Melanocit-stimulirajući hormon

(Preusmjereno sa MSH)

Melanocit-stimulirajući hormoni, pod zasjedničkom skraćenicom MSH, poznati i kao melanotropini ili intermedini, porodica su peptidnih hormona i neuropeptida, koji sadrže α-melanocit-stimulirajući hormon (α-MSH), β-melanocit-stimulirajući hormon (β-MSH) i γ-melanocit-stimulirajući hormon (γ-MSH). Proizvode ih ćelije u pars intermedia prednjeg režnja hipofize.

Melanocit-stimulirajući hormon
(Proopiomelanokortin)
Identifikatori
SimbolPOMC
NCBI gen5443
HGNC9201
OMIM176830
RefSeqNM_000939
UniProtP01189
Ostali podaci
LokusHrom. 2 p23
Pretraga za
StruktureSwiss-model
DomeneInterPro
Kod čovjeka, genski lokus MSH je na kratkom (p) kraku hromosoma 2, u sklopu megalokusa POMC; pozicija 2p.23.

Sintetski analozi α-MSH, kao što su afamelanotid (melanotan I), melanotan II i bremelanotid (PT-141), koji su već razvijeni i istraženi.

Biosinteza

uredi
 
Biohemijska signalizacija na melanocitnom putu

Različiti oblici MSH nastaju iz različitih cijepanja proteina proopiomelanokortina, koji također daje druge važne neuropeptide, kao što je adrenokortikotropni hormon.[1]:554

Melanociti u koži stvaraju i luče MSH kao odgovor na UV-svjetlost, gdje povećava sintezu melanina.[2] Neki neuroni u lučnom jezgru hipotalamusa stvaraju i luče α-MSH kao odgovor na leptin;[2]:626[3] u prednjem režnju hipofije također se stvara i luči i α-MSH.[4]:1210

Funkcija

uredi

Djelujući preko melanokortin-1 receptora, α-MSH podstiče proizvodnju i oslobađanje melanina (postupak koji se naziva melanogeneza) pomoću melanocita u koži i dlakama.[4]:1210

Djelujući u hipotalamusu, α-MSH suzbija apetit.[3] α-MSH izlučen u hipotalamusu također doprinosi seksualnom uzbuđenju.[5]

Kod vodozemaca

uredi

Kod nekih životinja (kao što je žaba sa kandžama – Xenopus laevis – proizvodnja MSH se povećava kada je životinja na tamnom mjestu. Zbog toga se pigment raspršuje u pigmentnim ćelijama u koži, pa žaba postaje tamnije i teže uočljiva predatorima. Pigmentne ćelije se nazivaju melanofore i zato se kod vodozemaca ovaj hormon često naziva mlanofore-stimulirajući hormon.

Kod ljudi

uredi

Povećanje MSH uzrokovat će tamniju kožu i kod ljudi. MSH se povećava kod žena i tokom trudnoće. To, zajedno s povećanim estrogenima, uzrokuje povećanu pigmentaciju u trudnica. Cushingova bolest zbog viška adrenokortikotropnog hormona (ACTH) također se može pojaviti hiperpigmentacija, kao što je acanthosis nigricans u pazuhu. Većina ljudi s primarnom Addisonovom bolešću ima tamnjenju (hiperpigmentacija) kožu, uključujući područja koja nisu izložena suncu; karakteristična mjesta su nabori kože (npr. ruke), bradavice i unutrašnja strana obraza (bukalna sluznica). Novi ožiljci postaju hiperpigmentirani, dok stariji ne potamne. To se događa jer MSH i ACTH dijele istu molekulu prekursora, proopiomelanokortin (POMC).

Različite razine MSH nisu glavni uzrok promjene u boji kože. Međutim, kod mnogih crvenokosih ljudi i drugih ljudi koji nemaju dobro preplanuli ten postoje varijacije u njihovom hormonskom receptoru, uzrokujući da ne reagiraju na MSH u krvi.

Struktura MSH

uredi

Različiti oblici MSH-s pripadaju grupi koja se naziva melanokortini. Ova grupa uključuje ACTH, α-MSH, β-MSH i y-MSH. Svi ti peptidi produkti su cijepanja velikog peptidnog prekursora, zvanog proopiomelanokortin (POMC). Za pigmentaciju, najvažniji je α-MSH melanokortin.

Različiti oblici MSH imaju sljedeće aminokiselinske peptide sekvence:

α-MSH: Ac-Ser-Tyr-Ser-Met-Glu-His-Phe-Arg-Trp-Gly-Lys-Pro-Val
β-MSH (ljudski): Ala-Glu-Lys-Lys-Asp-Glu-Gly-Pro-Tyr-Arg-Met-Glu-His-Phe-Arg-Trp-Gly-Ser-Pro-Pro-Lys-Asp
β-MSH (svinjski): Asp-Glu-Gly-Pro-Tyr-Lys-Met-Glu-His-Phe-Arg-Trp-Gly-Ser-Pro-Pro-Lys-Asp
γ-MSH: Tyr-Val-Met-Gly-His-Phe-Arg-Trp-Asp-Arg-Phe-Gly

Sintetski MSH

uredi

Za ljudsku upotrebu razvijeni su sintetski analozi α-MSH. Dva od poznatijih su afamelanotid (melanotan I) u ispitivanju kompanije Clinuvel Pharmaceuticals i bremelanotid iz Palatin Technologies. Ostali uključuju modimelanotid i setmelanotid.

Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ Katzung, Bertram G.; Masters, Susan B.; Trevor, Anthony J., ured. (2012). Basic & clinical pharmacology (12th izd.). New York: McGraw-Hill Medical. ISBN 978-0-07-176401-8.
  2. ^ a b Longo, Dan L.; Fauci, Anthony S.; Kasper, Dennis L.; Hauser, Stephen L.; Jameson, J. Larry; Loscalzo, Joseph, ured. (2012). Harrison's principles of internal medicine (18th izd.). New York: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-174889-6.
  3. ^ a b Carlson, Neil R. (2012). Physiology of Behavior Books a La Carte Edition (11th izd.). Boston: Pearson College Div. ISBN 978-0-205-23981-8.
  4. ^ a b Brunton, Laurence L.; Chabner, Bruce A.; Knollmann, Björn C., ured. (2011). Goodman & Gilman's pharmacological basis of therapeutics (12th izd.). New York: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-162442-8.
  5. ^ King SH, Mayorov AV, Balse-Srinivasan P, Hruby VJ, Vanderah TW, Wessells H (2007). "Melanocortin receptors, melanotropic peptides and penile erection". Curr Top Med Chem. 7 (11): 1098–1106. doi:10.2174/1568026610707011111. PMC 2694735. PMID 17584130.
  6. ^ Clinuvel FAQs Arhivirano 11. 4. 2008. na Wayback Machine
  7. ^ Hadley ME (Oct 2005). "Discovery that a melanocortin regulates sexual functions in male and female humans". Peptides. 26 (10): 1687–9. doi:10.1016/j.peptides.2005.01.023. PMID 15996790.

Dopunska literaturfa

uredi

Vanjsku linkovi

uredi