Mersin
Mersin je veliki grad i luka na mediteranskoj obali južne Turske. Dio je međugradske aglomeracije Metropolitanskog područja Adana-Mersin. Grad se nalazi u zapadnom dijelu geografske, kulturne i privredne regije Čukurova. Naziv je dobio po aromatičnoj biljci Mirsin iz porodice jagorčevina. Turski putopisac iz 17. vijeka Evlija Čelebija je zapisao da je na području grada postojao i klan pod nazivom Mersinoğullar.[1]
| Mersin | |
| Turska općina | |
 | |
| Službeni naziv: Mersin | |
| Nadimak: Biser Mediterana (turski: Akdeniz'in İncisi) | |
| Država |  Turska
|
|---|---|
| Regija | Sredozemna regija |
| Provincija | Mersin |
| Nadmorska visina | 10 m |
| Koordinate | 36°48′N 34°38′E / 36.800°N 34.633°E |
| Stanovništvo | |
| - Metro | 915,703 (2014) |
| Gradonačelnik | Burhanettin Kocamaz (İYİ Parti) |
| Vremenska zona | EET (UTC+2) |
| - ljeto | EEST (UTC+3) |
| Poštanski broj | 33XXX |
| Pozivni broj | (+90) 324 |
  | |
Mersin je vrlo važan centar turske privrede i najveća turska luka. U Turskoj se ovaj grad naziva još i Biser Mediterana (turski: Akdeniz'in İncisi). Grad je bio domaćin Mediteranskih igara 2013. godine. Glavni je grad istoimene provincije.
Prema podacima iz 2014. godine u Mersinu je živjelo 915.703 stanovnika.[2]
Historija
urediPrema arheološkim dokazima područje današnje Mersina naseljeno je još 9. milenijuma p.n.e. Iskopavanja koje je obavio John Garstang na brdu Yumuktepe dokaze o postojanju naselja datira u period od oko 6300. godine p.n.e. Prve utvrde su izgrađene oko 4500. godine p.n.e. ali je po svemu sudeći ovo područje napušteno između 350. i 300. godine p.n.e.
U narednim stoljećima, grad je postao dio mnogih država i civilizacija, uključujući Hetite, Asirce, Persijance, Grke, Seleukide i Ptolemejide. Tokom antičke Grčke, grad se zvao Zefirion i spominjali su ga mnogi antički autori. Osim prirodne luke i strateškog položaja duž trgovačkih puteva južne Anadolije, grad je profitirao od trgovine molibdenom iz susjednih rudnika Korejra. Antički izvori najkvalitetniji molibden pripisivali su okolini Mersina u kojem se također kovao i novac.
Područje je kasnije postalo dio rimske provincije Kilikija, koja je imala svoj glavni grad u Tarsusu, dok je obližnji Mersin bila glavna luka. Grad, čije je ime bilo latinizirano u Zefirium, preimenovan je u Hadrianopolis u čast rimskog cara Hadrijana.
Poslije smrti cara Teodosija I 395. godine i kasnije trajne podjele Rimskog carstva, Mersin je potpao u područje od kojeg će poslije nastati Bizantijsko carstvo.
Krajem Prvi svjetski rat 1918. godine, Mersin je okupiran od strane francuskih i britanskih trupa u skladu sa ugovorom u Sèvresu. Tokom Turskog rata za nezavisnost turska vojska je oslobodila grad 1920. godine. 1924. godine Mersin je postao provincija, a 1933. godine provincije Mersin i İçel su se spojile i formirale provinciju İçel (Veliki Mersin).
Kultura
urediPošto se grad vijekovima nalazio na raskršćima, lokalna kultura je mješavina različitih civilizacija. U Mersinu se nalazi mnogo znamenitosti između ostalih to su: Državna opera i balet, četvrta najveća u državi, nekoliko muzeja od kojih je najpoznatiji Muzej Atatürk u Mersinu, Pomorski muzej Mersin i Muzej umjetnosti i skulptura Mersin, Neboder Mersin Ticaret Merkezi (izgrađen 1987. a koji je sa svoja 52 sprata (176,8 m) sve do 2000. bio najviša građevina u Turskoj), džamija Muğdat nazvana u čast ashaba Muhammeda Mikdada ibn Esveda kao i Velika džamija u Mersinu.
Reference
uredi- ^ İçel: Mersin- Tarsus- Çamlıyayla- Erdemli- Silifke- Aydıncık- Bozyazı- Anamur- Gülnar- Mut (Kültür, Turizm ve Tanıtım yayınları, 1992), p. 7.
- ^ "Turska:Provincije i veći gradovi". citypopulation.de. Pristupljeno 13. 2. 2019.