Turska književnost

Turska književnost[1] (Turski: Türk edebiyatı ili Türk yazını) sadrži i usmena djela i pisane tekstove na turskom jeziku, bilo u njegovoj osmanlijskoj formi, ili u manje ekskluzivnim književnim formama, kao ovaj koji se govori u Republici Turskoj, danas. Osmanlijski turski jezik, koji formira osnovu pisane književnosti, je bio pod utjecajem perzijskog i arapskog , uz korištenje osmalijskog alfabeta.

Historija šire turske književnosti obuhvata period od skoro 1.300 godina.[2] Najstariji sačuvani zapisi pisanog turskog jezika su Orhon natpisi, pronađeni u dolini rijeke Orhon u centralnoj Mongoliji i datiraju iz 7. stoljeća. Nakon ovog perioda, između 9. i 11. vijeka, među nomadskim turskim narodima centralne Azije nastala je tradicija usmene epike, kao što je Knjiga o Dede Korkutu Turaka Oguza — predaka modernog turskog naroda — i Epa Manasa kirgiskog naroda.

Počevši od pobjede Seldžuka u bici kod Manzikerta krajem 11. vijeka, Turci Oguzi su počeli da se naseljavaju u Anadoliju, a pored ranijih usmenih predanja, nastala je pisana književna tradicija koja se uglavnom širila – u smislu tema, žanrova. i stilova - iz arapske i perzijske književnosti. Sljedećih 900 godina, sve do neposredno prije pada Otomanskog carstva 1922. godine, usmena i pisana predanja ostaće uglavnom odvojene jedna od druge. Osnivanjem Republike Turske 1923. godine, dvije tradicije su se po prvi put spojile.

Osmanska baštenska zabava, sa pjesnikom, gostom i peharnikom; iz 16. vijeka Dîvân-ı Bâkî
Ašik koji nastupa u Anadoliji, sa zapadnjačke gravure iz 18. stoljeća

Važna djela fikcije: od 1860. do danas

uredi

Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ "Turkish literature | History, Authors, Books, Characteristics, & Facts | Britannica". www.britannica.com (jezik: engleski). Pristupljeno 27. 4. 2024.
  2. ^ "Oral Tradition and the Literary Heritage" (PDF). UNESCO. Pristupljeno 13. 4. 2016.


  Nedovršeni članak Turska književnost koji govori o književnosti treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.