Avdo Hasanbegović

Avdo Hasanbegović (1888–1945) bio je podban Drinske banovine i kasniji ministar bez portfelja u sastavu tri vlade Kraljevine Jugoslavije.

Život

Rođen je u Avtovcu 1888. Otac mu se zvao Šaćir i bio je porijeklom iz Gacka u Hercegovini. Studirao je pravo na Bečkom i Zagrebačkom univerzitetu gdje je i doktorirao. U Zagrebu je od 14. novembra 1912. kao student prava izabran za potpredsjednika Srpskog akademnskog potpornog društva. U Prvom svjetskom ratu Avdo je sa 26 godina mobilisan u austrougarsku vojsku i poslan na Galicijski front. Tamo je sa nekoliko bosanskih mladića, prešao na rusku stranu. Ubrzo su vrbovani i mobilisani 1916. godine u srpsku dobrovoljačku jedinicu u Odesi. Avdo se sa jos osmoricom bošnjačkih mladića brzo istakao, pa su njih devetorica unaprijeeni u srpske oficire. Sa sobom povukli još Bošnjaka, pa je obrazovana posebna muslimanska četa s preko 200 Bošnjaka.

Poslije rata, zajedno s Šerifom Arnautovicem, radi kao glavni urednik radikalski nastrojenog muslimanskog časopisa Domovina. Ove novine izlazile su u Sarajevu od 1920. do 1922. Avdo brzo napreduje u karijeri, pa već 1922. stupa u državnu službu kao pravni referent, zatim kao načelnik odjeljenja socijalne politike. Početkom 1924. radio je na formiranju nove muslimanske političke stranke koja bi bila konkurent Spahinoj JMO. Poslije formiranja banovina, oktobra 1929. godine Hasanbegović je bio postavljen za podbana Drinske banovine u Sarajevu, a u septembru 1931. godine imenovan je za ministra bez portfelja u Živkovićevoj vladi.

Nakon sto je Živkovićeva vlada sprovela izbore 6. novembra 1931. godine, Avdo Hasanbegovic je izabran za narodnog poslanika Jugoslavenske nacionalne stranke (JNS) za Tuzlanski srez, a zauzimao je i mjesto potpredsjednika narodne skupštine. Funkciju poslanika ove stranke je vršio od 1931. do 1935. godine kada pada Živkoviceva vlada. Nakon toga Hasanbegović odlazi u Beograd, gdje ostaje sve do svoje smrti 1945. godine.

Bio jedan od potpisnika Sarajevske rezolucije o autonomiji BiH iz 1939. godine, u vrijeme kada su Hrvat Vlatko Maček i Srbin Dragiša Cvetković već odlučili da podjele BiH. Bio je predsjednik Gajreta od 1923. godine do 1941. Avdo je za svog Života učinio veoma mnogo na društvenom i kulturno-prosvjetnom radu u korist muslimana BiH, a posebna mu je zasluga školovanje preko 1500 đaka i studenata, koji su prešli kroz sedam Gajretovih internata. Gajret je školovao gradsku i seosku muslimansku sirotinju. Umro je 1945. u Beogradu.