Rezolucija 1031 Vijeća sigurnosti Ujedinjenih nacija
Rezolucija 1031 Vijeća sigurnosti Ujedinjenih nacija (UNSCR 1035) donesena je 15. decembra 1995, na osnovu VII poglavlja Povelje Ujedinjenih nacija u Vijeću sigurnosti Ujedinjenih nacija na 3607. sjednici jednoglasnim izglasavanjem svih petnaest članica Vijeća.
| Vijeće sigurnosti Ujedinjenih nacija Rezolucija broj 1031 | ||||
|---|---|---|---|---|
 Pripadnici finskih trupa IFOR-a u Bosni i Hercegovini | ||||
| Datum | 15. decembar 1995. | |||
| Sjednica | 3607 | |||
| Oznaka | S/RES/1031 (Dokument) | |||
| Glasanje | ||||
| ||||
| Tema | Bosna i Hercegovina | |||
| Rezultat | usvojeno | |||
| Sastav Vijeća sigurnosti 1995. godine | ||||
| Stalne članice | ||||
| Nestalne članice | ||||
Spisak rezolucija iz 1995. | ||||
Sadržaj
urediPotpisivanjem Dejtonskog sporazuma i završetkom rata u Bosni i Hercegovini, ovom se rezolucijom omogućava provođenje obaveza iz Dejtonskog sporazuma uz podršku Implementacijskih snaga (IFOR). Ovom se rezolucijom NATO ovlašćuje sprovođenje zadataka definisanih u aneksu 1A (vojni aspekt) i aneksu 2 (međuentitetski odnosi), te preuzimanju zadaća od IFOR-a, a posebno u sprovođenju obaveza iz aneksa 1A, o praćenju i nadgledanju ispunjavanja obaveza zaraćenih strana, te na osnovu VII poglavlja Povelje Ujedinjenih nacija, njihovo sprovođenje oružanom silom.
Donošenjem ove rezolucije, završena je Operacija "Deny Flight" i sve ovlasti o kontroli letenja iznad Bosne i Hercegovine prepuštene su zapovjednicima IFOR-a. Rezolucija ovlašćuje članice Ujedinjenih nacija i IFOR, na upotrebu oružja u potrebi samoodbrane i u svrhu sprovođenja zadataka rezolucije. Za implementaciju civilnog dijela, rezolucija prenosi svu odgovornost i upravu, te se osniva institucija Visokog predstavnika za Bosnu i Hercegovinu.
Na osnovu ove rezolucije savjet NATO-a je autorizirao 16. decembra 1995. Vrhovnu komandu savezničkih snaga u Evropi (SACEUR), koji je odredio ACTORD (Activation Order), kao glavne snage za izvršenje odredbi (engleski: Rules of Engagement (ROE)), što je ubrzo i sprovedeno. Istovremeno je potvrđen operacioni plan 10405, koji je dodijelio prava IFOR-u za hapšenje ratnih zločinaca i njihovo isporučivanje Međunarodnom krivičnom sudu za bivšu Jugoslaviju, u slučaju da ih otkriju u sprovođenju obaveza rezolucije.
Prenošenjem vojnih ovlasti sa UNPROFOR-a na IFOR, su prestale važiti rezolucije 770 (1992.), 781 (1992.), 816 (1993.), 836 (1993.), 844 (1993.) i 958 (1994), te pojedine odredbe rezolucije 824 iz 1993. o određivanju zaštićenih zona u Bosni i Hercegovini.