Pazušni limfni čvor
Kod ljudi pazušni limfni čvorovi ili potpazuišni limfni čvorovi ili aksilarni limfni čvorovi su limfni čvorovi u pazisima. Između 20. i 49. godine, oni dreniraju limfne žile iz bočnih kvadranata dojke, površinskog limfnog suda iz tankih zidova grudnog koša i trbuha iznad nivoa pupka i suda iz gornjih ekstremiteta. Prema položaju u pazuhu, podijeljeni su u nekoliko grupa. Ovi limfni čvorovi su klinički značajni u karcinomu dojke, a metastaze od dojke do pazušnih limfnih čvorova se uzimaju u obzir u stadij bolesti.[1]
| Pazušni limfni čvorovi | |
|---|---|
 Limfatika dojke i pazušnih žlijezda | |
 Pazušni limfni pleksus: Parasternumski limfni čvorovi (unutrašnji mliječni čvorovi) | |
| Detalji | |
| Sistem | Limfni |
| Odvodi od | Pazušna arterija |
| Odvodi u | Pazušna vena |
| Identifikatori | |
| Latinski | 'Nodi lymphoidei axillares' |
| TA98 | A13.3.01.002 |
| TA2 | 5236 |
| FMA | 12771 |
| Anatomska terminologija | |
Struktura
urediPazušnini limfni čvorovi raspoređeni su u šest grupa:
- Prednja (grudna) grupa: Ležeći duž donje granice mišića pectoralis minor iza pectoralis major, ovi čvorovi primaju limfne sudove iz lateralnih kvadranata dojki i površinskog od prednjbočnog trbušnog zida iznad nivoa pupka.
- Stražnja (sublopatična) grupa: Nalazeći se ispred sublopatičnog mišića, ovi čvorovi primaju površinske limfne sudove sa leđa, dolje do nivoa ilijačnih grebenova.
- Lateralna grupa: Ležeći duž medijalne strane pazušne vene, ovi čvorovi primaju većinu limfnih sudova gornnij ekstremiteta (osim onih površinskih sudova koji dreniraju bočnu stranu — vidi infraklavikulske čvorove, ispod).
- Centralna grupa: Ležeći u centru aksile u pzušnoj masti, ovi čvorovi primaju limfu iz gornje tri grupe.
- Infraklavikulska (deltopektorisna) grupa: Ovi čvorovi nisu striktno pazušni čvorovi jer se nalaze izvan pazuha. Leže u žlijebu između deltoidnog i velikog grudnog mišića i primaju površinske limfne sudove sa bočne strane šaka, podlaktice i ruku.
- Apikalna grupa: Ležeći na vrhu aksile na bočnoj granici 1. rebra, ovi čvorovi primaju eferentne/silazne limfne sudove iz svih ostalih pazušnih čvorova.
Apikalni čvorovi dreniraju u subklavikulsko limfno stablo. Na lijevoj strani, uliva se u grudni kanal; na desnoj strani, drenira u desni limfni kanal. Alternativno, limfna stabla se mogu slijevati direktno u jednu od velikih vena u korijenu vrata.[2]
Rak dojke
uredi
Otprilike 75% limfe iz dojki se sliva u pazušne limfne čvorove, što ih čini važnim u dijagnozi i stadijiranju raka dojke. Obično se pacijenti upućuju hirurgu da uradi aksilarnu disekciju limfnih čvorova da vidi da li su ćelije raka zarobljene u čvorovima. Za kliničke stadije raka dojke I i II, disekciju pazušnih limfnih čvorova treba izvesti samo nakon prvog pokušaja biopsije sentinelskog čvora,[3]
Ako se ćelije raka pronađu u čvorovima, to povećava rizik od metastatskog raka dojke. Drugi metod za određivanje širenja raka dojke je izvođenje endoskopske pazušne sentinelne biopsija čvora. Ovo uključuje ubrizgavanje boje u bradavicu dojke i gledanje na koji se čvor prvo proširio (sentinelni čvor). Ovaj čvor se zatim uklanja i ispituje. Ako nema raka, pretpostavlja se da se rak nije proširio na druge limfne čvorove. Ovaj postupak je često manje invazivan i manje štetan od disekcije aksilarnih limfnih čvorova. Procijenjeni rizik od limfedema nakon procedure sentinelnih limfnih čvorova je manji od 3%. Približan rizik od limfedema nakon disekcije aksilarnih limfnih čvorova je 10–15% i može se malo povećati uz dodatak radioterapija i hemoterapija do 20-25% u zavisnosti od obima disekcije, obima radioterapijskih polja i historije hemoterapije.
Na CT ili MRI snimcima, može se definirati aksilarna limfadenopatija kao čvrsti čvorovi veličine više od 1,5 cm bez masnog hiluma.[4] Limfni čvorovi mogu biti normalni do 3 cm ako se sastoje uglavnom od masti.[4]
Aksilarni limfni čvorovi uključeni su u standardna tangentna polja u radioterapiji raka dojke. U slučaju sveobuhvatnog ozračivanja čvorova, koje uključuje aksilarne nivoe I, II i III, kao i supraklavikulsko limfno čvorno polje, postoji opasnost od oštećenja grudnog pleksusa. Rizik se procjenjuje na manje od 5% jer je tolerancija zračenja brahijalnog pleksusa u standardnoj frakciji 60 Gy (2 Gy po frakciji). (prema Emami 1991.). Uobičajena propisana doza za podložnost karcinomu dojke sa sveobuhvatnim nodusnim poljima bio bi 50 Gy u 25 frakcija s planiranim pojačanjem na šupljinu lumpektomije u dojci ili ožiljak na zidu grudnog koša, ako se radi o mastektomiji. Ako se brahijalna pleksopatija ipak pojavi, to je općenito kasni učinak i može se manifestirati tek 10 ili 15 godina kasnije, a obično se manifestira laganom bezbolnom mišićnom atrofijom.
Malignosti u gastrointestinalnom sistemu kao što je rak želuca mogu metastazirati u lijevi pazušni limfni čvor koji se naziva "Irski čvor".[5]
Dodatne slike
uredi-
Površinske limfne žlijezde i limfni sudovi gornjih ekstremiteta
Također pogledajte
urediReference
uredi- ^ Longo, D; Fauci, A; Kasper, D; Hauser, S; Jameson, J; Loscalzo, J (2012). Harrison's Principles of Internal Medicine (18th izd.). New York: McGraw-Hill. str. 757–759. ISBN 978-0071748896.
- ^ Richard S. Snell (28. 10. 2011). Clinical Anatomy by Regions. Lippincott Williams & Wilkins. str. 356. ISBN 978-1-60913-446-4.
- ^ American College of Surgeons (septembar 2013), "Five Things Physicians and Patients Should Question", Choosing Wisely: an initiative of the ABIM Foundation, American College of Surgeons, arhivirano s originala, 27. 10. 2013, pristupljeno 2. 1. 2013, which cites various primary research studies.
- ^ a b Page 559 in: Wolfgang Dähnert (2011). Radiology Review Manual. Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 9781609139438.
- ^ Dragovich, Tomislav; Kindler, Hedy Lee (2002). "Nonsurgical Palliative Therapy of Advanced Gastric Cancer". u Posner, Mitchell C; Vokes, Everett E; Weichselbaum, Ralph R (ured.). Cancer of the upper gastrointestinal tract. Hamilton: PMPH-USA. str. 290. ISBN 9781550091014.
Vanjski linkovi
uredi- Image at breastcancer.org
- lesson3axillarylymphnodes u The Anatomy Lesson Wesleya Normana (Univerzitet Georgetown)