Tarasije
Tarasije (ili Tarazije; grčki Ταράσιος; Carigrad, Bizantijsko Carstvo, o. 730 – Carigrad, Bizantijsko Carstvo, 25. februar 806) bio je patrijarh Carigrada od 25. decembra 784. do svoje smrti te je u pravoslavlju slavljen kao svetac. Bio je sin uglednog sudije te rođak kasnijeg patrijarha Focija I Velikog. Prije nego šta je postao patrijarh, bio je sekretar bizantijskog cara Konstantina VI i njegove majke, Irene od Atine,[1] koja je bila de facto vladarica, potpuno upravljajući državom.
Isprva je Tarasije bio ikonoklast, ali se potom "pokajao" te je otišao u manastir. Irena ga je smatrala odanim te ga je izabrala za patrijarha nakon šta se s tog mjesta povukao Pavao IV Carigradski.[2] Budući da je htio popraviti odnos Rima i Konstantinopolja, Tarasije je nagovorio Irenu da pošalje pismo papi Hadrijanu I, kako bi papa poslao svoje diplomate u Konstantinopolj. Tako je održan Drugi nikejski sabor 787. te je Tarasije službeno odobrio poštovanje prema ikonama.
Ipak, Tarasije je bio i kontroverzan patrijarh zbog razvoda cara Konstantina, koji se zaljubio u svoju služavku Teodotu te je htio razvod od svoje žene, Marije od Amnije. Tarasije je nevoljko odobrio razvod te se car razveo od Marije u januaru 795, a Tarasije je bio patrijarh i tokom vladavina same Irene i njenog nasljednika koji ju je svrgnuo, Nikefora I.
Reference uredi
- ^ St. Tarasius the Archbishop of Constantinople. "He was rapidly promoted at the court of the emperor Constantine VI Porphyrogenitos (780-797) and Constantine’s mother, the holy Empress Irene (August 7), and the saint attained the rank of senator.”
- ^ St. Tarasius. "In 784 when Paul IV Patriarch of Constantinople died Tarasius was an imperial secretary, and a champion of the veneration of images.”
Tarasije
| ||
| Prethodnik: Pavao IV Carigradski |
Patrijarh Konstantinopolja | Nasljednik: Patrijarh Nikifor |