Ferdinand III, car Svetog Rimskog Carstva

Ferdinand III (13. juli 1608 – 2. april 1657) bio je car Svetog Rimskog Carstva od 1637. do 1657, kralj Ugarske, Hrvatske, Češke, Njemačke, te vladar ostalih habsburških posjeda.

Ferdinand III
Car Svetog rimskog carstva
Vladavina15. februar 1637. - 2. april 1657.
PrethodnikFerdinand II
NasljednikLeopold I
Krunidba30. decembar 1636.
Kralj Ugarske
Vladavina8. decembar 1625. - 2. april 1657.
PrethodnikFerdinand II
NasljednikLeopold I
Krunidba8. decembar 1625.
Kralj Bohemije
Vladavina21. novembar 1627. - 2. april 1657.
PrethodnikFerdinand II
NasljednikLeopold I
Krunidba21. novembar 1627.
Nadvojvoda Austrije
Vladavina15. februar 1637. - 2. april 1657.
PrethodnikFerdinand II
NasljednikLeopold I
SupružnikMarija Ana Austrijska
Marija Leopoldina Austrijska
Eleonora Gonzaga
DjecaFerdinand IV, kralj Ugarske
Marijana, kraljica Španije
Leopold I, car Svetog Rimskog Carstva
Karlo Josip, knez-biskup vroclavski
Eleonora Marija Josipa, kraljica Poljske
Marija Ana Josipa
dalje
DinastijaHabsburg
OtacFerdinand II, car Svetog Rimskog Carstva
MajkaMarija Ana Bavarska
Rođenje13. juli 1608.
Graz
Smrt2. april 1657(1657-04-02) (48 godina)
Beč

Dolazak na vlast

uredi

Ferdinand je bio najstariji sin Ferdinanda II, cara Svetog Rimskog Carstva, i njegove prve supruge, Marije Ane Bavarske. Postao je vladar Austrije 1621. godine, a izabran je za kralja Ugarske 1625. godine. Godine 1627. izabran je za češkog kralja, a 1636. godine za njemačkog kralja. Po očevoj smrti 1637. godine, izabran je za cara Svetog Rimskog Carstva.

Tridesetogodišnji rat

uredi

Po smrti Albrechta von Wallensteina 1634. godine, postao je titularni vođa carske vojske u Tridesetogodišnjem ratu. Kasnije iste godine pridružio se svom rođaku, kardinalu Ferdinandu, s kojim je pobijedio Šveđane u Bici kod Nördlingen.

Sljedeće godine sklopio je mirovni sporazum s protestantskim zemljama. Nadao se da će po očevoj smrti biti u stanju brzo sklopiti mir s Francuskom i Švedskom, ali rat se nastavio još 11 godina. U posljednjim godinama rata, Ferdinand III je svim vladarima njemačkih zemalja dao pravo da upravljaju svojom vanjskom politikom. Time je želio dobiti više podrške u pregovorima s Francuskom i Švedskom, ali rezultat ove odluke bila je decentralizacija Svetog Rimskog Carstva i pad habsburškog autoriteta.

Muzika

uredi

Car Ferdinand III je bio kompozitor i poznati sponzor muzičara. Učio ga je Giovanni Valentini, koji mu je i posvetio svoja djela. Bio je prijatelj kompozitora Johanna Jakoba Frobergera, koji je Ferdinandu također posvetio svoja djela nakon njegove smrti. Među Ferdinandovim vlastitim djelima, preživjele su mise, moteti, himne i drugi tipovi duhovne muzike. Na njegovu muziku je utjecao Valentini, ali car je imao i vlastiti stil i vlastitu tehniku.

Ferdinand III je umro 2. aprila 1657. godine. Kako je nadživio svoga najstarijeg sina, koji je vladao kao ugarski kralj Ferdinand IV, Ferdinanda III je nadživio njegov mlađi sin, Leopold I.

Brakovi i potomstvo

uredi

Dana 20. februara 1631. godine oženio je svoju rodicu u prvom koljenu, kastiljsko-aragonsku infantu i austrijsku nadvojvotkinju Mariju Anu. S njom je imao šestero djece:

Godine 1648, dvije godine nakon smrti carice Marije Ane, oženio je svoju rodicu u drugom koljenu, austrijsku nadvojvotkinju Mariju Leopoldinu. Ona je umrla sljedeće godine pri porodu, a njihov jedini sin bio je:

Dvije godine po smrti carice Marije Leopoldine, Ferdinand III je oženio Eleonoru Gonzagu, s kojom nije bio u bliskom srodstvu. S njom je imao četvero djece:

Porijeklo

uredi