Esslingen am Neckar

grad u Stuttgart regiji

Esslingen am Neckar je grad u Baden-Württembergu, i sjedište okruga Esslingen, također je najveći grad u okrugu. U Baden-Württembergu je 11. najveći grad.

Esslingen am Neckar
Grad
Službeni grb Esslingen am Neckar
Grb
Esslingen am Neckar nalazi se u Njemačka
Esslingen am Neckar
Esslingen am Neckar
Lokacija u Njemačkoj
Koordinate: 48°44′0″N 9°19′0″E / 48.73333°N 9.31667°E / 48.73333; 9.31667
Država Njemačka
PokrajinaBaden-Württemberg
OkrugStuttgart
OpćinaEsslingen
Vlada
 • NačelnikMatthias Klopfer[1] (SPD)
Površina
 • Ukupno46,43 km2
Nadmorska visina241 m
Stanovništvo (2020-12-31)
 • Ukupno92,722
 • Gustoća2,000 /km2
Vremenska zonaCET (UTC+1)
 • Ljeti (DST)CEST (UTC+2)
Poštanski broj73701–73734
Pozivni broj0711
Registracija vozilaES
www.esslingen.de

Nalazi se na rijeci Neckar, oko 14 km jugoistočno od centra Stuttgarta. Regije koje okružuju grad Esslingen su takođe uglavnom razvijene.

Esslingen je nekoliko vijekova bio slobodni carski grad sve dok ga nije pripojio Württemberg 1802 godine. Kroz grad prolazi njemački put sa drvenom konstrukcijom.

Historija

uredi

Prahistorijsko vrijeme

uredi

Postoje arheološki dokazi da je sadašnji grad Esslingen naseljen još od neolita. Tragovi ljudskog naselja pronađeni su na mjestu gradske crkve i datiraju oko 1000. godina prije Krista.

Rimsko doba

uredi

U 1. vijeku nove ere regija Esslingen postala je dio Rimskog carstva. U tom periodu rimsko skladište nalazilo se u oblasti Oberesslingen. Najbliža veća rimska naselja i garnizoni bili su u Cannstattu i Köngenu.

Srednji vijek

uredi

Esslingen se prvi put spominje 777. godine kao Ezelinga u posljednjoj oporuci opata Fulrada iz Saint-Denisa (blizu Pariza), kapelana Pipina i Karla Velikog.

 
Teritorija slobodnog carskog grada Esslingena

Oko 800. godine Esslingen je postao tržni grad, a njegova tržišna prava su potvrđena 866. godine. U periodu od 949. do 953. grad je bio u posjedu Liudolfa, vojvode od Švapske. Esslingen je dobio gradska prava 1229. godine pod carem Fridrikom II. U istom periodu izgrađen je još uvijek postojeći most Neckar, čime je Esslingen postao glavni centar trgovine na ruti između Italije, Švicarske i sjeverne Njemačke. Porezi koje su davali most i tržište koje je raslo zbog mosta, doveli su do daljeg rasta, također i izvoz veoma cijenjenih vina iz regiona je pomagao gradu u rastu.

U periodu između 13. i 16. vijeka došlo je do mnogih sukoba između Slobodnog carskog grada i grofova od Württemberga. Otprilike polovina stanovništva izgubila je život u Tridesetogodišnjem ratu između 1618. i 1648. zbog gladi ili epidemija koje su vladale regionom. Esslingen je izgubio nezavisnost kao imperijalni grad tokom Napoleonove ere 1802-1803.

19. vijek do danas

uredi

Početak 19. vijeka karakterizira industrijalizacija. Proizvodnja rukavica, prerada hrane, tekstil i obrada metala bile su rane industrije u Esslingenu. 20. 11. 1845. prvi voz putovao je od Cannstatta do stanice Esslingen.

Esslingen je bio okupiran od strane američkih trupa počevši od aprila 1945. godine, na samom kraju Drugog svetskog rata. Tokom rata grad je pretrpio vrlo mala oštećenja, te je mirno predat nadolazećim savezničkim snagama, tako da je srednjovjekovni karakter njegovog gradskog centra uglavnom očuvan.

Nakon Drugog svjetskog rata u Esslingen se doselilo oko 47.000 ljudi, uglavnom izbjeglica i raseljenih ljudi iz Istočne Njemačke. Stambeni objekti u Oberesslingenu i Zollbergu stvoreni su kako bi se prevazišao nedostatak stambenog prostora.

1973. okrug Nürtingen je spojen sa okrugom Esslingen am Neckar, čime je Esslingen postao sjedište znatno proširenog okruga.

Najveće grupe doseljenika do 31.12.2020 :

  Turska 4,182
  Grčka 3,030
  Italija 2,051
  Hrvatska 1,711
  Rumunija 1,248
  Sirija 1,102
  Kosovo 784
  Poljska 713
  Bosna i Hercegovina 708
  Srbija 472

Transport

uredi

Zračni transport

uredi

Aerodrom Stuttgart, najveći aerodrom u Baden-Württembergu, nalazi se u okrugu Esslingen, otprilike deset kilometara južno od grada. Avion u vlasništvu Lufthanse dobio je ime po gradu.

Drumski transport

uredi

Esslingen se nalazi direktno na državnom autoputu B10 koji vodi kao dvostruki put od Stuttgarta do Süßena, i nastavlja dalje do Ulma.

Unatoč šest do osam traka na novom Pliensau mostu i okolnim cestama, infrastruktura oko Pliensauvorstadta i ruta do Zollberga i dalje pati od čestih preopterećenja.

Željeznički transport na velike udaljenosti

uredi

Stanica Esslingen nalazi se na željezničkoj pruzi Fils Valley na liniji S1. Grad se nalazi na glavnoj željezničkoj liniji između Stuttgarta i Ulma, kojom upravlja Deutsche Bahn, glavni njemački željeznički operater.

S-Bahn

uredi

Stuttgart S-Bahn linija S1 koja prometuje između Kirchheim-unter-Tecka i Herrenberga preko centra Stuttgarta, služi stanice Mettingen, Esslingen (Neckar), Oberesslingen i Esslingen (Zell).

Direktna autobusna veza do aerodroma Stuttgart

uredi

Kako bi se izbjegla duga S-Bahn ruta do aerodroma preko Stuttgarta, autobus 122, kojim upravlja kompanija END, sada putuje direktno od centralne autobuske do aerodroma preko Ostfildern Scharnhausena.

Gradski tramvaj

uredi

Sistem gradskog tramvaja u Esslingenu otvoren je u maju 1912. i zatvoren 7. jula 1944. nakon 32 godine rada. Zamijenjen je trolejbusima.

Bivši gradski tramvaj

uredi

18. decembra 1926. počeo je sa radom gradski tramvaj Esslingen-Nellingen-Denkendorf (END). Ovo je bio poslednji tramvajski sistem koji je izgrađen u Njemačkoj pre talasa zatvaranja kasnije u vijeku: posijle ovog datuma je dozvola od vlasti data samo za proširenja postojećih sistema. Tramvaj je morao da pređe uzbrdicu od pet kilometara iz doline Nekar da bi stigao do gradova i sela regiona Istočni Filder. Ukupno, sistem je prevezao 153 miliona putnika iz Denkendorfa i kasnije od Nojhauzena do Eslingena, a 1958. je preuzeo i dva nova otvorena tramvaja. Linija je prekinuta u februaru 1978.

Trolejbus i dizel autobus

uredi

Esslingen je, uz Solingen i Eberswalde, jedan od posljednja tri njemačka grada koji još uvijek koriste trolejbuse. Trolejbus trenutno radi na dvije linije koje koriste električnu energiju:

101: Krajnja stanica Oberesslingen Lerchenacker – željeznička stanica Esslingen – stanica Stuttgart-Obertürkheim .

118: Željeznička stanica Esslingen – Zollberg.

Rekonstrukcija autobuske/železničke petlje

uredi

Ambiciozan projekat preuređenja je u toku od 2004. godine na području željezničke stanice. Trenutna faza ovog projekta je velika rekonstrukcija stanice koja košta oko 7,4 miliona eura. Državno ministarstvo životne sredine i saobraćaja Baden-Württemberg pomoglo je u finansiranju sa donacijom od 4,9 miliona eura.

Univerzitet Esslingen

uredi

U gradu se nalazi Univerzitet primijenjenih nauka u Esslingenu (njemački: Hochschule Esslingen ). Poznata je po kursevima mašinstva i automobilskog inženjerstva, kao i po tri međunarodna magistarska programa (MBA iz međunarodnog industrijskog menadžmenta,[2] MEng u automobilskim sistemima,[3] MEng u dizajnu i razvoju u automobilskoj i mašinskoj tehnici),[4] koje organizira Esslingen Graduate School [5] i predaju se u potpunosti na engleskom jeziku.

Gradovi partneri

uredi

Značajne osobe

uredi
 
Karl Ludwig Deffner
 
Ferdinand von Hochstetter
 
Julius Motteler
  • Richard Baum (1902–2000), muzikolog i historičar muzike
  • Thommie Bayer (rođen 1953.), pisac, muzičar i slikar
  • Otto Borst (1924–2001), njemački historičar
  • Karl Deffner (1817–1877), proizvođač, član parlamenta
  • Cristian Fiél (rođen 1980.), špansko-njemački fudbaler
  • Isabelle Faust (rođena 1972), violinistkinja
  • Albert Günther (1830–1914), britanski zoolog, rođen u Esslingenu
  • Volker Hauff (rođen 1940.), njemački političar, bivši poslanik Bundestaga, bivši gradonačelnik Frankfurta na Majni]] (SPD)
  • Wolfgang Fritz Haug (rođen 1936.), filozof
  • Otto Hauser (rođen 1952.), njemački političar (CDU), bivši poslanik Bundestaga i penzionisani državni sekretar
  • Walter Hirrlinger (rođen 1926), njemački političar (SPD), član Landtaga, ministar ekonomije, 1990–2008 predsjednik Sozialverband VdK Deutschland, 1953 do 1968 član lokalnog vijeća u Esslingenu
  • Wilhelm Christian Hochstetter (1825–1881), botaničar, univerzitetski vrtlar i inspektor botaničke bašte u Tübingenu
  • Ferdinand von Hochstetter (1829-1884), geograf i geolog
  • Johann Eberhard Ihle (1727–1814), slikar
  • Emil von Kessler (1813–1867), osnivač Maschinenfabrik Esslingen (tvornice lokomotiva)
  • Emil von Keßler jun. (1841–1895), njemački poduzetnik i političar, direktor Maschinenfabrik Esslingen, sin Emila von Keßlera
  • Georg Christian von Kessler (1787–1842), osnivač još uvijek postojećeg podruma pjenušavih vina Kessler Sekt
  • Hermann Kurz (1813–1873), pjesnik, pisac i prevodilac, otac Izolde Kurz
  • Alfred Leikam (1915–1992), notar, političar i gradonačelnik, Pravednik među narodima
  • Karl Mayer (1819–1889), političar, član parlamenta i parlamentarni poslanik
  • Julius Motteler (1838–1907), vodeći član ranog njemačkog radničkog pokreta, zamjenik Reichstaga
  • Wilhelm Murr (1888–1945), njemački političar (NSDAP), Gauleiter
  • Georg Restle (rođen 1965.), novinar
  • Paula Rueß (1902–1980), njemačka borka otpora]] (francuski otpor) i feministkinja
  • Thomas Ruf (1911–1996), njemački političar (CDU), član Bundestaga okruga Esslingen
  • Max Sailer (1882–1964), vozač automobilskih trka i inženjer
  • Heinrich Schickhardt (1558–1635), graditelj
  • Louis Schlegel (1858–1929), njemački političar (SPD), član Reichstaga i Landtaga
  • Ronja Schmitt (rođena 1989), njemačka političarka]] (CDU), članica Bundestaga
  • Jakob Ferdinand Schreiber (1809–1868), osnivač JFSchreibera, izdavača poznatog po knjigama za djecu

Reference

uredi
  1. ^ Aktuelle Wahlergebnisse, Staatsanzeiger, accessed 12 September 2021.
  2. ^ "MBA in International Industrial Management". Graduate-school.de. Pristupljeno 16. 4. 2013.[mrtav link]
  3. ^ "MEng in Automotive Systems". Graduate-school.de. Pristupljeno 16. 4. 2013.[mrtav link]
  4. ^ "MEng in Design and Development for Mechanical and Automotive Engineering". Graduate-school.de. 8. 4. 2013. Pristupljeno 16. 4. 2013.[mrtav link]
  5. ^ "graduate-school.de". graduate-school.de. 8. 4. 2013. Pristupljeno 16. 4. 2013.

Vanjsi linkovi

uredi