Karlo VII, car Svetog Rimskog Carstva

Karlo VII (Karlo Albert; 6. august 1697. - 20. januar 1745.) bio je izbornik Bavarske od 1726. i car Svetog Rimskog Carstva od 1742. godine do svoje smrti, te češki kralj od 1741. do 1743. godine. Bio je prvi car Svetog rimskog carstva koji nije pripadao dinastiji Habsburg nakon tri stoljeća.

Karlo VII
Car Svetog rimskog carstva
Vladavina	24. januar 1742. - 20. januar 1745.
Prethodnik	Karlo VI
Nasljednik	Franjo I
Krunidba	12. februar 1742.
Kralj Češke
Vladavina	19. decembar 1741. - 12. maj 1743.
Prethodnik	Marija Terezija
Nasljednik	Marija Terezija
Krunidba	19. decembar 1741.
izbornik Bavarske
Vladavina	26. februar 1726. - 20. januar 1745.
Prethodnik	Maksimilijan II
Nasljednik	Maksimilijan III
Supružnik	Marija Amalija Austrijska
Djeca	Marija Antonija od Bavarske Maksimilijan III, izbornik Bavarske Marija Ana od Bavarske Marija Josipa od Bavarske
Dinastija	Wittelsbach
Otac	Maksimilijan II, izbornik Bavarske
Majka	Terezija Kunigunda Sobieska
Rođenje	6. august 1697. Brisel
Smrt	20. januar 1745. Minhen

Mladost

Bio je sin bavarskog izbornika Maksimilijana II i Terezije Kunigunde Sobieske, kćerke poljskog kralja Ivana III.

Njegova porodica je bio razdvojena dugo vremena nakon Rata za špansko naslijeđe. Karlo je proveo mnogo godina u kućnom pritvoru u Austriji. Od 1715. do 1716. posjećivao je Italiju, a 1717. pomagao je Habsburgovcima u ratu s Turcima. Godine 1722. oženio je nadvojvotkinju Mariju Amaliju Austrijsku, kćerku cara Josipa I, brata tadašnjeg cara Karla VI. Godine 1725. posjetio je francuski dvor kao gost na vjenčanju kralja Luja XV i Marije Leszczyńske.

Vladavina

Bavarska

Godine 1726. naslijedio je oca kao bavarski izbornik. Kao i svoj otac, bio je vrlo ambiciozan. Kao zet cara Josipa I odbio je priznati Pragmatičku sankciju iz 1713. godine budući da je ona njegovu suprugu, Mariju Amaliju, stavljala iza njene rodice Marije Terezije u nasljednom nizu, a po dogovoru careva Leopolda I, Josipa I i Karla VI, prednost je trebala imati Marija Amalija. Zbog toga je, nakon smrti cara Karla VI 1740. godine, polagao pravo na njemačke teritorije koje su pripadale dinastiji Habsburg. U borbi za ženino nasljedstvo udružio se s Francuskom i Španijom protiv njene rodice, Marije Terezije.

Sveto Rismko Carstvo i Češka

Tokom Rata za austrijsko naslijeđe Karlo je izvršio invaziju na jedan dio Austrije, te je planirao osvojiti Beč, ali njegova i francuska vojska su se okrenule prema Češkoj, pa je uspio svrgnuti Mariju Tereziju s češkog prijestolja i 9. decembra 1741. godine okruniti se za češkog kralja. Dana 24. januara 1742. izabran je za njemačkog kralja, a 12. februara 1742. godine za cara Svetog Rimskog Carstva. Nedugo nakon krunidbe u Češkoj Karlove teritorije je pregazila austrijska vojska. Godine 1744. ponovo je dobio kontrolu nad Minhenom, gdje se vratio i umro nakon tri mjeseca.

Nakon smrti

Njegov sin, Maksimilijan III, izbornik Bavarske, sklopio je mir s Austrijom koja je zauzvrat priznala Karla VII za zakonito izabranog cara Svetog Rimskog Carstva.

Također pogledajte

• Rat za austrijsko naslijeđe