762.

godina
(Preusmjereno sa 762)
Godine:

◄◄ | | 758. | 759. | 760. | 761. | 762. | 763. | 764. | 765. | 766. |  | ►►

Decenije:

| 730-e | 740-e | 750-e | 760-e | 770-e | 780-e | 790-e |

Vijekovi:

| 7. vijek | 8. vijek | 9. vijek |

Godina 762. (DCCLXII) bila je redovna godina koja počinje u petak u julijanskom kalendaru. Oznaka 762. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.

762. u drugim kalendarima
Gregorijanski kalendar762
DCCLXII
Ab Urbe condita1515
Asirski kalendar5512
Bengalski kalendar169
Berberski kalendar1712
Budistički kalendar1306
Burmanski kalendar124
Bizantijski kalendar6270–6271
Kineski kalendar辛丑(Metalni Vo)
3458 ili 3398
    — do —
壬寅年 (Vodeni Tigar)
3459 ili 3399
Koptski kalendar478–479
Diskordijanski kalendar1928
Etiopijski kalendar754–755
Hebrejski kalendar4522–4523
Hinduski kalendari
 - Vikram Samvat818–819
 - Šaka Samvat684–685
 - Kali Juga3863–3864
Holocenski kalendar10762
Iranski kalendar140–141
Islamski kalendar144–145
Julijanski kalendar762
DCCLXII
Korejski kalendar3095
Minguo kalendar1150 prije Tajvana
民前1150年
Seleukidska era1073/1074 AG
Tajlandski solarni kalendar1304–1305

Događaji

uredi

Evropa

uredi
  • Vinekh, vladar (kagan) Bugarskog carstva, umire nakon šest godina vladavine. Njega nasljeđuje Telets, čime je okončana vladavina klana Vokil i započela vladavina klana Ugain.
  • Hazarski napad na Kaspijsko more, na luku Darband [1].

El-Andaluz

uredi

Abasidski halifat

uredi
  • 30. juli – Halifa El-Mensur premješta sjedište Abasidskog halifata iz Kufe u novi glavni grad Bagdad, nazvanog Madinat al-Salam ili Grad mira. Sirijske državne službenike koji govore grčki zamjenjuju Iranci koji govore arapski. Perzijski vezir Halid Barmakid vrši vlast u ime halife. Carstvo postaje sve administrativnije.
  • 25. septembar – Počinje Alidska pobuna: Muhamed al-Nafs al-Zakijja podiže zastavu protiv Abasida u Medini, nakon čega slijedi njegov brat Ibrahim ibn Abdallah u Basri početkom 763. Muhamedova pobuna je ugušena i ubijen je od strane abasidskih trupa. Isa ibn Musa.

Britanija

uredi
  • Kralj Æthelbert II od Kenta umire, a nasljeđuje ga njegov nećak Eadberht II. On vjerovatno vlada cijelim Kentom neko vrijeme. Sigered, moguće istočnosaksonac, se održava u zapadnom Kentu. Eadberht umire nakon kratke vladavine.
  • Kralj Æthelwald od Northumbrije ženi se sa Æthelthryth, u Cattericku (Sjeverni Jorkšir) [3].

Azija

uredi
  • Kineski zvaničnik Li Fuguo ubija caricu Zhang, ženu cara Su Zonga. Ubrzo nakon toga Su Zong umire od srčanog udara; nasljeđuje ga njegov sin Dai Zong, koji pošalje ubice koje ubijaju Lija.
  • 16. maj: nakon smrti kineskog cara Suzonga, pobunjenici su ponovo zauzeli Luoyang, a zatim ih je kralj Ujgura u novembru definitivno protjerao [4].
  • 20. novembar: Bögü, treći kagan Ujgura, zauzima Luoyang, glavni grad kineskog carstva, i osvaja Kinu, gdje je intervenirao na poziv Tanga. Ujguri su napustili Luoyang u novembru 763. Kaghan je prešao na maniheizam [5]. Sogdijski postaje drugi službeni jezik carstva.

762. u temama

uredi

Religija

uredi
  • Opatiju Schäftlarn (Bavarska) osnovao je Waltrich, benediktinski monah porijeklom iz plemićke porodice, južno od današnjeg Minhena, Njemačka.
  • Æthelred I, kralj Northumbrije (um. 796.)
  • Sajjida Nafisa, arapski učenjak, porijeklom iz loze poslanika Muhammeda, (um. 824.)
  • Æthelbert II, kralj Kenta
  • Ašot III, armenski princ
  • Eadberht II, kralj Kenta
  • Eardwulf, kralj Kenta
  • Gao Lishi, kineski službenik i eunuh (r. 684.)
  • Li Bai, (takođe Li Po), kineski pjesnik (r. 701.)
  • Li Fuguo, kineski službenik i eunuh (r. 704.)
  • Milo, franački biskup (ili 763.)
  • Muhammed al-Nafs al-Zakijja, vođa arapskih pobunjenika
  • Su Zong, car iz dinastije Tang (r. 711.)
  • Vinekh, vladar (kagan) bugarskog carstva
  • Xuan Zong, car iz dinastije Tang (r. 685.)
  • Zhang, carica iz dinastije Tang

Reference

uredi
  1. ^ William Bayne Fisher, Richard Nelson Frye The Cambridge history of Iran [archive] Cambridge University Press, 1975 (ISBN 978-0-521-20093-6)
  2. ^ Joel Serrão and A. H. de Oliverira Marques (1993). "O Portugal Islâmico". Hova Historia de Portugal. Portugal das Invasões Germânicas à Reconquista. Lisbon: Editorial Presença. p. 124.
  3. ^ Kirby, p. 156. Symeon of Durham, p. 461
  4. ^ René Grousset, Histoire de la Chine, Paris, Club des Libraires de France, 1942, p. 344.
  5. ^ Henri Cordier Histoire générale de la Chine, Volume 1 [archive] P. Geuthner, 1920

Vanjski linkovi

uredi