Vojin Popović
Vojin Popović (Sjenica, 9. decembar 1881 - Kajmakčalan, 29. novembar 1916), poznat kao "Vojvoda Vuk" jeste srpski četnički vojvoda koji je učestvovao u borbama za Makedoniju, u balkanskim ratovima i Prvom svjetskom ratu, kao komandant Dobrovoljačkog odreda na Solunskom frontu.
Vojin Popović | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 9. decembar 1881. |
| Smrt | 29. novembar 1916 (34 godine) |
Biografija uredi
Vojin Popović je rođen 9. decembra 1881. u Sjenici. Nakon njegova rođenja njegova porodica preselila se u Kragujevac gdje je Vojin pohađao školu.[1] U školovanju se opredijelio za vojnu karijeru. Vojnu akademiju završio je 3. novembra 1901. godine i postao potporučnik. Kad su prve četničke čete krenule za Staru Srbiju među četnicima je bio i Vojin Popović. Učestvovao je u borbama protiv Turaka na Čelopeku i Kozjaku.
Vojin Popović je učestvovao u mnogim Četničkim akcijama, balkanskim ratovima kao i u Prvom svjetskom ratu. U balkanskim ratovima učestvovao je u Kumanovojskoj bici kao i na bici na Srtevici. Njegov četnički odred pomagao je Dunavskoj diviziji u Prvom svjetskom ratu da održi front na Mačvi. Kao komandant Jadarskog četničkog odreda učestovao je u Cerskoj bici. Zajedno sa srpskom vojskom povukao se preko Albanije, a kad je otvoren Solunski front, bio je komandant Dobrovoljačkog odreda na Solunskom frontu.
Poginuo je u Makedoniji u borbi sa Bugarima, sjeverno od naselja Gruništa, u jurišu na "Gruniški vis" 29. novembra 1916. godine u 35. godini života. Tokom pucnjave, ubio ga je jedan stari Bugarin iz puške "Manliherke" na mjestu zvanom "Starkov grob". Po svjedočenju komandira Milorada Milosavljevića Burde:
"...kao već ranjen u levu ruku, spustio se Vuk u zaklon, da mu previju ranu, kada ga je drugi metak pogodio sa desne strane, pravo u srce.[2]
Njegov Dobrovoljački odred imao je na početku Solunskog fronta 2.200 ljudi, a zaključno sa Vukovom smrću spao je na svega 450 ljudi - bila je to i smrt njegova odreda. Preživjeli vojnici Dobrovoljačkog odreda prebačeni su u druge pukove. Gruniški vis je bio osvojen a Bugari su protjerani. Kada je Vojin Popović poginuo imao je čin pješadijskog potpukovnika srpske vojske.
Tijelo Vojina Popovića je sahranjeno na srpskom vojničkom groblju u Zejtinliku, a septembra 1923. godine je prenijeto na Novo groblje u Beogradu.
Cijeli svoj život, Vojvoda Vuk je posvetio borbi i četništvu. Bio je oženjen i imao je jednu kćerku.
Slika Vojvode Vuka u ratničkoj uniformi, iz vremena četovanja po Srbiji, istaknuta je na počasnom i vidnom mjestu u prostorijama Udruženja ratnih dobrovoljaca 1912-1918. u Beogradu. Udruženja ratnih dobrovoljaca 1912-1918. i u današnjim vremenima nastavlja da njeguje tradicije četništva iz tog perioda.
Priznanja uredi
Također poledajte uredi
Literatura uredi
- Mala Enciklopedija (1959). Popović Vojin. Beograd: Prosveta. (sr)
- Milenković, Branko Ciga (1998). Beograd-ljudi i ulice. Beograd: Beostar. (sr)
Reference uredi
- ^ "† Стана Поповић, мати војводе Вука, Политика, 4. 12. 1940, стр. 7". digitalna.nb.rs (jezik: srpski). Pristupljeno 12. 1. 2019.[mrtav link]
- ^ "Политика", Beograd 25. 10. 1936.
- ^ Branko Ciga Milenković, Beograd - ljudi i ulice, Beostar, Beograd 1998.
Vanjski linkovi uredi
| Commons ima datoteke na temu: Vojin Popović |
- "Klonu ruka u vojvode Vuka", Ilija Trifunović, Srpsko nasleđe, istorijska sveska, broj 12, decembar 1998. (sr)