Lužičkosrpski jezici

Lužičkosrpski jezici (gornjolužičkosrpski: serbska rěč; donjolužičkosrpski: serbska rěc) dva su usko povezana, ali samo djelimično međusobno razumljiva zapadnoslovenska jezika kojima govore Lužički Srbi, zapadnoslavenska manjina u regiji Lužica u istočnoj Njemačkoj. Klasificirani su kao zapadnoslavenski ogranak indoevropskih jezika i stoga su usko povezani s druge dvije zapadnoslavenske podskupine: lehitskom i češko-slovačkom. Historijski gledano, jezici su bili poznati i kao vendijski (nazvani po Wendovima, najranijim slavenskim narodima u modernoj Poljskoj i Njemačkoj) ili lužički. ISO 639-2 kôd jezika je wen.

Lužičkosrpski jezici Serbšćina, Serbsce (gornjolužičkosrpski) Serbšćina, Serbski (donjolužičkosrpski)
Regije govorenja	Lužica, Zapadna Evropa
Države govorenja	Njemačka (Brandenburg i Saksonija)
Jezička porodica	Lužičkosrpski jezici
Broj govornika	20.000 - 25.000 (Saksonija) ~7.000 (Brandenburg)
Jezički kod
ISO 639-1	wen
ISO 639-2 / 5	wen
Također pogledajte: Jezik | Jezičke porodice | Spisak jezika

Dva lužičkosrpska jezika i književni standardi su gornjolužičkiosrpski (hornjoserbsce), kojim govori oko 20.000-25.000 ljudi u Saksoniji, i donjolužičkosrpski (dolnoserbski) kojim govori oko 7.000 ljudi u Brandenburgu. Područje u kojem se govore ova dva jezika poznato je kao Lužica (Lausitz na njemačkom jeziku).

Također pogledajte

• Lužički Srbi
• Lužičkosrpska abeceda
• Gornjolužičkosrpski jezik
• Donjolužičkosrpski jezik