Visočica (planina)
Visočica je planina u Bosni Hercegovini i čini granicu između Hercegovine i Bosne. Sa istočne strane je Treskavica, sa zapada Prenj, a sa zapada i sjevera Bjelašnica. Ime je dobila vjerovatno po mnogobrojnim visokim vrhovima.
| Visočica | |
|---|---|
 | |
| Najviša tačka | |
| Visina | 1.967 m [1] |
| Koordinate | 43°45′N 17°57′E / 43.750°N 17.950°E |
| Geografija | |
  Visočica | |
| Lanac | Dinaridi |
Reljef uredi
Visočica je visoravan koja se od sjevera sa prosječne nadmorske visine od 1400 m blago spušta ka jugu u Bjelimiće. Sredinom planine se izdiže greben Ljeljen sa najvišim vrhom Džamija (1967 m nv) i nešto nižim vrhovima Veliki Ljeljen (1963 m nv ) i Mali Ljeljen (1860 m nv). Greben je orjentisan u pravcu sjeverozapad – jugoistok i dijeli planinu na sjeverni i južni dio. Sjeverni dio čine planinski pašnjaci na nadmorskoj visini 1300 do 1400 m, a južni niži dio je obrastao šumom.
Vrhovi Visočice su i: Vito (1960 m nv), Subar (1820 m nv), Veliko brdo (1884 m nv) i Drstva (1808 m nv ).[2]
Južno od Sinanovića nalazi se Puzim (1776 m nv) jedan od najmarkantnijih vrhova Visočice, malo izdvojen od ostalog dijela masiva Visočice i privlači pažnju svojim ušiljenim vrhovima i tornjićima. Gledano iz daljine njegov stjenoviti obris sliči na krijestu nekog prahistorijskog čudovišta. Stijene Puzima kao i cijela Visočica zanimljive su alpinistima penjačima.[3]
Hidrografija uredi
Područje Visočice je relativno bezvodno. Izvori se nalaze uglavnom uz stočarske ljetne stanove kojih je danas veoma malo. Sa južne strane planina se dosta strmo obara u dolinu Neretve. Obronci Visočice na sjeveru i zapadu spuštaju se u Rakitnicu okomitim liticama i strminama. Sa istočne strane od Treskavice odvojena je rijekom Ljutom,
U sjeni gorostasnih kamenih litica leži Veliko jezero ( 1660 m nv ). Na jugu planine u predjelu grebena Ljeljen sjeveroistočno od vrha Veliki Ljeljen leži Veliko jezero ili Kolečića bara (1670 m nv). Treba napomenuti da na Visočici pravih (živih) jezera nema. To su uglavnom velike lokve vode, sezonskog karaktera, nastale u kotlinama u kojima se skupljaju slivovi sa visokih okolnih grebena za vrijeme topljenja snijega u proljeće i velikih ljetnih kiša.
Historija uredi
I pored surovih životnih uslova ljudi su naseljavali ove krajeve od pamtivijeka. Najstariji materijalni dokazi su mnogobrojne nekropole sa stećcima. Na nadmorskoj visini od 1691 m kod Velikog jezera nalazi se nekropola Poljice[4] s 49 stećaka (33 ploče, 10 sanduka i 6 sljemenjaka) koja je proglašena nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.[5]
Pod sjevernim obroncima planine nalaze se sela Bobovica, Ozimine, Đulbašići, Pervizi (Donja Tušila) i Sinanovići (Gornja Tušila). To su tipična planinska sela na nadmorskoj visini od 1150 m do 1300 m. Ova sela su u prošlom ratu (1992-1995) bila potpuno uništena a danas su ponovo obnovljena. Pod južnim obroncima planine nalazi se veći broj sela kao što su Luka, Ježeprasina, Odžaci (Bjelimići), Gradeljina, Svijenča, Argud i jugozapadno Dužani, Blaca, Dudle, Grušća i Prebilje. I ova sela su planinska i nalaze se na nadmorskoj visini od 950 m do 1150 m.
Reference uredi
- ^ a b Federalni zavod za statistiku: Statistički godišnjak/ljetopis Federacije Bosne i Hercegovine Sarajevo 2009.
- ^ Braco Babić, Drago Bozja -PO PLANINAMA OKO SARAJEVA
- ^ http://planinarenje.ba/planinarske-ture/visocica
- ^ "Arhivirana kopija". Arhivirano s originala, 9. 3. 2016. Pristupljeno 1. 11. 2015.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)
- ^ "Arhivirana kopija". Arhivirano s originala, 5. 3. 2016. Pristupljeno 1. 11. 2015.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)