Petar Borojević
Petar Borojević (Podoška, kod Kostajnice, 5. jul 1916 — Beograd, 28. septembar 1982), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Petar Borojević | |
|---|---|
| Rođenje | 5. juli 1916. Podoška kod Kostajnice, Austro-Ugarska |
| Smrt | 28. august 1982 (66 godina) Beograd |
| Zanimanje | Zemljoradnik |
| Nagrade | Narodni heroj Jugoslavije |
Biografija
urediRođen je 5. jula 1916. godine u selu Podoška blizu Čitluka, kod Kostajnice. Godine 1918. sa samo dvije godine, preminula mu je majka, a nekoliko godina nakon završetka Prvog svjetskog rata, umro mu je i otac Jovo, od posljedica zadobijenih rana tokom rata. Osnovnu školu je završio u selu Slabinji, jer u njegovom rodnom mjestu nije bilo škole. Do odsluženja vojnog roka 1937. godine, bavio se poljoprivredom. Nakon odsluženja vojnog roka, neko vrijeme je radio u rudniku Lješljani, a potom je sve do početka rata, u aprilu 1941. godine, bio zaposlen u seoskoj prodavnici zemljoradničko-nabavljačke zadruge.
Odmah po izbijanju Aprilskog rata, pozvan je u rezervu Vojske Kraljevine Jugoslavije, i kapitulacija ga je zatekla u Škofjoj Loki u Sloveniji. Nakon što je uspio izbjeći zarobljavanje, pod teškim uvjetima se pješice, s puškom, vratio u svoj rodni kraj pod Kozaru. Odmah po izbijanju prvih ustaških pokolja u srpskim selima, sa grupom drugova pridružio se partizanskim borcima u šumi. Potom se pridružio komunistima koji su radili na pripremama za oružani ustanak.[1]
Bio je u prvoj partizanskoj grupi na Kozari — Baljskoj partizanskoj četi, koju je predvodio Ivica Marušić Ratko. U ovoj jedinici je prvo bio desetar, a zatim vodnik. Od prvih dana borbe, isticao se hrabrošću. U oktobru 1941. godine, u borbi na Svodnoj je predvodio juriš svoje jedinice i osvojio je teški mitraljez — tada prvi na Kozari. U akciji na Mrakovici, uspio je s grupom bombaša neprimijećeno prići neprijateljskom uporištu i uništiti ih.
U februaru 1942. godine, tijekom probijanja njemačke 718. divizije od Kozarske Dubice do Prijedora, Baljska partizanska četa branila je prilaze Kruškovcu i u prvim sukobima nanijela neprijatelju značajne gubitke, među kojima je bio i jedan oficir. Tada su zaplijenjeni prvi njemački "šmajseri" i puškomitraljezi "šarci". Već sljedećeg dana, Petrova grupa je na bliskom odstojanju presrela jednu bočnu neprijateljsku kolonu, kada je poginulo trinaest neprijateljskih vojnika. U ovoj borbi, Petar je ranjen, ali se ubrzo vratio u jedinicu.
Kasnije je postao komandir Prve čete Prvog bataljona Druge krajiške brigade. U aprilu 1942. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Ljeta 1942. godine izveo je napad na njemačke tenkove koji su kontrolirali put Kozarska Dubica — Mrakovica. Bombama i benzinom uništeno je četiri tenka.
Tokom napada na Bihać 1942. godine, jurišao je na most na Uni, prodro je u jednu zgradu i borio se oči u oči, te ubio nekoliko ustaša. U novembru 1942. godine prvi je prodro u gradske ulice Jajca. Najveći podvig je ostvario u borbi na Novom Gradu. Četom je prodro u grad i zapalio barake, a za vrijeme juriša zadobio je 7 rana. Kao teški ranjenik prešao je kroz petu neprijateljsku ofanzivu, kasnije je bio u Petnaestoj i Sedamnaestoj majevačkoj brigadi, a potom je komandovao 21. brigadom.
Nakon oslobođenja Jugoslavije, obavljao je razne odgovorne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA), sve do 1964. godine, kada je demobilisan u činu pukovnika JNA i prebačen u rezervu.
Preminuo je 28. septembra 1982. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.[2]
Bio je nosilac Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslavenskih odlikovanja, među kojima su — Orden partizanske zvijezde sa srebrnim vijencem, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vijencem, Orden za hrabrost i Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. februara 1948. godine.