732.

godina
(Preusmjereno sa 732)
Godine:

◄◄ | | 728. | 729. | 730. | 731. | 732. | 733. | 734. | 735. | 736. |  | ►►

Decenije:

| 700-e | 710-e | 720-e | 730-e | 740-e | 750-e | 760-e |

Vijekovi:

| 7. vijek | 8. vijek | 9. vijek |

Godina 732. (DCCXXXII) bila je prijestupna godina koja počinje u utorak u julijanskom kalendaru. Oznaka 732. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.

732. u drugim kalendarima
Gregorijanski kalendar732
DCCXXXII
Ab Urbe condita1485
Asirski kalendar5482
Bengalski kalendar139
Berberski kalendar1682
Budistički kalendar1276
Burmanski kalendar94
Bizantijski kalendar6240–6241
Kineski kalendar辛未(Metalni Koza)
3428 ili 3368
    — do —
壬申年 (Vodeni Majmun)
3429 ili 3369
Koptski kalendar448–449
Diskordijanski kalendar1898
Etiopijski kalendar724–725
Hebrejski kalendar4492–4493
Hinduski kalendari
 - Vikram Samvat788–789
 - Šaka Samvat654–655
 - Kali Juga3833–3834
Holocenski kalendar10732
Iranski kalendar110–111
Islamski kalendar113–114
Julijanski kalendar732
DCCXXXII
Korejski kalendar3065
Minguo kalendar1180 prije Tajvana
民前1180年
Seleukidska era1043/1044 AG
Tajlandski solarni kalendar1274–1275

Događaji

uredi

Evropa i Emevijski halifat

uredi
  • Bitka na rijeci Garonne: emevijska vojska (40.000 ljudi) pod vodstvom Abdul Rahmana Al Ghafiqija, guvernera El-Andaluza, prelazi Pirineje preko prolaza Roncesvalles i napreduje, pustošeći gradove Oloron, Lescar i Bayonne i spalivši opatiju Saint-Sever. Emevijskesnage uništavaju samostan Saint-Émilion i pobjeđuju 'grofa od Libournea'. Abdul Rahman pljačka i zauzima Bordeaux, i skoro zbriše vojsku vojvode Eudesa od Akvitanije, na rijeci Garonne [1].
  • Ljeto – Eudes od Akvitanije kreće u franački grad Reims, kako bi upozorio Karla Martela, merovinškog gradonačelnika palate, na invaziju Emevija u Galiju i zatražio njegovu podršku protiv osvajača. Dvojica lidera se sastaju u blizini Pariza; Karlo izdaje 'opću zabranu' podizanja vojske, koja uključuje veliki broj Australaca, Neustrianaca i Burgunđana. U međuvremenu, Arapi pustoše gradove Périgueux, Saintes i Angoulême, a zatim pljačkaju baziliku Saint-Hilaire izvan Poitiersa.
  • Septembar – Karlo Martel predvodi svoju franačku vojsku (30.000 ljudi) do Orleansa i prelazi rijeku Loare, vjerovatno u pratnji Eudesa, sa svojim preostalim trupama. Utaboruje se u blizini Toursa, vjerovatno u Ballan-Miréu jugozapadno od grada-tvrđave, kako bi zaštitio opatiju Svetog Martina. Karlo pobjeđuje ili tjera nazad izviđače Emevija ili prethodnicu, između rijeka Indre i Creuse. Abdul Rahman Al Ghafiqi se povlači kako bi uspostavio poziciju na rijeci Vienne.
  • Oktobar – Franačka vojska prelazi rijeku Vienne i uspostavlja logor u ili oko djelimično napuštene rimske vile ili poljoprivrednog naselja, sada poznatog kao 'Vieux-Poitiers' (blizu Châtelleraulta), možda koristeći rimsko pozorište sa svojim značajnim kulama kao utvrđenje . Karlo Martel formira odbrambeni položaj preko rimskog puta i odbija emevijske napade tokom 'sedmodnevnog sukoba', vjerovatno uključujući izviđače, a možda i napadače iz obje vojske.
  • 10. oktobar – Bitka kod Toursa: franačke i burgundske snage pod vodstvom Karla Martela pobjeđuju veliku vojsku Abdula Rahmana Al Ghafiqija, u blizini Poitiersa, zaustavljajući islamsko napredovanje u Zapadnu Evropu; Rahman Al Ghafiqi je ubijen tokom bitke. Karlo širi svoju vlast na jugu Francuske, što mu daje nadimak Martellus ("Čekić"). Ishod pobjede je prekretnica i uspostavlja ravnotežu snaga između Zapadne Evrope i Bizantijskog Carstva [2].
  • Muslimanske snage se povlače prema jugu u Septimaniju; jedan poseban dio se vjerovatno povlači duž puta kojim je prvobitno prošao, preko Pirineja. Eudes of Aquitaine progoni glavninu muslimanske vojske preko La Marchea, prije nego što se vratio u Bordeaux; Karlo Martel se povlači na franačku teritoriju preko Orléansa i Auxerrea, degradirajući one biskupe koje je smatrao nepouzdanima.
  • Abdul-Malik ibn Katan al-Fihri postaje novi guverner (wali) El-Andaluza; odvojene muslimanske snage vrše napade na regiju Rone.

Bizantijsko carstvo

uredi
  • Bizantijski car Leo III oženio je svog 15-godišnjeg sina Konstantina Tzitzak-om (kasnije krštenom kao Irena), kćerkom hazarskog kagana Bihara, u znak diplomatskog jedinstva između Bizantijskog carstva i Hazarskog kaganata.
  • Bizantijski car je patrimonije Sicilije, Kalabrije i Ilirika doveo pod jurisdikciju konstantinopolskog patrijarha [3].

Britanija

uredi
  • Jesen – Kralja Ceolwulfa od Northumbrije svrgnuli protivnici i primorali da ode u samostan. Njegove pristalice su ga potom vratile na prijestolje (ili 731.).

Azija

uredi
  • Sanjaya, gospodar Matarama u centralnoj Javi, podiže spomenik u čast Šivi[4].

732. u temama

uredi

Astronomija

uredi

Religija

uredi
  • Papa Grgur III dodeljuje Bonifaciju, anglosaksonskom misionaru, paliju kao nadbiskupu, sa jurisdikcijom nad Bavarskom (moderna Njemačka). Naređuje mu da, svojim kršćanskim preobraćenicima, zabrani konzumaciju konjskog mesa [5].
  • Ecgberta imenuje za biskupa Yorka njegov rođak Ceolwulf od Northumbrije [6]. Osniva biblioteku i od grada čini renomirani centar učenja (približan datum).
  • 1. novembar: Papa Grgur III osuđuje ikonoklaste i ekskomunicira ih na saboru u Rimu [7].
  • Fudživara no Momokava, japanski državnik (um. 779.)
  • Abdul Rahman Al Ghafiqi, guverner El-Andaluza
  • Nechtan mac Der-Ilei, kralj Pikta [8]
  • Romuald II, vojvoda od Beneventa (Italija)
  • Rupert od Bingena, svetac zaštitnik (r. 712.)
  • Sima Zhen, kineski historičar (r. 679.)


Reference

uredi
  1. ^ David Nicolle (2008). Poitiers AD 732, Charles Martel turns the Islamic tide (p. 45). ISBN 978-184603-230-1
  2. ^ Durant, Will, The Age of Faith. New York: Simon and Schuster (1950). OCLC 225699907. Page, 461. Originally published 1939. ISBN 978-0-671-41800-7
  3. ^ Vers 732-733 ; la date est discutée, voir Philippe Rodriguez Pouvoir et territoire, Volume 1. Université de Saint-Etienne, 2007 (ISBN 978-2-86272-465-2)
  4. ^ Sree Kumar, Sharon Siddique Southeast Asia: the diversity dilemma. Select Publishing, 2008 (ISBN 978-981-4022-38-5)
  5. ^ hwabe, Calvin W. (1979). Unmentionable Cuisine, Charlottesville: University of Virginia Press (p. 157). ISBN 0813908116
  6. ^ Mayr-Harting, Oxford Dictionary of National Biography
  7. ^ Eduard von Muralt Essai de chronographie byzantine. Eggers, 1855
  8. ^ Lynch, Michael, ed. (February 24, 2011). The Oxford companion to Scottish history. Oxford University Press. p. 447. ISBN 9780199693054.

Vanjski linkovi

uredi