Forenzička hemija

Forenzička hemija je primijenjena grana hemije u oblasti primjene zakona ili istraživanja kvarova na materijalima ili u procesima. Koriste se mnoge različite analitičke metode kojima se otkrivaju koje su se hemijske promjene desile tokom nekog događaja ili incidenta te se na taj način pomaže rekonstrukcija slijeda događaja. "Forenzička hemija je jedinstvena među granama hemije koja se ogleda u njenom istraživanju, praksi i izvještavanju koje moraju zadovoljiti potrebe i nauke i opće zajednice. Kao takva, istraživanja u forenzičkoj hemiji primjenjuju se i izvode iz prirode i dizajna, a naglašavaju mjerenje i utvrđivanje valjanosti."

Metode

Jedna od posebno korisnih metoda za simultano razdvajanje, identificiranje i količinsko određivanje jedne ili više zasebnih komponenti neke nepoznate supstance ili mješavine jeste korištenje gasnog hromatografskog masenog spektrometra (GC-MS). GC-MS zapravo su dva instrumenta koji su fizički spojeni, a zajedno predstavljaju jednu tzv. tandemsku tehniku, odnosno "tehniku s crticama".

Gasna hromatografija (GC) je primarno vrela (150-350 °C), temperaturno kontrolirana pećnica koja sadrži savijenu ili spojenu posebno obloženu staklenu kolonu dugu između 1 i nekoliko metara. U vrelu kolonu se brzo upumpa ili ušprica mala zapremina (obično nekoliko mikrolitara) uzorka lijeka ili neke druge nepoznate supstance koja je rastvorena u organskom otapalu (poput hloroforma ili metanola). Isparljive komponente u uzorku ispare djelovanjem toplote u pećnici i tjeraju se na kraj kolone snažnim tokom nekog inertnog gasa (obično helija). Posebna hemijska kompomenta ili više njih unutar kolone se vežu za supstance sadržane u isparenoj mješavini uzorka sa neznatno različitom silom. Kao rezultat, različite supstance se na kraju talože (tj. pojave se na kraju kolone) u različitim vremenskim periodima, što se naziva retencijsko vrijeme. Vrijeme retencije (zadržavanja) različitih tako nataloženih komponenti se zatim može upoređivati sa supstancama za koje su poznata vremena retencije koristeći istu metodu (dužina kolone, polarnost, brzina kretanja inertnog gasa, program zagrijavanja i sl.). Dok ova usporedba može dati (približnu) identifikaciju prisustva određenog spoja u nepoznatom uzorku koji je od interesa za istragu, općenito se dio GC tehnike koristi kao alat za izdvajanje (separaciju) i kvantifikaciju, a ne za identificiranje.

Literatura

• Lewis, P. R, Gagg, R. i Reynolds, K: Forensic Materials Engineering: Case Studies, "CRC Press", 2004.
• Lewis, P. R. i Hainsworth S: Fuel Line Failure from stress corrosion cracking, Engineering Failure Analysis, 13 (2006), 946-962.
• Ezrin, Meyer: Plastics Failure Guide: Cause and Prevention, Hanser-SPE, 1996.
• Lewis, Peter Rhys i Gagg, C: Forensic Polymer Engineering: Why polymer products fail in service, "Woodhead"/"CRC Press", 2010.