Bogdan Popović
Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Bogdan Popović (20. decembar 1863 –7. novembar 1944.) bio je jedan od najznačajnijih srbijanskih i jugoslavenskih književnih kritičara i esejista.
Bogdan Popović | |
|---|---|
.jpg) | |
| Rođenje | 20. decembar 1863. |
| Smrt | 7. novembar 1944 (80 godina) Beograd, Jugoslavija |
| Zanimanje | Književni i likovni kritičar |
Biografija
urediRođen je 1864. u Beogradu. Nakon završenog studija na Velikoj školi u rodnom gradu i pariskom Filozofskom fakultetu, 1893. postao je profesor Visoke škole koju je završio, da bi 1905. sa prerastanjem Velike škole u univerzitet postao i univerzitetski profesor. Predavao je francuski jezik, opću historiju, uporednu književnost, teoriju književnosti i estetiku. Tokom 1914. postao je i redovni član Srpske akademije nauka i umjetnosti. Njegov brat je akademik Pavle Popović.
Književnošću počinje da se bavi rano, već sa dvadeset godina. Ipak, najbitnije što je uradio je pokretanje najznačajnijeg i svakako najbolje uređenog časopisa – Srpskog književnog glasnika, koji je počeo da izlazi početkom prošlog veka. Tokom prvih 14 godina izlaženja ovaj časopis je i kod pisaca i kod običnih čitalaca pojačao izvesne predstave o književnim uzorima prema najopštijim, ali jedinstvenim merilima.
Bogdan Popović pokrenuo je i stvaranje PEN kluba, Društva za žive jezike i književnost, Colllegium musicum, Društva prijatelja Francuske. U svom kritičarskom djelu pisao je relativno malo o srpskim književnicima, mada je smatran najbitnijim književnim kritičarem. Njegov odnos prema srpskoj književnosti najvidljiviji je u "Antologiji novije srpske lirike" koja je izašla prvo u Zagrebu, 1911, a zatim i u Beogradu, 1912. Antologiju odlikuju dobar predgovor, strog izbor pjesama i njihov raspored. U ovom djelu našle su se pjesme stvaralaca od Branka Radičevića do Jovana Dučića. Ipak, antologiji se zamjera to što u nju nisu uvršćeni neki od najznačajnijih pjesnika tog doba. Najpoznatiji primjer je, sigurno, Vladislav Petković Dis.
Čuveni književni kritičar umro je 1944. Bavio se i likovnom kritikom.
O ličnosti Bogdana Popovića, njegovom karakteru i stavovima prema književnosti, umetnosti i životu uopšte, naročito je obimno i pažljivo pisao Branko Lazarević, u eseju "Bogdan Popović".