Kordopski Emirat
Kordopski Emirat bila je nezavisna islamska država (emirat) koja je u periodu između 756. i 929. godine postojala na području Pirinejskog poluostrva. Glavni grad emirata bila je Córdoba.
| Kordopski Emirat إمارة قرطبة |
||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 756–929. | ||||||||||
|
||||||||||
 |
||||||||||
| Glavni grad | Córdoba |
|||||||||
| Službeni jezik | klasični arapski berberski mozarapski |
|||||||||
| Državno uređenje | Monarhija | |||||||||
| Emir Córdobe | ||||||||||
• 15. maj. 756 – oktobar 788. |
Abdurahman I (proglasio se emirom Córdobe) | |||||||||
• 6. januar 929 – 15. oktobar 961. |
Abdurahman III (proglasio se halifom Córdobe) | |||||||||
| Zakonodavstvo | ||||||||||
Historija
urediNakon što su Emevije tokom perioda između 711. i 718. osvojile područje današnje Španije, osnovana je provincija pod kontrolom emevijskog halifata. Vladari ove provincije za glavni grad su odabrali Córdobu dok su vladari provincije prozvani valije ili emiri.
Godine 756. Abdurahman I, nakon gašenja emevijskog i uspostave novog Abasidskog halifata smjenjeni princ i član nekadašnje kraljevske porodice Emevija odbio je priznati autoritet novog halifata i postao nezavisni emir Córdobe. Nakon uspostave abasidskog halifata 750. godine Abdurahman I je bio u bjekstvu šest godina. S namjerom da povrati izgubljenu poziciju, pobijedio je postojeće muslimanske vladare tog područja koji su se suprotstavili vladavini Emevija i ujedinio različite lokalne feude u nezavisni emirat.[1] Međutim, za ovo prvo ujedinjenje El-Andaluza pod Abdurahmanom trebalo je više od dvadeset pet godina (Toledo, Zaragoza, Pamplona, Barcelona).
Sljedećih 150 godina, potomci Abdurahmana I su nastavili vladati kao emiri Cordobe, sa nominalnom kontrolom nad ostatkom El-Andaluza s tim da se njihova vlast povremeno protezala čak i na zapadne dijelove Sjeverne Afrike, ali sa stvarnom kontrolom koja je uvijek bila sporna, posebno duž granica sa kršćanskim teritorijama i koja je u znatnoj mjeri zavisila od sposobnosti aktuelnog emira. Naime, moć emira Abdullaha ibn Muhammeda el-Umavija (vladao u preiodu od 888. do 912), na primjer, nije se protezala izvan same Kordobe.
Nakon uspona na prijesto Abdullahovog unuka Abdurahmana III, koji ga je naslijedio 912. godine, politički pad emirata bio je očigledan. Abdurahman III je ubrzano obnovio moć Emevija kroz El-Andaluz i proširio svoju vlast i na zapadni dio Sjeverne Afrike. Godine 929, da bi nametnuo svoj autoritet i okončao nerede i sukobe koji su opustošili Iberijsko poluostrvo, proglasio se Halifom iz Kordobe, podižući emirat na prestižni položaj ne samo u poređenju sa Abasidskim halifatom sa sjedištem u Bagdadu, već i šiitskim Fatimidski halifatom u Tunisu, sa kojim se borio za kontrolu nad Sjevernom Afrikom. Moć Kordobskoig emirata je postepeno slabila da bi 1492. godine Granadu preuzela kršćanska koalicija, a muslimanski uticaj u ovom dijelu svijeta prestao.[2]
Emevijski emiri Córdobe
urediU periodu od uspostave emirata 756. do 929. godine Kordopskim emiratom su vladali emiri. Posljednji emir Córdobe Abdurahman III se 929. proglasio Halifom Córdobe.
- Abdurahman I, 756. do 788.
- Hišam I, 788. do 796.
- El-Hakam I, 796. do 822.
- Abdurahman II, 822. do 852.
- Muhammed I, 852. do 886.e
- El-Mundhir, 886. do 888.
- Abdullah ibn Muhammud, 888. do 912.
- Abdurahman III, 912. do 929.
Reference
uredi- ^ Barton, 37.
- ^ Bouchard, Constance Brittain, Chief Consultant. (Distinguished Professor of Medieval History, University of Akron) “Knights in History and Legend” Firefly Books Ltd.. 2009. ISBN 978-1-55407-480-8. Page 202
Vanjski linkovi
uredi
Kordopski Emirat na Wikimedia Commonsu
