Južni Sinaj (guvernorat)
Guvernorat Južni Sinaj (arapski: محافظة جنوب سيناء) jedan je od 27 guvernorata Egipta. Nalazi se u istočnom dijelu države i obuhvata južnu polovinu egipatskog poluostrva Sinaj. Glavni grad ove administrativne jedinice je El-Tor. Prema podacima iz 2015, 167.426 stanovnika živi na površini od 33.140 km2 što znači da je guvernorat rijetko naseljen sa gustoćom od samo 5 stanovnika po km2.
| Guvernorat Južni Sinaj (محافظة جنوب سيناء) | |||
| guvernorat | |||
|
|||
| Država |  Egipat
| ||
|---|---|---|---|
| Glavni grad | El-Tor | ||
| Površina | 33,140 km2 | ||
| Stanovništvo | 167,426 (2014.) | ||
| Gustoća | 5 /km2 | ||
.svg) | |||
Geografija
urediGuvernorat je sa jugoistoka omeđen Akapskim a sa jugozapada Sueskim zalivom dok na sjeveru graniči sa guvernoratima Sjeverni Sinaj i Suez.
U guvernoratu se nalaze i poznata turistička mjesta od kojih su najpoznatija: ljetovalište Sharm el-Sheikh, Taba, Dahab kao i religijski važno Brdo Sinaj.
Demografija
urediPrema procjenama stanovništva, u 2015. većina stanovnika u pokrajini živjela je u urbanim područjima, sa stopom urbanizacije od 51,1%. Od procijenjenih 167.426 ljudi koji žive u pokrajini, 85.502 ljudi je živjelo u urbanim područjima, za razliku od samo 81.924 u ruralnim područjima.[1] Beduini naseljavaju područje planine Sinaj. Zbog loše pristupačnosti, povremeno su voćnjaci u planinama služili za skrivanje krijumčara narkotika u regionu.[2]
Turizam
urediGuvernorat je atraktivna destinacija za turizam zbog prirode; međutim, desilo se i nekoliko terorističkih napada. Godine 1985. u odmaralištu Ras Burqa dogodilo se masovno ubistvo u kojem je ubijeno 8 ljudi (7 izraelskih turista i 1 egipatski policajac). U bombaškim napadima na Sinaju 2004. koji su ciljali na turističke hotele u Nuweibi i okolini poginule su 34 osobe, a ranjeno više od 170. 2005. Sharm el Sheik je pogođen terorističkim napadom. Ubijeno je 88 ljudi, većina Egipćana, a preko 200 je ranjeno, što je u to vrijeme činilo najsmrtonosnijom terorističkom akcijom u historiji zemlje (premašavajući masakr u Luksoru 1997, u kojem su poginule 62 osobe).[4] Godine 2006. došlo je do bombaških napada u Dahabu, u kojima su poginule 23 osobe, a ranjeno 80.
Pobuna na Sinaju, iako se uglavnom dešava u susednoj provinciji Severni Sinaj, povremeno se prelila i na Južni Sinaj. U februaru 2014. u Tabi je napadnut turistički autobus. Počinioci su ubili egipatskog vozača autobusa i tri južnokorejska turista.
Nakon 2014, egipatska vlada i egipatska vojska poduzele su čvrste mjere za eliminaciju terorizma, i sada je grad prilično siguran.
Znamenitosti
uredi
Manastir Svete Katarine, manastir pravoslavne crkve i dio svetske baštine UNESCO-a, nalazi se u centralnom delu guvernorata, na ušću klisure u podnožju planine Sinaj, u gradu Sveta Katarina u Egiptu. Sagrađen između 548. i 565, manastir je jedan od najstarijih aktivnih krišćanskih manastira na svetu.[3] Ova stranica sadrži najstariju biblioteku na svijetu koja neprekidno radi, koja posjeduje mnoge jedinstvene knjige uključujući "Syriac Sinaiticus" i, do 1859, "Codex Sinaiticus".[4][5]
Manastir Raithu se nalazi u El Toru. Sagrađena je na mjestu gdje je masakrirano oko 40 monaha u 4. ili 5. stoljeću.[6]
Reference
uredi- ^ "Population Estimates By Sex & Governorate 1/1/2015" (PDF). CAPMAS. Arhivirano (PDF) s originala, 19. 10. 2015. Pristupljeno 23. 10. 2016.
- ^ Marx, Emanuel (30. 6. 2013). Bedouin of Mount Sinai: An Anthropological Study of their Political Economy. Berghahn Books. str. 74. ISBN 978-0-85745-932-9.
- ^ "Saint Catherine Area". UNESCO. Arhivirano s originala, 17. 11. 2016. Pristupljeno 7. 11. 2016.
- ^ Schrope, Mark (1. 6. 2015). "Medicine's Hidden Roots in an Ancient Manuscript". NY Times. Arhivirano s originala, 1. 6. 2015. Pristupljeno 1. 6. 2015.
- ^ Jules Leroy; Peter Collin (2004). Monks and Monasteries of the Near East. Gorgias Press LLC. str. 93–94. ISBN 978-1-59333-276-1.[mrtav link]
- ^ El-Din, Morsi Saad; Taher, Ayman; Romano, Luciano (1. 2. 1998). Sinai: The Site & the History : Essays. NYU Press. str. 114. ISBN 978-0-8147-2203-9. Pristupljeno 7. 11. 2016.
Vanjski linkovi
uredi- Službena stranica guvernorata Arhivirano 10. 1. 2016. na Wayback Machine