Koča Popović.[1]
Šegrt je za vrijeme rata bio komandir čete, komandant bataljona "Luka Vukasović", komandant odreda, kasnije komandant 10.hercegovačke brigade i komandant Dvadeset i devete hercegovačke divizije. Iz rata je izašao kao general, a za narodnog heroja proglašen je 20. decembra 1951. godine.
Poslije oslobođenja, obavljao je niz funkcija: ministar poljoprivrede u prvoj vladi Bosne i Hercegovine (1945—1948), predsjednik Prezidijuma Narodne skupštine Bosne i Hercegovine (1948-1953), član Izvršnog vijeća Bosne i Hercegovine (od 1953) i potpredsjednik Narodne skupštine Bosne i Hercegovine (od 1953). Biran je za poslanika Savezne i Republičke skupštine Bosne i Hercegovine.
Literatura
uredi- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
Reference
uredi- ^ "Bitka na Sutjesci". Vladimir Dedijer: DNEVNIK 1941-1944, knjiga II. Arhivirano s originala, 27. 1. 2019. Pristupljeno 9. 2. 2019.
Vanjski linkovi
uredi- Narodni heroji
- HEROJI JUGOSLAVENSKE NARODNOOSLOBODILAČKE BORBE 1941. – 1945. Arhivirano 15. 7. 2018. na Wayback Machine
- Narodni heroji Arhivirano 15. 7. 2019. na Wayback Machine