806.
godina
(Preusmjereno sa 806)
| Godine:
◄◄ | ◄ | 802. | 803. | 804. | 805. | 806. | 807. | 808. | 809. | 810. | ► | ►► |
| Decenije:
◄ | 770-e | 780-e | 790-e | 800-e | 810-e | 820-e | 830-e | ► |
| Vijekovi: |
Godina 806. (DCCCVI) bila je redovna godina koja počinje u četvrtak u julijanskom kalendaru. Oznaka 806. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.
Događaji
urediAbasidski kalifat
uredi- Arapsko-bizantijski ratovi: halifa Harun el-Rašid predvodi ogromnu vojnu ekspediciju, okupljajući ljude iz Sirije, Palestine, Perzije i Egipta. Invazijska vojska (navodno 135.000 ljudi) polazi iz Raqqe, rezidencije Haruna, i ulazi u Kapadokiju kroz Kilikijska vrata, pljačkajući nekoliko bizantijskih tvrđava i gradova. Herakleja je osvojena nakon jednomesečne opsade (august/septembar). Grad je opljačkan i sravnjen sa zemljom; njegovi stanovnici su porobljeni i deportovani u Abasidski kalifat [1][2].
- Arapsko-bizantijski ratovi: Abasidska flota pod Humaydom ibn Ma'yufom al-Hajurijem napada Kipar, odvodeći 16.000 stanovnika kao robove.
- Harun al-Rašid imenuje Ašota Msakera ("Mesožder") za novog predsedavajućeg princa Armenije. Bagratidi se pojavljuju kao jedna od dvije najmoćnije plemićke porodice u zemlji. Harun priznaje drugu granu Bagratida, pod Ašotom I Kurolatom, kao knezove Kavkaske Iberije [3][4].
- Rafi ibn al-Layth, arapski plemić, predvodi pobunu velikih razmjera protiv opresivnog oporezivanja od strane guvernera Abasida Alija ibn Isa ibn Mahana. On pokreće pobunu u Samarkandu, koja se brzo širi Horasanom.
Evropa
uredi- novembar – Al-Hakam I, omajadski emir Kordobe, ponovo potvrđuje svoju kontrolu nad gradom Toledom, autonomnim od 797. U tom smislu Al-Hakam je ubio preko 72 plemića, u onome što postaje poznato kao "Dan rova" [5].
- Car Karlo Veliki dijeli Franačko carstvo između svoja tri sina, podjela nazvana Divisio Regnorum. Za Karla Mlađeg on dodjeljuje carsku titulu za Austraziju i Neustriju, Saksoniju, Burgundiju i Tiringiju. Pepinu daje Italiju, Bavarsku i Švapsku. Njegov najmlađi sin Ludovik Pobožni dobija Akvitaniju, Špansku oblast i Provansu.
- Grimoald III, lombardski vojvoda od Beneventa, umire bez nasljednika. Njega nasljeđuje Grimoald IV, koji je prisiljen odati počast kralju Karlu Mlađem.
Britanija
uredi- Vikinzi pobiju Columbine monahe i sve stanovnike ostrva Iona (Škotska). Preživjeli monasi bježe na sigurno u manastir Kells (Irska). Sa sobom nose Kelsovu knjigu.
- Kralj Eardwulf od Northumbrije protjeran je iz svog kraljevstva od strane njegovog rivala Ælfwalda II, koji preuzima tron. Eardwulf bježi na franački dvor Karla Velikog, a kasnije posjećuje papu Lea III u Rimu.
Azija
uredi- 5. februar – Car Kanmu umire nakon 25-godišnje vladavine, u kojoj su koreanska kultura i tehnologija uvedene u Japan. Naslijedio ga je sin Heizei, kao 51. car Japana [6].
806. u temama
urediEkonomija
urediDirham abasidskog halife Haruna el-Rašida kovan u Taškentu (Mad'an al-Shash) 190. godine po Hidžri (805/806 CE).
Religija
uredi- 12. april – Nikefor I je izabran za konstantinopolskog patrijarha, naslijedivši Tarasija.
- Crkvu (oratorij) u Germigny-des-Présu sagradio je biskup Orleanski Teodulf.
- 26. juli – Wulfred je izabran za nadbiskupa Canterburyja [7].
- Hōzen-ji hram je osnovan u Wakakusi, okrug Nakakoma, Japan (sada Minami-Alpi, prefektura Yamanashi). Hram prati sektu Shingon japanskog budizma.
- Hincmar, nadbiskup Reimsa (um. 882.)
- Ralpacan, kralj Tibeta (približan datum)
- Ludovik Njemački, prvi istočnofranački (njemački) kralj
- 5. februar – Kanmu, car Japana (r. 737.)
- 11. februar – Shun Zong, car iz dinastije Tang (r. 761.)
- 25. februar – Tarasije, patrijarh konstantinopolski
- 19. juli – Li Šigu, general dinastije Tang (r. 778.)
- Grimoald III, langobardski princ od Beneventa
- Miliduh, princ (Knjaz) od Lužičkih Srba (približan datum)
- Muhammed ibn Ibrahim al-Fazari, muslimanski filozof (ili 796.)
- Yahya ibn Halid, perzijski vezir Bagdada
Reference
uredi- ^ Mango, Cyril; Scott, Roger (1997). The Chronicle of Theophanes Confessor. Byzantine and Near Eastern History, AD 284–813. Oxford University Press, pp. 661-662. ISBN 0-19-822568-7.
- ^ Treadgold, Warren (1988). The Byzantine Revival, 780–842. Stanford, California: Stanford University Press, pp. 144-145. ISBN 978-0-8047-1462-4.
- ^ Laurent, Joseph L. (1919). L'Arménie entre Byzance et l'Islam: depuis la conquête arabe jusqu'en 886 (in French). Paris: De Boccard. p. 99.
- ^ Whittow, Mark (1996). The Making of Byzantium, 600–1025. Berkeley and Los Angeles, California: University of California Press. p. 214. ISBN 978-0-520-20496-6.
- ^ Rucquoi, Adeline (1993). Histoire médiévale de la Péninsule ibérique (in French). Paris: Seuil. p. 85. ISBN 2-02-012935-3.
- ^ Emperor Heizei, Yamamomo Imperial Mausoleum, Imperial Household Agency
- ^ Brooks, N. P. (2004). "Wulfred (d. 832)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/30095. (subscription or UK public library membership required)
