Muzika u srednjovjekovnoj Bosni

Razvoj muzike u Bosni i Hercegovini pripada manje poznatim sferama kulturnog života, naročito u najstarijim vremenima. Život starih Bosanaca se nije odvijao bez muzike, ali podaci o njenom upražnjavanju su oskudni. Tek u razvijenom srednjem vijeku podaci su konkretniji, ali i tada samo za povlaštene feudalne slojeve bosanskog društva.

Osnova za sagledavanje muzike nalazi se u naglom razvoju ritersko-dvorjanske kulture na dvorovima vladara i velmoža. U praćenju tih novih običaja i tokova evropske kulture koji su se primjenjivali i produbljivali u Bosni nalaze se i elementi muzičke kulture. Kao i njihovi savremenici u Evropi i bosanski vladari i velmože okružuju se na svojim dvorovima raznoraznim zabavljačima i umjetnicima radi zabave, razonode, ali i pokazivanja raskošnog šarenila koje nudi statusni izraz najuglednijih predstavnika. Pored inostranih muzičara i zabavljača pojavljuju se i domaći stvaraoci (frulaši, trubači, dobošari, lautaši, gajdaši i drugi) koji vremenom prerastaju u profesionalne predstavnike svoga umijeća i zanata. Muzičari djeluju putem družina, u ekipama koje zajedno sa glumcima i zabavljačima po ugovoru nastupaju kod bosanskih vladara i velikaša. Omiljeni su u vrijeme istaknutih proslava, kao što su rođenja nasljednika, krunisanja, vjenčanja, a i sastajanja susjednih velikaša pred kojima se i muzikom prezentira bogatstvo, status i ukus sredine.

Poznato je da su profesionalni muzičari dolazili iz Dubrovnika u Bosnu, ali i da su bosanski umjetnici odlazili u Dubrovnik, naročito u vrijeme tamošnje najveće proslave dana dubrovačkog zaštitnika svetoga Vlaha (na 3. februar).

Malo se zna o muzičkom stvaralaštvu kao dijelu liturgijskog obreda među različitim bosanskim vjerskim krugovima i među nižim društvenim slojevima stanovništva u Bosni. No, i oni su se oraspoložavali muzikom po narodnim običajima i uz svoje domaće umjetnike vješte frulama.